Op een speciale dag geboren......

In mijn vorige blog heb ik jullie verteld over het moment dat we ontdekten zwanger te zijn en over het moment dat de verloskundige bij 38 weken zwangerschap ons naar het ziekenhuis stuurde vanwege mijn veel te hoge bloeddruk.

Toen we op die bewuste vrijdagmiddag in september 2014 bij de gynaecoloog zaten kregen we te horen dat onze dochter in dat weekend in ieder geval wel geboren zou worden. We hoopten stiekem dat het op de zaterdag zou zijn, want op die dag waren we precies 1 jaar getrouwd. Die belofte kon hij ons niet doen zei hij lachend. Het werd dus afwachten hoe het allemaal zou verlopen. We gaven ons er maar gewoon aan over.

Zaterdagochtend rond 7.30 uur zou ik naar de verloskamer mogen, tenzij er in de nacht nog allerlei spoedgevallen binnen zouden komen. Ik kan jullie zeggen dat was het geval, want uiteindelijk werd ik pas om 10.50 uur opgehaald. Het infuus werd geprikt en de weeënopwekkers werden gestart. Vanaf dat moment leefde ik in mijn eigen bubbel (zo noem ik het altijd) en wilde niet teveel gepraat aan mijn bed van de verpleegkundigen. Dat hadden ze gelukkig al snel in de gaten en ze deden de overdracht van informatie netjes op de gang. Echt fantastisch hoor hoe fijn de dames in het Martini Ziekenhuis in Groningen dit hebben opgepakt!

Tegen 17.00 uur kreeg ik het gevoel dat ze bijna geboren zou worden, het was niet meer tegen te houden. Ongeveer 10 minuten later mocht ik mijn best gaan doen om onze dochter op de wereld te zetten en na 3 keer persen was ze er al. Wat was ze mooi en wat voelde het fantastisch om haar op mijn borst te hebben liggen. Wat ze daarna nog allemaal moesten doen kon mij gestolen worden en heb ik in een soort roes beleefd. Myrthe was geboren en ze was gezond!

En…….ze is dus toch geboren op onze trouwdag. Hoe bijzonder is dat!! Op de vrijdag dat we vertrokken naar het ziekenhuis heb ik mijn broer nog snel gevraagd of hij de cupcakes (in de stijl van onze bruidstaart) wilde ophalen bij de bakster, want dat kon ik ineens niet meer zelf doen. De dag erna hebben we in het ziekenhuis samen met mijn ouders en broer de cupcakes opgegeten ter ere van de geboorte Myrthe. En tot mijn grote verrassing had mijn broer ook een grote bos met rode rozen bij zich. Bleek dat mijn man hem op diezelfde vrijdagmiddag had gevraagd om die op te halen bij de bloemist. Hij had ze voor mij besteld voor de dag waarop we 1 jaar getrouwd waren. Sinds de geboorte van onze lieve Myrthe hebben we ineens een eigen familiefeestdag. Wie kan dat nou zeggen……wij dus!!

Twee dagen na haar geboorte mochten we naar huis en begon de kraamtijd. Daar heb ik ten volle van genoten kan ik jullie zeggen. Voor ons was het echt een roze wolk en we konden ons geluk niet op. Na 8 weken sliep ze de nachten al door en kregen wij ook weer een goede nachtrust. Totdat ze een maand of 5 was ging het slapen heel goed. Daarna werd het drastisch minder en lagen we soms in de avond en nacht om de beurt uren achter elkaar met haar op de bank, omdat ze alleen nog maar op ons wilde slapen. Zodra we haar dan in de box of in haar bedje legden, werd ze weer wakker en begon het hele ritueel van voor af aan. Dit heeft zo een maand of 2 geduurd en we kregen in die tijd gemiddeld 3 tot 4 uur slaap per nacht, althans degene wiens beurt het was. De ander kon boven een goede nacht pakken. Leuk was deze tijd zeker niet, maar stiekem genoten we ook wel van het ‘knuffelen’ met ons lieve meisje in de nacht. Een ‘verklaring’ voor het plotselinge slapen hadden we toen niet, behalve dat het misschien kwam door tandjes die doorkwamen. Pas ruim 2 jaar later zijn er de nodige puzzelstukjes op zijn plek gevallen voor ons. Daarover lezen jullie meer in mijn volgende blog.