Onze peuter onderschat?

Ik geef het eerlijk toe, soms onderschat ik onze peuter. Gewoon door alle ellende vanuit het eerste jaar. Hierdoor zijn wij best beschermend geworden en ondernemen wij niet zomaar iets. We konden tenslotte nooit zonder een krijsende baby naar de supermarkt, laat staan een dagje weg. Ook was autorijden een drama, dus hier begonnen we sowieso al niet aan (hooguit 20 minuten van huis). 

Toch hadden wij voor dit jaar een vakantie in Frankrijk geboekt, naar de Alpen en daarna door naar de Ardèche. Een heerlijk vooruitzicht, maar wel met een kanttekening: een mega lange autorit én slapen in een andere omgeving. Onze ervaring vanuit onze vorige zomervakantie was niet al te positief (lees: de 3 uur durende rit naar Limburg was ellende en het slapen ging totaal niet). Dus we zaten best al eventjes met de billetjes bij elkaar. Hoe zou dit gaan!? 

Deze vakantie hadden we dus op de heenweg een rit van ruim 1100km voor de boeg. De avond van te voren alles in de auto geladen, een goed stoeltje voor Senn in de auto en 20 uur vermaak aan Barbie (ja dat vind Senn leuk), Casper & Emma en Peppa Pig. Voor onderweg nog wat kadootjes ingeslagen en een boel eten en drinken. 

Here we go!

We vertrokken om 11 uur in de avond, dit leek ons praktisch: Senn zou (idealiter) de nacht slapen, dus konden wij hem mooi doortrekken zodat we het grootste gedeelte gehad zouden hebben. Om kwart voor 11 haalde ik Senn uit zijn bedje en hij was direct in een opperbest humeur: "WIJ GAAN OP VAKANTIE! MAMA PAPA MAMA MAMA VAKANTIE!" - "Ja, klopt kind. We gaan!" Ik had ergens een stemmetje die zei dat ik niet te veel moest praten en het niet te gezellig moest maken voor hem, anders zou hij nooit slapen, mislukt. Senn had (eerst nog in zijn uppie) de grootste lol op de achterbank in het donker. Van zingen tot lachen, van kletsen tot neuriën. Het was echt te gezellig, dus besloten we het maar te accepteren: ons kind slaapt niet. 

Tot aan Luxemburg was Senn wakker en vrolijk, hierna zakte hij pas weg. Voor hooguit twee keer een uurtje, want het was toch veel te gezellig in de auto? 12 uur later waren wij op bestemming, HOERA! Dit was dus een groot succes. Nu stap twee: slapen. 

Het leek een herhaling van vorig jaar te worden, maar na de eerste dag een uurtje bij hem gelegen te hebben ging hij daarna heerlijk zelf slapen. Zonder tranen en zonder gemopper, het kan dus toch. 

Het was wel een uitdaging om met Senn op één en dezelfde kamer te slapen, dit zijn wij totaal niet gewend . Dus dat vond Senn reuze gezellig en als hij er dan om 2 uur in de nacht achter kwam dat wij naast hem lagen, dan begon zijn dag. Hij zei letterlijk: "Slapen is saai", serieus, dit wil je niet horen midden in de nacht haha. 

Toen we na een week door gingen naar de Ardèche ging het nog net zo lekker! Wel weer een eigen slaapkamertje voor Senn, we konden allemaal weer veel beter slapen. Fijn! 

Pas toen besefte ik mij dat ik Senn al die tijd onderschat hebt, hij is enorm gegroeid, maar uit angst kon ik dit niet eerder zien. Nu wel en wat zijn wij trots! Kleine knappe man. 

Liefs, Erin

http://www.instagram.com/miniliefde

http://www.miniliefde.nl/