Onverwachts zwanger & een miskraam

Laat ik bij het begin beginnen. Het was begin april 2015. Ik zit gewoon aan de pil, na een week stoppen zou ik ongesteld moeten worden, deze bleef uit. Oo jeej dacht ik, nouja veel aan mijn hoofd gehad dus zal wel goed komen, maar toch voor zekerheid een test doen. Tot mijn verbazing waren er 2 streepjes, snel roep ik Ben erbij (mijn man, toen nog vriend). We zijn onwijs verbaasd, wat nu. Toch geschrokken, de huisarts gebeld. Via hem terecht gekomen bij de verloskundigen praktijk en eerste intake gesprek gepland. Bij dit intakegesprek van alles en nog wat besproken en gelijk een eerste echo ingepland. Nadat wij van alle schrik zijn bekomen, waren we er tevreden mee en zelfs blij. 

Eenmaal bij de echo bleek dat het hartje niet klopte en dat wij een gemiste miskraam hadden, zoals ze dat "mooi" noemen. Wat een verdriet hadden wij toen. Blijkbaar waren we er toch wel heel erg blij mee. Met de verloskundige afgesproken dat we even een week afwachten en dan een afspraak maken bij de gynaecoloog in het ziekenhuis als de miskraam uitblijft. 

Na een week zat ik met een vriendin bij de gynaecoloog, nog geen bloedingen gehad. Hier kreeg ik toen een aantal tabletten om zelf een miskraam op te wekken, er was mij vertelt dat na 5u heb je het ergste gehad. Nou niks bleek minder waar! 

De tabletten deed ik om 16u in, zodat Ben thuis was als de bloedingen begonnen. Het begon met lichte krampen, wat veranderde in hele heftige krampen. (Uiteindelijk kan ik nu zeggen dat dit gewoon voelde als rugweeen). Om half 10 savonds ging ik kapot van de pijn, ik kon geen houding meer vinden. Wij hadden een nood telefoon nummer gekregen wat we mochten bellen. Ben belde naar dit nummer en de dame aan de telefoon wilde toch graag mij spreken, als ik pijnstillers wilde, moest ik die toch echt zelf komen halen, maar ze vertelde dat ze verwachte dat het elk moment gedaan kon zijn met de pijn. 

We hangen de telefoon op en ja hoor, nog geen minuut later, voel ik een *plop* en ga snel naar de wc. Toen begon de bloeding echt. Voor mijn gevoel heb ik bijna een uur op het toilet gezeten en werd het toen minder. Na wat tot rust gekomen zijn naar bed en volgende dag een afspraak gemaakt met de gynaecoloog. Ik mocht weer langs komen voor een echo om te kijken of alles weg was. 

Niet dus, helaas. Ze kon nog een deel van het vruchtje zien, deze heeft ze er zo met een tang uit kunnen halen. Nog een week wachten en weer een echo. Nog steeds niet alles weg. Uiteindelijk toch een curatage. Wat vond ik dat eng! Uiteindelijk was het zo voorbij en mocht ik aan het einde van de dag weer naar huis. 

Inmiddels hadden wij dus anderhalve maand in een rollercoaster van gevoelens gezeten en besloten we maar last-minute op vakantie te gaan naar curacao. Dit was een van onze beste beslissingen ooit. Tijdens die vakantie zijn wij nader naar elkaar gegroeid en hebben we alles rustig samen kunnen verwerken. 

Voordat ik de curatage onderging hadden wij onze familie en vrienden op de hoogte gesteld van het hele gebeuren en de meeste hartverwarmende reacties krijg je toch van de mensen waar je het niet van verwacht. 

Inmiddels zijn wij 4,5 jaar verder, getrouwd en een zoontje van 2. Wij hebben nu de gedachten, het mocht toen gewoon nog niet zo zijn. Wij zijn er heel open over naar iedereen die er vragen over heeft. Want o wat we vergissen we ons erin hoe vaak er een miskraam plaats vindt.