9 jaar geleden
Moeder relaas......
Een andere blog dan gewend maar wilde dit relaas jullie niet onthouden en ben benieuwd of er meerdere moeders zijn die dit ook ervaren ....
Thuis om 18.30 van een zware dag werken.....
In 2 uur doen waar je normaal 4 uur voor nodig hebt ...
Eten geven....
In bad doen....
In pyama....
Flesje....
Liedje....
Verhaaltje....
En dat alles maal twee...
Dat vind ik niet erg alleen is het dan nog niet klaar....
Huis opruimen....
Was vouwen....
Speelgoed opruimen...
Koken...
Eten....
Afwassen....
.....
De boel de boel laten is mij tot op heden nog niet gelukt ...
Dat gaat mijn partner veel beter af....
Want anders zou ik het niet hoeven te doen...;)
Heb een partner die voornamelijk ' s avonds werkt (tennisleraar)
Hoe kan ik het beter organiseren zodat ik meer energie overhoud?
Helaas geen partner die kan koken, dus dat valt af....
Hou niet van ingevroren voedsel... Did it done it en vergeet te ontdooien waardoor het nog minder smaakt...
Die test heb ik gedaan...
Zaterdag inkopen doen voor de hele (okay halve) week... En vervolgens de hele zaterdag in de keuken staan om te koken...
Weg quality time die je voor je man of gezin zou moeten hebben...
Maar de zaterdagen worden nu toch ook opgesnoept door de girls en het opruimen van het huis (want dan is het namelijk tijd voor de grote schoonmaak waar je door de week niet aan toekomt en oh ja de tuin moet ook nog gedaan worden...)
Heet dat perfectionisme? Jazeker...maar hoe leer je loslaten van wat goed voelt in jouw ogen?
De bevestiging van een opgeruimd huis voelt nog altijd vele malen beter dan de boel de boel te laten ....
Afspraken maken met je partner: is dat het idee? Did it done it... Werkt na lastige discussie even maar een regelmatig patroon heb ik nog niet kunnen ontdekken....
Voila... Het 'probleem' zit dieper dan dat....
Als ik de boel op orde hou kan in ieder geval niemand mij daarop aanspreken... Ik ben een goede moeder, dochter, zus, partner, werknemer etc want....
Aiiiii....
Anderszijds zou ik t wel op prijs stellen (op lange termijn) als iemand mij eens een spiegel voorhoudt... Maar ik geef niemand de ruimte daarvoor dus zal ook niet snel gebeuren...
Haha...
Tsja, waarom ben ik de laatste tijd dan zo moe?
Maakt het mijn kids uit als het opgeruimd is? Neen!(ze maken er toch binnen de kortste keren een rommel van...)
Maakt het mijn kids uit als hun moeder een kort lontje heeft omdat ze haar lat te hoog legt? Ja!
Daar krijg je geen relaxte kids van, terwijl je dat zo graag wilt met jouw inspanningen....
Hmmmmmm....
Dus ik wil dat iedereen happy is inclusief ikzelf?
Dat begint dan toch echt bij mezelf heb ik gemerkt.....
Loslaten van 'in control zijn'...
Loslaten van voor anderen te denken...
Dat is wel de grootste uitdaging die er is, zeker omdat je bijna 39 jaar niet anders gewend bent...
Het wordt tijd voor een ommekeer....
Hoe gaan we het anders aanpakken?
Is dat rigoureus of gelijdelijk met kleine stapjes?
Voor een ongeduldig iemand als ik makkelijk te beantwoorden...
Maar helaas niet het antwoord ....dat weet ik ook inmiddels...
Het zit 'm in de kleine stapjes te waarderen en daaruit te leren..
Zucht...
Okay, morgen ga ik echt(!) naar dat uurtje yoga (wat ik al maanden uitstel)...
Ik hoop dat dat een klein keerpuntje is in mijn dagelijkse flow van werken om te leven....
Want wie wil nou niet leren leven om te leven...?
Wordt vervolgd ....
Anoniem
Hoi! Herken het helemaal. Ik vind wel dat je laat thuis bent, dat lijkt me wel zwaar i.v.m. koken, kids, opruimen etc. Misschien kun je je uren anders indelen in de week? Dus bijvoorbeeld alleen de ochtenden te werken bij je werkgever of een aantal dagen tot 15.00 uur. Dan heb je nog genoeg tijd om te koken. Misschien kun je ook een huishoudster nemen 1x per week. Omdat je werkt, moet dit financieel haalbaar zijn toch? En je man meer laten doen, laat hem lekker eens wat wasjes opvouwen voordat hij naar de tennisbaan gaat en laat hem de week boodschappen doen. Maak desnoods een schema met een taakverdeling en hang dit op in de keuken. Houdt hij zich er niet aan, spreek hem dan gelijk erop aan! Succes!
Anita Brinkman
Heel herkenbaar hoor Anouk! Ik ben inmiddels een paar kinderen verder en wat ik vooral geleerd heb, naast ook wat time-management tips ;-), is mijn mindset over alles positief te veranderen en te realiseren dat het 'vorige' leven toch echt voorbij is. Het helpt om dat te doen om te bedenken waarom je ook alweer WEL kinderen wilde. Daarnaast staat er in mijn profiel ook; leert de processen des levens te waarderen, dus ja, ik ken het !
Anoniem
Ik heb het 'geluk' dat ik nooit netjes ben geweest, maar ondertussen ben ik echt helemaal gewend aan rommel in huis. Waarom moeite doen om 's avonds op te ruimen als het de volgende dag toch weer een rommeltje wordt? Voelt als tijdverspilling. De berg schone was die opgevouwen en opgeborgen moet worden: zodra de voorraad in de kledingkast leeg raakt wordt het weer tijd om die berg op te ruimen. Qua kleren koop ik alles tricot en verder alleen spijkerbroeken, zo hoef ik ook niet te strijken. Op de begane grond hebben we parket en tegels. De bezem eroverheen halen + stoffer/blik gaat sneller dan stofzuigen, hierdoor blijft het schoon zodat ik maar eens in de twee weken hoef te stofzuigen. Als er visite komt gaan alle losse dingen in een grote plastic zak de kast in, en komen weer tevoorschijn als de visite weg is. Vaak genoeg vergeet ik de zak en kom ik hem maanden later weer tegen, een teken dat ik die losse spulletjes niet heb gemist en dat we ze dus eigenlijk niet nodig hadden...
Mirremeid
Heel herkenbaar. Ik heb zelf een tweeling en daarnaast nog een zoon en een baan voor 4 dagen in de week. Toen ik alle discussies thuis zat was, heb in een schoonmaakster aangenomen, zodat ik 's avonds ook iets anders kan doen dan alleen was vouwen en opruimen. Er blijft overigens nog genoeg over. Door de weeks doe ik of ik oogkleppen op heb en ruim ik niets meer op (behalve de vaat). Laat je perfectionisme maar varen, anders wordt je overspannen. Zaterdagochtend doe ik in een klap alle boodschappen voor de hele week en dan mag mijn man dit opruimen. Nu de kinderen iets ouder zijn laat ik ze ook steeds meer zelf doen, dit geeft ook wat meer ruimte. Met een jonge tweeling beleef je tropenjaren, gelukkig wordt dit iets beter wanneer ze ouder worden. Sterkte!