Moederdag.

Gister had ik mijn moeder een dag voor Moederdag gezien, niet echt gepland en ook niet de juiste situatie. Mijn nichtje van 2 jaar oud was namelijk die vrijdag avond opgenomen in het ziekenhuis met een gigantische jaap in haar voorhoofd, door een trapval, en ik mocht gister mijn moeder bellen dat haar kleindochter in het ziekenhuis lag, eerst schrikken, en daarna hoorde ik ineens rond 11 uur dat mijn moeder op weg was naar het ziekenhuis, 1uur rijden voor haar, maar ze kreeg geen rust.

Dus geen cadeautje voor haar, en geen '' Fijne Moederdag '', ik had niks.. en nog steeds heb ik niets, zij woont eenmaal niet naast de deur en zonder auto is het geen pretje om daar heen te gaan met 3 uur durende treinreis met een peuter en dreumes.

Ook mijn eigen stralende zoon, die anderhalve week geleden thuis kwam van het kinderdagverblijf  en samen met zijn vader geheimzinnig een '' hart '' op de kast legden. Ik mocht niets weten, maar mijn peuter die ontplofte zowat van de spanning... hij wilden zo graag het hart geven, wat die dag bleek een hartjes zeepblok te zijn.  Met zijn allerliefste stemmetje '' Fijne Moederdag mama'' zei, werd ik emotioneel... het was dan nog geen 13 mei, en helemaal geen Moederdag was mijn kleine jongen zo trots.

Vanmorgen kwamen mijn peuter en dreumes samen met papa en koffie op bed zitten en een tekening die ze samen hadden gemaakt. Onvoorstelbaar hoe blij je daar mee kan zijn, het is niets gekocht, alleen maar gemaakt. En dat vind ik nou het leukste.

Allerliefste stemmetje kwam weer '' Fijne Moederdag mama'' en ze gingen naar de huiskamer terwijl ik ge-geëmotioneerd in mijn bed zat, een moederdag die ik niet vergeet... omdat mijn mama er niet is en omdat mijn stralende jochie elke dag zegt hoeveel hij van mij houd.

Nou schatje, ik houd ook van jou en je zusje!