Nog even met z'n vieren...

Liefste Daan,

wat vind ik het fijn dat we besloten hadden om je thuis op te baren.

Je lag daar lekker in je bedje en ik kon en was dag en nacht bij je. Vaak zonder woorden, gewoon naar je kijken.

We kregen veel 'huiswerk' om de uitvaart te regelen. Veel van dat huiswerk maakten we bij jou in je kamer. De liedjes luisteren en kiezen die we op je uitvaart wilden horen, de tekst schrijven aan jou die we wilden delen met anderen en foto's uitkiezen. Dit moest een heel mooi eerbetoon en afscheid worden.

Het eerste was natuurlijk de rouwkaart en eventueel een rouwadvertentie in de krant, dit moest snel geregeld worden. We waren het al snel eens over de foto en inhoud van de rouwkaart, deze zou dezelfde opstelling hebben als de geboortekaart.

We werden goed begeleid door de uitvaartonderneemster, zo gaf ze het advies om het bezoek te minimaliseren tot 2 x 2 uur. Waar wij eerst dachten gewoon de deuren 24/7 open te stellen, was dit toch wel een beter idee.

Dit zou donderdag en vrijdag zijn, het voelde hartverwarmend maar ook ongemakkelijk op tijden.

Zo waren wij op die tijden rustig en terughoudend, mensen hadden Daan al lang niet meer gezien en kwamen nu 'baby kijken', terwijl hij overleden in zijn bedje lag.. het was natuurlijk wel heel fijn dat mensen uit onze omgeving steun betuigden en persoonlijk afscheid wilden nemen van onze Daan.

Mijn schoonzus had een zwart jurkje voor mij geshopt, en deze paste perfect! Zo hoefde ik niet de deur uit maar stond ik er wel mooi op tijdens de uitvaart.

Ik vroeg mijn zus en een vriendin nog om mij mee klaar te maken die zaterdagochtend, maar wat een onzin zeg. Die tijd moest ik bij jou zitten, make-up en mijn kapsel was wel het laatste waar ik me druk om moest maken.

Een vriend kwam die ochtend in huis om er te zijn voor je zus, zodat je papa en ik ten alle tijden bij jou konden zitten. De auto werd perfect schoongemaakt en gepoetst door een andere vriend. Want wij gingen je ook nu weer zelf vervoeren.

Het moment dat we je in de kist legden was intiem. Het was de mooiste warme kist. Ik hield je nog even heel dicht tegen mij aan, heerlijk!

Toen ging de deksel erop en je papa maakte de kist dicht.

We zouden je nooit meer kunnen zien, dat besefte ik toen nog niet helemaal geloof ik.

Naasten familie verzamelden zich bij ons en we reden in een stoet naar het uitvaartcentrum..