Na mijn bevalling bracht ik meer tijd door in het ziekenhuis dan thuis.

Hallo allemaal, weer even een blog van mij zoals de meeste mensen die mijn blogs al langer lezen weten is dat bloggen voor mij dé manier is om mijn hoofd te legen. Dus hier gaan we weer, even het koppie legen en jullie meenemen naar de afgelopen drie maanden, jeetje wat waren die turbulent. 

Drie maanden geleden werd Joes geboren, in het ziekenhuis omdat ik thuis niet aandurfde door de vorige twee bevallingen die beide niet heel soepel verliepen. Maar ook werd ik bij de vorige bevallingen ingeleid. Bij Joes liep dit allemaal anders. Ik schreef ook een blog over mijn bevallingsverhaal die lees je hier. 

Maar deze blog gaat eigenlijk meer over mij. Na de bevalling bleven Joes en ik in het ziekenhuis omdat Joes zijn bloedsuiker 48 uur bijgehouden moest worden en voor mij omdat ik niet kon plassen. Ik had flinke blaasretentie en we mochten dan ook na twee dagen naar huis met een katheter. Die katheter moest ik de volgende dag zelf weer verwijderen en een uur na het verwijderen mij weer melden op de afdeling na een paar uur mochten wij weer naar huis zonder katheter YES!

Ik dacht ook dat het echte genieten kon gaan beginnen maar helaas wist ik toen nog niet wat er allemaal zou komen, Ik doorliep mijn kraamweek redelijk goed, herstelde langzaam maar dat is niet gek na zo'n pittige bevalling. Ook had ik flinke stuwing maar nog niets zorgwekkends, wel werd door de kraamzorg en lactatiekundige mijn borstvoeding in de gaten gehouden. Dit omdat ik zowel bij Senn en Foss enorme borstontstekingen heb gehad met operaties, antibioticakuren etc. Máár het de borstvoeding liep, Joes dronk én groeide. Na een weekje kreeg ik flink spruw, dat uitte zich op mijn tepels en die lagen helemaal open. Ik kreeg meerdere malen een flucanozol kuur maar pas na de derde kuur werkte dit. Mijn tepels waren alleen zo beschadigd dat ik ook een borstontsteking kreeg. Ik ben enorm gevoelig hiervoor en baalde flink. Ik kreeg om die reden ook direct een antibiotica kuur. Die sloeg redelijk aan maar de ontsteking was nog niet verdwenen, ik kreeg nog een kuur mar voelde mikj ondertussen al bijna twee weken beroerd en ook was ik al naar het ziekenhuis geweest zodat de arts mee kon kijken. 

Na weer een dag in het ziekenhuis en controle door meerdere artsen werd ik naar huis gestuurd met een nieuwe kuur de 4e ondertussen. Deze kuur zou echt moeten werken volgens de arts want deze was flink sterk en ik kreeg een dubbele dosis dus iedere keer twee tabletten. Ik nam dus trouw de tabletten maar was echt doodziek ik had al bijna 3 weken af en aan hoge koorts maar ook gewoon nog de zorg voor drie kindjes. Deze kuur startte ik in de middag en nam voor het eten mijn eerste twee tabletten, voor het eten nog een keer en net voor dat ik ging slapen kreeg ik de derde gift. Ik voelde me niet erg fijn bij de medicatie, maar dacht dat ik voornamelijk erg vermoeid was omdat ik al zoveel weken aan het tobben was en gewoon super veel pijn had. Ik kreeg wat tintelingen in mijn vingers en in mijn lippen. Ik was moe en ging lekker vroeg slapen. Midden in de nacht werd ik wakker van enorme jeuk, branderige voeten en handen en voelde ik mijn lippen vreemd aan. Alsof ze verbrand waren door de zon. Ik nam een slok water, deed mijn ringen af want mijn vinger jeukte zo erg en ging weer slapen. In de ochtend werd ik wakkeer en nam ik vol automatisch nog een antibiotica tablet omdat ik dit de afgelopen weken iedere ochtend deed. Eigenlijk stom maar ik was nog half slapend en dacht er niet overna. 

Toen ik wat meer wakker werd merkte ik dat mijn voeten, handen en gezicht helemaal opgezwollen was en dat ik eigenlijk wat benauwder was dan normaal.. Ik belde de huisarts en die stuurde mij weer naar de SEH om naar de arts te gaan van de afdeling chirurgie die mij op dat moment behandelde. De arts schrok en ik bleek een flinke allergische reactie te hebben op de antibiotica die ik kreeg. Omdat de koorts ook nog steeds de 40 graden aantikte en ik dus zo'n reactie kreeg moest ik deze keer blijven. Met het verhaal dat ik één dagje en nachtje antibiotica via het infuus kreeg om me een soort stoorkuur te geven en natuurlijk medicatie via het infuus voor de allergische reactie zodat mijn huid minder rood en gezwollen zou zijn en ik minder jeuk zou hebben. 

