Oh zeker herkenbaar hoor. Als we weer eens nachten achter elkaar gebroken nachten hebben dan is mijn energie ook soms ver te zoeken. Ik heb er echter geen schuldgevoel over. Dat is nou eenmaal zo. Ik ben een mens, geen robot. En ik zeg gewoon tegen mijn zoontje (met een knipoog) dat hij dan maar eens beter moet gaan slapen :-).
Ontzettend herkenbaar! Ik ben helaas steeds verder gezakt kwa energie en in een depressie beland.. ook daar schaamde ik me voor en kreeg ik veel schuldgevoelens naar mijn zoontje en naar mijn man.. maar ook dit is blijkbaar een bekend iets.. aan liefde ontbrak mijn zoontje niets! Maar inderdaad ik wilde/kon vrij weinig doen soms.. mijn zoontje sliep juist wel goed maar in die tijd wilde ik dan eindelijk tijd voor mezelf pakken.. zoals Netflix kijken ofzo.. terwijl ik eigenlijk zo enorm moe was en misschien het beste was dat ik ook even ging slapen..
wat mij erg geholpen heeft toen het te erg werd (de vermoeidheid en schuldgevoelens die lijden tot verdriet etc) zijn mijn moeder en tante.. als ik me dan even echt niet goed voelde kwa energie vroeg ik of iemand hem even een middagje wilde komen ophalen.. zo had ik en even tijd voor mezelf maar ook tijd om even te slapen.. (maar ook dat bracht schuldgevoelens met zich mee (al vond hij het altijd erg gezellig))!
Nu wordt mijn zoontje in januari 2 jaar en ik voel me eindelijk wat beter in mijn energie zitten..
dus bij mij was het zeker niet 9 maanden op en 9 maanden af..
Succes! En onthoud liefde en er zijn is het belangrijkste!
Je hoeft je totaal niet schuldig te voelen. Ik heb vanwege reumatische klachten bijna dagelijks minder energie. Moet vaak ‘s middags even slapen omdat ik de dag anders niet volhoud. En we hebben een zoon van 5. Manlief werkt veel omdat we een eigen bedrijf hebben. En Sja, dagen dat ik weinig tot geen energie heb, dan speelt zoonlief maar even alleen als ik lig te slapen, of ik regel het zo dat hij bij een vriendje kan spelen zodat ik even bij kan tanken.
O dat is zo herkenbaar! Vooral het schuldgevoel. Maar zet dat maar eens opzij ? Onthoud dat er waarschijnlijk heel veel mensen zijn die dit wel eens hebben. Met liefde heeft het niets te maken maar soms lukt het gewoon even niet. Eerlijk denk ik dat het prima is dat ze dat ook leren. Dikke knuffel!
Liba
Oh zeker herkenbaar hoor. Als we weer eens nachten achter elkaar gebroken nachten hebben dan is mijn energie ook soms ver te zoeken. Ik heb er echter geen schuldgevoel over. Dat is nou eenmaal zo. Ik ben een mens, geen robot. En ik zeg gewoon tegen mijn zoontje (met een knipoog) dat hij dan maar eens beter moet gaan slapen :-).
JG-R
Ontzettend herkenbaar! Ik ben helaas steeds verder gezakt kwa energie en in een depressie beland.. ook daar schaamde ik me voor en kreeg ik veel schuldgevoelens naar mijn zoontje en naar mijn man.. maar ook dit is blijkbaar een bekend iets.. aan liefde ontbrak mijn zoontje niets! Maar inderdaad ik wilde/kon vrij weinig doen soms.. mijn zoontje sliep juist wel goed maar in die tijd wilde ik dan eindelijk tijd voor mezelf pakken.. zoals Netflix kijken ofzo.. terwijl ik eigenlijk zo enorm moe was en misschien het beste was dat ik ook even ging slapen.. wat mij erg geholpen heeft toen het te erg werd (de vermoeidheid en schuldgevoelens die lijden tot verdriet etc) zijn mijn moeder en tante.. als ik me dan even echt niet goed voelde kwa energie vroeg ik of iemand hem even een middagje wilde komen ophalen.. zo had ik en even tijd voor mezelf maar ook tijd om even te slapen.. (maar ook dat bracht schuldgevoelens met zich mee (al vond hij het altijd erg gezellig))! Nu wordt mijn zoontje in januari 2 jaar en ik voel me eindelijk wat beter in mijn energie zitten.. dus bij mij was het zeker niet 9 maanden op en 9 maanden af.. Succes! En onthoud liefde en er zijn is het belangrijkste!
Anoniem
Je hoeft je totaal niet schuldig te voelen. Ik heb vanwege reumatische klachten bijna dagelijks minder energie. Moet vaak ‘s middags even slapen omdat ik de dag anders niet volhoud. En we hebben een zoon van 5. Manlief werkt veel omdat we een eigen bedrijf hebben. En Sja, dagen dat ik weinig tot geen energie heb, dan speelt zoonlief maar even alleen als ik lig te slapen, of ik regel het zo dat hij bij een vriendje kan spelen zodat ik even bij kan tanken.
Myfteria
O dat is zo herkenbaar! Vooral het schuldgevoel. Maar zet dat maar eens opzij ? Onthoud dat er waarschijnlijk heel veel mensen zijn die dit wel eens hebben. Met liefde heeft het niets te maken maar soms lukt het gewoon even niet. Eerlijk denk ik dat het prima is dat ze dat ook leren. Dikke knuffel!