Ons mooie wondertje

Lieve Allemaal, 

Het is al heel lang geleden dat ik wat van me heb laten horen - een blog geschreven heb. Ik had hier een hele lange tijd geen behoefte aan. Ik ben iemand die schrijft als ik daar de behoefte aan heb. 

De meeste van jullie weten het nog niet maar mijn verloofde Dominic en ik zijn op 7 oktober 2020 om 19:40 ouders geworden van onze prachtige dochter Vajèn Hengeveld. Ze woog 3866 gram en was 49 cm. 

Ik heb mijn zwangerschap heel erg fijn en goed ervaren en ook heel erg bijzonder. Zo mooi dat een zaadje en een eicel er samen voor kunnen zorgen dat er in 9 maanden tijd een mensje in de groeit. Zo speciaal, zo bijzonder, het is gewoon echt een wonder. De laatste weken van mijn zwangerschap waren echt zwaar. Ik had heel veel harde buiken, ik had oefen weeën en liep al met 2 cm ontsluiting. Ook sliep ik amper, en kreeg ook veel meer last van mijn bekken. Met 38 weken zwangerschap kwam ik op controle bij de verloskundige en in overleg met haar werd ik door verwezen naar de gynaecoloog waar ik een dag later gelukkig al terecht kon. De volgende dag zijn we dus bij de gynaecoloog geweest en werd de datum vastgelegd voor inleiding. Toen ging het allemaal in eens zo snel. Eerst leken 9 maanden heel lang te duren en in eens wisten we dat we een week later ouders zouden worden. 

Toen wij aankwamen in Rijnstate voelde ik me zo bijzonder, gewoon echt het besef dat we met z’n drieën het ziekenhuis uit zouden gaan. Eenmaal aangekomen op de afdeling werden we naar onze verloskamer gebracht. De dienstdoende verloskundige kwam toucheren en ik bleek al op de 3 cm ontsluiting te zitten. Dus mijn vliezen werden gebroken en ik kreeg een infuus met weeën op wekker. Nou dat was echt heftig want ik kreeg een weeën storm. Ze kwamen om de 20-25 seconden en kon ze niet tot bijna niet opvangen en Dominic was echt heel erg lief tegen me aan het praten en hij deed zo zijn best om mij op zo’n goed mogelijke manier te steunen, maar ik kon gewoon niet terug praten. Ik kon alleen maar zeggen, ik red dit niet & dit lukt mij niet & ik houd dit niet vol ! En toen gebeurde iets wat ik totaal niet van mezelf had verwacht. Ik smeekte om een ruggenprik terwijl ik mijn hele zwangerschap heel erg stellig zei dat ik absoluut geen ruggenprik wilde. Toen ik eenmaal de ruggenprik had gekregen, ging de pijn ook gelijk weg. Van de verdere ontsluiting heb ik helemaal niks meer gevoeld. De tijd ging ook echt ontzettend snel, had echt helemaal geen tijdsbesef. Op een gegeven moment kwam de persdrang en die voelde ik wel ondanks de ruggenprik. Dat vond ik heel erg heftig, ik vond het ook veel heftiger dan het gevoel dat je heel nodig moet poepen. Dat werd mij door sommige verteld voor mijn bevalling. Maar die druk die je voelt van onder ervaarde ik persoonlijk veel heftiger. Uit eindelijk ben ik met het persen 75 minuten bezig geweest tot ze geboren werd. Ze hebben wel een kleine knip moeten zetten omdat ze net met haar hoofdje er niet door heen kon. Toen eenmaal de knip was gezet werd ze ook heel snel geboren. En wat een bijzonder gevoel was dat toen het hoofdje geboren was en de rest werd geboren. Het voelde echt als floep floep floep en daar was ze dan eindelijk! Ons mooie prinsesje Vajèn. Het eerste wat ik dacht wauw zij is in mij gegroeid, zij heeft in mijn buik gezeten en daarnaast dacht ik ook, ik heb dit maar mooi geflikt. Ik was ontzettend trots en genoot van mijn lieve & mooie meisje op mijn borst. Ons meisje, eindelijk was ze daar dan. Na de standaard controle die ze deden bleek dus dat ze 48 gram te zwaar was waardoor we 24 uur ter observatie moesten blijven. Uit eindelijk mochten we 8-10-2020 om 19:00 naar huis. 

En nu zijn we morgen al weer 7 weken verder. De tijd gaat zo ontzettend snel. We genieten echt iedere dag weer opnieuw van ons lieve & mooie tevreden meisje! Ze is zo ontzettend lief! We zijn er ook al achter gekomen dat het niet constant alleen maar een roze wolk is. Want iedere ouder heeft wel eens momenten dat het ouderschap even pittig is. En dat is ook heel normaal. Als er mensen zijn die zeggen dat het perfect gaat en alleen goed gaat dan liegen ze. Ik geloof dat gewoon niet, sowieso bestaat perfectie al niet. 

Maar het gaat gelukkig heel erg goed met ons en wij zijn volop aan het genieten van ons mooie gezinnetje ❤️. Voor nu ben ik klaar met het schrijven van de blog, maar zal snel weer wat van me laten horen !

Liefs, Ellen & Dominic & Vajèn.