Nou daar gingen we dan naar de kraamafdeling omdat ik Joes nog steeds borstvoeding gaf mocht hij bij mij blijven. Dit was wel echt super fijn om hem bij me te hebben maar ook juist een stuk vermoeiender omdat ik dus in de nacht terwijl ik ziek was ook eruit moest. Sommige zusters van de kraamafdeling hielpen mij wel met voedingen om verschonen dat was wel fijn. Alleen dacht ik dus dat ik na een dagje wel weer naar huis kon helaas bleek ik te ziek en moest ik langer aan het infuus blijven. Uiteindelijk kreeg ik ook een ontstoken arm waar het infuus zat, mijn arm werd helemaal dik, rood en stijf. Mijn infuus werd verplaatst naar de andere kant en ipv in mijn arm zat deze in mijn hand. Gelukkig kreeg ik wat meer bewegingsruimte op die manier. 

In de nacht kreeg ik vaak een soort koortsaanval ik kreeg ondanks de antibiotica via het infuus toch nog steeds 40 graden koorts. De artsen van de chirurgie waren hier ook niet helemaal gerust op en overwogen iedere dag mijn borst open te snijden maar omdat ik naast ontstoken melkgangen/melkklieren ook heel veel ontstoken borstweefsel had waren ze bang dat ze mijn borst op die manier 'leeg' zouden halen en ik dus geen inhoud meer in mijn borst had. Daarom werd ik niet geopereerd maar nog langer opgenomen. Ik ben uiteindelijk deze opname 6 nachten en 7 dagen in het ziekenhuis verbleven, dit tijdens corona. Omdat ik op de kraamafdeling verbleef mocht ik bezoek ontvangen, van Steef. Helaas niet van de kindjes omdat dit de regels waren dat er 1 bezoeker per dag bij mocht, één keer is er een uitzondering gemaakt om de kindjes even te laten komen. Daar was ik heel erg blij mee want ik heb veel aan videobellen gedan maar een echte fysieke kus en knuffel van de twee oudste deden mij wel heel goed. 

Na die 7 dagen mocht ik weer naar huis, nog steeds ziek en ik kreeg wederom een kuur mee naar huis. We zijn uiteindelijk nog een aantal keer heen en weer naar de SEH gegaan voor nieuwe kuren, controles etc. Ik kreeg namelijk na een paar dagen een ontsteking in mijn andere borst. En wederom 41 graden koorts, grote rode schijven en enorm veel pijn. Dus toen weer een nieuwe kuur en medicatie om de borstvoeding te stoppen. Ik mocht niet meer voeden omdat ik nu al zoveel weken ziek was, zoveel medicatie had geslikt en mijn lijf gewoon echt op was.

Op zondag eind van de middag werd ik ontslagen uit het ziekenhuis, met koorts. Maandag op dinsdag nacht kreeg Joes ineens hoge koorts hij was op moment 6 weekjes oud. We moesten wéér naar het ziekenhuis maar dit keer voor hem. Dat ons een nieuwe ziekenhuisopname te wachten stond wist ik toen nog niet. Maar hier schrijf ik graag een andere keer nog over. 

Zelfs nu drie maanden na de bevalling zitten er nog steeds ontstekingen in  mijn borst en loop ik nog onder controle van een arts van de mammapoli. Mijn energielevel is na 8 antibiotica kuren enorm laag en mijn weerstand is gewoon verdwenen. Ik slik nu probiotica, magnesium, ijzer, visolie, vitamine B, C en D  om mijn weerstand op te bouwen en me hopelijk gauw weer wat meer mezelf te voelen. Deze afgelopen weken hebben er zo hard ingehakt dat ik vaak in de middag instort en naar bed of in bad moet om op te laden. 's Avonds is het vaak om 21.00 uur gedaan met de fun want ook dan ben ik weer moe. Ik voel me gelukkig al een heel stuk beter dan ik deed maar we zijn er nog lang niet en dat is oké. Ik weet dat we een turbulente tijd achter de rug hebben en ik gewoon moet herstellen. Ook ben ik nu wat vaker aan het wandelen om ook mijn conditie weer een beetje terug te krijgen. Dus stapje voor stapje gaan we vooruit.

Bedankt weer voor het lezen. 

Liefs Eline