Onze tijd in het ziekenhuis

Daar was ze dan, aan de ene kant niet verrast dat ze zich niet zou houden aan de geplande datum met 38 weken, ergens toch nog onverwachts. Zo "vroeg" hadden we toch ook weer niet verwacht.

De gynaecoloog heeft nog flink moeten trekken en draaien om Isa-Beau eruit te krijgen. Ze was helemaal bont en blauw maar had een super goede start. Ze mocht zelfs even bij mama op de OK en toen namen ze haar mee voor verder onderzoek. Papa ging met haar mee en jullie tante bleef bij mama.

De opa's, oma's en Matz kwamen naar het ziekenhuis om Isa-Beau te bewonderen, ze had wat moeite met ademen en daarom ademondersteuning door middel van een cpap nodig. Ze deed het goed alleen kwam ze op het punt waarbij haar bloedgassen niet verbeterde en ze het zuurstof niet mochten verhogen waardoor we eind van de middag zijn overgeplaatst naar het LUMC. Daar hebben ze navellijnen geplaatst omdat ze zo blauw was dat prikken onmogelijk werd. In de tijd dat ze met haar bezig waren herstelde ze zich en uiteindelijk knapte ze vrij snel op. Na 2 dagen LUMC werden we met enkel een (snorretje) flow met een vleugje zuurstof weer terug geplaats naar het Alrijne.

In het Alrijne was ze binnen 24 uur van de flow af, mocht ze kleertjes aan en lag ze enkel nog aan de monitor en moest ze zelf gaan drinken. Ook mocht ze van het warmte bedje naar een wiegje.

Eigenlijk moeest mama na 5 dagen naar huis maar dankzij een lieve verpleegkundige die heeft kunnen regelen dat mama en Isa-Beau naar de kinderafdeling mochten verhuizen was ik zo blij en opgelucht. Mijn kleine meisje helemaal alleen in het ziekenhuis, angst dat we toch niet aan elkaar konden wennen, angst voor een pnd en ook nog eens kraamtranen.... Het was ook geen top dag geweest om naar huis te gaan. Die dag werd Matz ziek en de dag daarop volgde papa. Achteraf gezien dus nog beter om in het ziekenhuis te blijven, door de ziekeboeg thuis werden het wel hele gekke lange dagen, gelukkig kwamen oma's/opa's wel op bezoek en waren Isa-Beau en mama vooral druk bezig om elkaar te leren kennen, flesjes te leren drinken en kolven.

Twee dagen eerder dan gepland mocht Isa-Beau al stoppen met de coffeine, dit zou pas op de termijn van 35 weken gaan gebeuren. Omdat ze de 48 uur daarna geen dipjes liet zien mocht ze van de monitor af. Ook dronk zij inmiddels goed en hadden we een minimum gekregen. Na 12 dagen ziekenhuis, zoveel sneller dan verwacht mocht Isa-Beau al mee naar huis! Wat was dat ontzettend fijn. 

De dag nadat wij thuis kwamem kregen wij nog 3 dagen couveuse nazorg, dat was best even lekker om zo rustig thuis op te starten, dat was zo ontzettend fijn! Op de derde dag dat wij thuis waren kreeg ik een borstontstekking waardoor de extra hulp heel goed van pas kwam. 

Inmiddels zijn wij  alweer even thuis en doet Isa-Beau het goed, ze is lief, tevreden en groeit goed. Ook Matz is ontzettend trots op haar en wil steeds meer helpen met de verzorging van Isa-Beau. Mama hersteld ook goed. Het zal altijd dubbel blijven te beseffen dat jij ook hier had moeten zijn, dat dan Matz en Isa-Beau er misschien niet eens waren geweest, dat ons leven er zo anders uit zou hebben gezien.

Lieve lieve Fynn, ik hou zoveel van jou.

Dikke kus

Mama