Snap
  • Baby
  • Mama
  • zwangerschap
  • Kinderwens
  • Babykriebels
  • wanneerweetjehet

Nou nou een derde, hierna ben je wel klaar toch?

Volgens mij is het cijfer 2 het enige maatschappelijk goede antwoord op de vraag hoeveel kinderen je later zou "willen". (En ik zet hier willen tussen aanhalingstekens want ik weet ook wel dat je het niet kan uitkiezen en plannen!) Heb je er één dan is dat zielig, je gunt je kind toch zeker wel een broertje of zusje? Een vriendje voor het leven? Nee twee kinderen is toch echt wel beter. En dan het liefst een jongetje en een meisje, een koningskoppel. Van allebei 1 wat wil je nog meer. Drie dat is al veel en dat is een oneven aantal dat wordt gagandeerd ruzie. Maar ja 4 is dan wel weer heel erg veel!

Toen ik zwanger bleek te zijn van een tweeling zeiden mensen al; ik hoop dat je een jongen en een meisje krijgt, ben je in 1x klaar, heb jij even geluk! Maar lieve mensen twee verschillende geslachten is toch echt niet mogelijk bij een eeneiige tweeling. Het werden twee meiden! 

Toen ik daarna serieus een wens kreeg voor een derde en dit bespreekbaar maakte kwamen daar toch wel dat verbaasde reacties op. Een derde? Je hebt er toch al twee? Kun je niet gewoon blij zijn met de kinderen die je hebt? Tuurlijk ben ik daar blij mee. Zelf had ik ook nooit verwacht dat ik later drie kinderen zou krijgen. Maar toch begon het te kriebelen en wist ik dat we ervoor moesten gaan. Toen ik eenmaal zwanger was van nummertje drie hadden mensen daar natuurlijk ook weer genoeg meningen over. Mijn eigen oma zei; nou een derde, waarom? Het kwam er waarschijnlijk botter uit dan dat ze bedoelde. Ze heeft namelijk zelf 3 kinderen en weet hoeveel werk dat kan zijn. Toen nummer drie een meisje bleek te zijn kwam de opmerking; nou en hierna nog door voor een jongen dan zeker, arme papa met drie meiden. Maar ook werd er gezegd nou geniet maar goed van je zwangerschap want het zal je laatste zijn toch? 

En dat genieten deed ik ook echt, want dacht ook echt dat het mijn laatste zwangerschap zou zijn. Dat ik na haar geboorte wel meteen het gevoel zou hebben dat ons gezin compleet zou zijn. En ik kreeg gelukkig ook de kans om echt te genieten, ik had zo'n fijne zwangerschap, niet misselijk geweest helemaal niets. Alleen wat last van brandend maagzuur maar dat was met rennies en vanillevla ook wel goed te doen. Ik had de 40 weken gehaald iets dat ik echt zag als een mijlpaal en ook een prima bevalling. Ik vond het echt zo'n mooie tijd.

Maar toch stelde ik toen nummer 3 een paar maanden oud was mijn partner de vraag of hij nog een kindje zou willen. Zijn antwoord verbaasde me, hij zou er namelijk wel voor open staan. Maar voorlopig nog niet. Praktisch gezien zou het ook echt niet kunnen. Met 4 kinderen op de opvang zouden we failliet gaan. We zouden moeten verhuizen en aangezien huren voor ons voorlopig de enige optie was zou dat niet kunnen. We zouden een grotere auto nodig hebben. Nee praktidch en financieel gezien is het gewoon nog geen optie. Maar om nu weer een paar jaar te wachten totdat Tess naar school gaat en Ivy en Lynn alleen thuis kunnen blijven dat zie ik eigenlijk ook niet zitten.

Nu is Tess een jaar en heb ik echt wel dagen ertussen dat ik het gevoel heb dat we compleet zijn. Haar kleertjes en andere babyspullen geef ik allemaal weg, op een paar spullen na voor in haar herinneringen doos. Ik ben ergens blij dat we de slapeloze nachten voorbij zijn en kijk heel erg uit naar alle fases die nu gaan komen. Maar toch kan ik gevoelsmatig nog niet voor de volle 100% zeggen dat ik nooit meer een kindje zou willen krijgen. Maar voor nu bekijken we het per jaar. Ik ben pas 25 misschien speelt dat ook een rol. Ik ben nog zo jong en het leven laat zich toch niet plannen. 

Wanneer weet je nu of je echt geen kinderwens meer hebt?

3 jaar geleden

Ik wilde er 4 tot 6, dat was mijn wens toen ik jong was. Maar wilde dan ook beginnen op mijn 20e. Dat liep anders (uiteraard🤣) Kreeg de eerste op mijn 25e en een tweeling op mijn 34e. Als we jonger waren geweest, had ik er nog wel 1tje gewild🥰