Snap
  • Baby
  • #papa
  • #mama
  • #bevallingsverhaal
  • #klompvoetjes
  • #gipsjes
  • #onderzoeken
  • #ziekenhuisbezoekjes
  • #liefdevoorjekind
  • #klompvoetbehandeling
  • #brace
  • #zwangerschapsverhaal

Mijn zoon heeft bijzondere voetjes deel 2

Mijn zwangerschap en daarna

Mijn buik groeide aardig en het duurde niet lang meer voor ik hem voor het eerst voelde schoppen. Volgens mij met 18 weken begon het met kleine kriebels in mijn buik. Och wat een lekker gevoel! Joshua kon prima schoppen hoor met die voetjes van hem! Hij was altijd druk in de weer en lag voor mijn gevoel geen seconde stil. 

We hadden onze eerste afspraken in het WKZ al staan. GUO's, gesprekken met de verloskundige en alvast een kijkje op de gipskamer. Overigens hoefde ik niet overgenomen te worden door het WKZ en mocht ik gewoon bij mijn plaatselijke verloskundige blijven. Dat Joshua klompvoetjes had, was geen reden tot een medische bevalling. Aan het begin vielen deze bezoekjes aan het WKZ wel mee maar vanaf 32 weken werd dit helaas anders. Ze hadden op de echo nog wat afwijkende dingen geconstateerd. Samen met zijn klompvoetjes was dit toch een reden tot zorg en raadden ze ons aan om verder onderzoek te doen. Hier hebben we uiteindelijk wel voor gekozen met als reden, om de zorg voor Joshua zo goed mogelijk op te kunnen vangen na de geboorte. Dus er werden weer afspraken gemaakt: voor een vruchtwaterpunctie, een MRI en een genetisch onderzoek.

Het heeft zijn voor en nadelen om in een medisch ziekenhuis onder behandeling te zijn. Aan de ene kant word je heel goed geholpen en willen ze alles weten om de beste zorg te kunnen leveren, maar aan de andere kant weet je misschien teveel en valt het allemaal reuze mee. Dit laatste bleek bij ons het geval te zijn. Door al die onderzoeken werden we weer erg onzeker. We waren al helemaal aan het idee gewend dat Joshua klompvoetjes had maar dat er nog meer bij zou komen wilden we natuurlijk echt niet aan denken! Dus de laatste weken van mijn zwangerschap waren weer erg onzeker. Alle uitslagen van de onderzoeken kwamen binnen en er kon niks verontrustend vastgesteld worden. Er zou na de bevalling verder gekeken worden of er nog afwijkingen te vinden waren. En toen was het zover! Op 12 januari werd ik ingeleid en op 13 januari was onze Joshua geboren. Heerlijk dat kleine frummeltje op mijn buik met zijn mooie voetjes. Er volgden nog een paar kleine onderzoeken maar er kon verder niks meer ontdekt worden dan alleen zijn klompvoetjes. Gelukkig maar!

<p>Toen Joshua vier dagen oud was gingen we voor het eerst met z'n drieën op weg naar het ziekenhuis voor zijn eerste gipsjes. We waren al helemaal aan het idee gewend dat dit zal gaan gebeuren en waren er rustig onder. Achteraf was de eerste keer toch best pittig. Dan zie je daar je kindje, van vier dagen oud, liggen terwijl zijn voetjes en beentjes worden in gegipst. Dat kleine mensje beseft helemaal niet dat er iets aan de hand is met hem en het wordt toch van hem verwacht dat hij dit allemaal maar ondergaat. Natuurlijk moest hij huilen en vond hij het allemaal niet leuk maar tijdens de behandeling kreeg hij zijn flesje en vond hierdoor alles wel prima wat er gebeurden!

Dit traject heeft in totaal tien weken geduurd. Tijdens elke afspraak haalden ze het gips er weer af, konden we Joshua in bad doen en hierna werden zijn voetjes in een andere stand weer gegipst. Je zag echt per week vooruitgang! Ongeveer na acht weken haalden ze met een kleine ingreep, zoals ze dat noemen, de achillespees door waardoor hij weer aan elkaar gaat groeien en die pees hierdoor weer verlengd wordt. Tijdens deze ingreep mochten we er niet bij zijn en moesten we even de kamer verlaten. Maar het duurde niet lang en na tien minuten werden we weer geroepen en werden zijn voetjes weer in gegipst.

En toen konden we eindelijk vaarwel zeggen tegen die wekelijkse ziekenhuis bezoekjes! De gipsperiode kon afgesloten worden en we begonnen aan het nieuwe traject van de brace. We konden Joshua eindelijk lekker thuis in bad doen en met hem knuffelen zonder dat zijn beentjes zo hard aanvoelden. Dat voelde in het begin best wel raar. Het voelde aan als hele slappe beentjes en ook heel dun. We waren natuurlijk ook niet anders gewend geweest!

De eerste periode moet de brace 23 uur aanblijven. Dat wil zeggen, hij mag af met verschonen en badderen. Hierna mag de brace overdag af en hoeft hij alleen maar s'nachts aan. Die laatste periode zit er nu alweer bijna aan te komen! Het aftellen kan nu gaan beginnen. Het eerste wat ik dan ga doen is naar de schoenenwinkel rennen en leuke schoentjes voor hem kopen. Oh wat heb ik daar zin in!

Wil je mij volgen op Instagram?mama_beertje https://www.instagram.com/mama.beertje/ 

Snap