Na 10 weken neonatologie eindelijk met 2 baby's naar huis

Na 8 weken mocht Lynn mee naar huis, ik besloot 1 nachtje rooming in te doen in het ziekenhuis. Je doet dan de verzorging helemaal zelf maar je bent wel nog in de veilige omgeving van het ziekenhuis. De eerste nacht met je new born is natuurlijk al spannend genoeg. Maar het wordt nog spannende als die new born eigenlijk de afgelopen weken continu aangesloten lag aan een monitor die alles registreerd. En die zelfde new born wel eens vergat dat ze moest ademen waardoor alle toeters en bellen afgingen op die monitor. Dit ging natuurlijk al een hele tijd wel gewoon goed anders mocht ze niet mee naar huis natuurlijk. Maar goed spannend dus.

De 1e nacht ging prima, al was het vreselijk vermoeiend. Elke 2-3 uur moest ze een flesje. Stipt op tijd dus, ook 's nachts. Kolven deed ik vanaf het begin eigenlijk al niet 's nachts anders kom je echt niet meer aan slapen toe. En slaap was wel iets wat hard nodig was als je de hele dag in het ziekenhuis doorbracht.

In die 8 weken ziekenhuis had ik geleerd hoe je een luier verschoond, badje klaarmaakt, kortom gewoon hoe je voor zo'n baby'tje moet zorgen. Ze hadden er alle vertrouwen in dat het goed zou komen. Na de nacht rooming in bleven we overdag nog samen bij Ivy en gingen we later naar huis. Het voelde wel gek om maar 1 van je baby's mee naar huis te nemen. Maar ergens stiekem ook wel fijn. We wisten dat het niet lang meer zou duren voordat Ivy ook naar huis zou mogen. En het gaf mij de ruimte om dingen zelf te mogen doen na al die tijd. Ik kon dus thuis in mijn nieuwe rol van mama kruipen en hieraan wennen zonder meteen al mijn aandacht te moeten verdelen over 2 baby's. 

Overdag ging Lynn dan soms weer mee naar het ziekenhuis als we naar Ivy gingen. Maar vaak bleef ze ook thuis bij mijn moeder. Dan had ik de ruimte om ook even alleen te zijn met Ivy. Je komt toch snel handen te kort met een tweeling.

2 weken later was het zo ver en mocht ook Ivy mee naar huis. 1 dag voor de uitgerekende datum waren we eindelijk compleet. Samen met Lynn haalden we haar op. Die hele dat ze beiden in het ziekenhuis lagen kolfde ik elke dag nog elke 2-3 uur. Ik merkte wel dat ze met z'n 2e inmiddels bijna meer dronken dan dat ik kolfde. Ook begon het me aardig te slopen om dit steeds zo dubbel op te doen. Want na het kolven moest Lynn dan ook nog een flesje want live voeden is buiten die keer in het ziekenhuis niet meer gelukt. Toen Ivy ook nog thuis kwam heb ik dan ook voor mijn eigen rust besloten dat het beter was om over te stappen op kunstvoeding.

Ze hebben de 1e 10 weken, de periode die ze te vroeg kwamen volledig borstvoeding gehad. Maar live voeden lukte niet en ik vond het ook wel fijn om te weten hoeveel ze binnen kregen. Het kolven brak me echt op en van kunstvoeding zouden ze ook wel groeien, misschien nog wel beter zelfs. Ze kregen toen friso (nu hero) prematuur. De voeding paste dus precies bij de behoefte van een premature baby. En happy mommy happy baby toch?

Nu ze eenmaal thuis waren was er overdag vaak wel iemand die ook eens een flesje kon geven. Of deed ik het om de beurt als een nog sliep. Omdat ik ze wel in hetzelfde ritme wilde houden kregen ze wel allebei binnen een halfuur de fles. Ook als dst betekende dat ik ze daarvoor wakker moest maken. Anders zat ik elk uur wel een flesje te geven. De nachten hielp mijn moeder in het begin nog mee, de eerste periode kregen ze echt op vaste tijden een fles omdat het belangrijk was dat ze genoeg groeiden. Na een paar maanden ben ik dat wat meer gaan loslaten. Uiteindelijk had ik ook een manier gevonden om ze zelf beiden tegelijk de fles te geven. Zo hoefde er niemand meer extra uit 's nachts. Na een paar weken had ik aardig mijn ritme te pakken. Door de week waren we gewoon thuis en in het weekend bij papa. Dan kon die me een handje helpen en tijd door brengen met zijn dochters. 

Tijdens mijn zwangerschap moest ik stoppen met de opleiding dierenverzorging. Ik had al een aantal gesprekken gehad met een leerplichtambtenaar en moest me toch langzaam ook weer gaan oriënteren in nieuwe mogelijkheden. Door alle gebeurtenissen was ik heel erg geïnteresseerd in de verzorgende kant. Verpleegkundige op de neonatologie afdeling leek me wel wat. Ik maakte een afspraak voor een gesprek bij een school die opleidingen bieden voor Verpleegkundige. De man met wie ik dat gesprek had raadde me de opleiding in mijn situatie sterk af. Dan toch maar kijken voor wat anders. Ik was inmiddels 17 en toch nog leerplichtig dus ik moest weer iets gaan kiezen.

Uiteindelijk kwam ik bij een andere school terecht, er word daar gekeken waar mijn interesses lagen en wat ze voor me konden betekenen. Ze dachten heel goed met me mee en ik had daar meteen een ander gevoel over dan bij de 1e school. Uiteindelijk kwamen we uit bij de opleiding onderwijs assistent. Er was niet heel veel keuze maar iets met kinderen leek me dan toch wel leuk!

De weg naar mijn diploma toe lees je in de blog van volgende week! 

Stay tuned!