Mijn verlof in de lockdown

Ons vierde wondertje is gewoon alweer 11 weken oud. Onze lockdown baby, zowel verwekt als geboren in een lockdown. Ruim een week na de bevalling sta ik alweer les te geven, niet aan mijn klas maar aan twee van mijn eigen kinderen. In eerste instantie zou het voor maar 2 weken zijn, dat zouden we wel overleven.

Maar die 2 weken werden verlengd, net als de chagrijnige buien van onze oudste. Onze denker die zodra het woord lockdown viel een zeer kort lontje kreeg en chagrijnig was. Want thuis aan je schoolwerk werken is saai, je vriendjes missen is saai en je zorgen maken om Corona past niet bij een kind. 

De tweede zoon, de dromer, vond zijn moeder als juf maar raar en werd onzeker omdat hij bevestiging wilde van zijn lieve juf. Van beide jongens deden de leerkrachten heel erg hun best met online meets en lessen die klaargezet werden. Zelf had ik het idee dat ik alleen maar op de klok aan het kijken was. Ik was aan het rennen van Meet naar Meet, tussendoor een pasgeboren baby voeden en oh hier liep ook ergens een peuter rond, wat spookt die uit.

Toen eindelijk het einde inzicht kwam en de scholen misschien weer geopend zouden worden werd mijn man positief getest op Corona. Hoe kan dat nou? We zijn steeds zo voorzichtig geweest, houden ons braaf aan de regels en toch was het ons huis binnen gekomen. Manlief hebben we gelijk geïsoleerd en zijn we gescheiden gaan leven. Nu maar hopen dat wij op dag 5 allemaal negatief testen, zodat de kinderen naar school kunnen wanneer de scholen open gaan. 

Yes de rest van het gezin test gelukkig allemaal negatief. Ze kunnen naar school! Eindelijk kan ik gaan genieten van mijn verlof. En dan ruim 2 weken later krijgen we bericht dat onze hulp positief is. Ik ben de enige die ze heeft gezien en laat me netjes testen 5 dagen na het laatste contact, gelukkig negatief. Twee dagen later voel ik me niet lekker. Voor de zekerheid maar weer testen, helaas dit keer positief. Nu ben ik de persoon die in isolatie gaat en draait mijn man het gezin. Ik kolf alle voedingen af, zodat mijn man de fles kan geven. 

Een week lang zit ik geïsoleerd op een kamertje. Ik mis mijn kinderen, maar kan ze niet knuffelen. Ik wil ze namelijk niet besmetten. Gelukkig testen zij negatief na 5 dagen. 

Eindelijk is de week voorbij en ben ik al een aantal dagen klachtenvrij. Nu kunnen we weer gaan genieten van het verlof. Maar dan wordt onze dromer op een maandagochtend wakker met een snotneus. Even twijfel ik laat ik hem testen? Ze zijn al zo vaak getest. Maar omdat hij ook veel gemist heeft van school besluit ik hem toch te laten testen, kan hij morgen weer naar school. Maar als we de uitslag krijgen lezen we dat hij positief is... weer in quarantaine, weer thuis lesgeven. 

Ze is 11 weken oud en de oudste twee zijn nog maar 6 dagen op school geweest. Mijn verlof is totaal niet wat ik had verwacht. Over 3 weken zou ik weer moeten beginnen, maar ik heb extra verlof opgenomen. Ik wil nog eerst van dat kleine meisje genieten, zonder dat ik haar broers moet onderwijzen.