Snap
  • Baby
  • baby
  • huilen
  • Huilbaby
  • Krijsen

Mijn lieve huilbaby

Hoe geruststellende woorden de grootste dooddoener kunnen worden.

Na een vermoeiende zwangerschap en een pittige (zonder complicaties) bevalling is hij er dan eindelijk: Levi. De kraamverzorgster geeft al gauw aan dat we met Levi een pittig temperamentvol mannetje hebben. 

Levi laat duidelijk merken als hij wil eten, moe is, krampjes heeft of iets anders wil. Dit gaat in de vorm van sirene krijsen wat door merg en been gaat. Met de “geruststellende” woorden van de huisarts, consultatiebureau, osteopaat en kraamverzorgster: “geen zorgen dit hoort er bij, het gaat vanzelf over. Eigenlijk altijd rond de 6 weken!”

De zesde week komt en gaat, zo ook week 7, 8, 9 etc. Levi huilt en huilt. Met een gemiddeld aantal huiluren van 7 à 8 per dag zitten wij met ons handen in het haar. Het is niet meer te doen, alles duurt lang, het sirene krijsen maakt ons onzeker, bang en gefrustreerd. We sjouwen half Nederland met ‘m door van arts naar arts, maar steeds worden de “geruststellende” woorden herhaald waarbij de deadline van “ongeveer bij 6 weken houdt het op” kinderlijk eenvoudig steeds weer naar verder in de toekomst wordt geduwd. Het is zo’n dooddoener die woorden. Daardoor lijkt ‘t al helemaal alsof het aan ons ligt. Het is altijd normaal, het hoort er volgens iedereen bij en tja we hebben gewoon “pech” dat ons (eerste) kindje een huilbaby is.

Mensen komen op bezoek maar vluchten weer weg omdat het aanhoren van het gehuil en de uitgebleven roze wolk niet echt leuk zijn om bij te komen kijken. Ik ben sinds week 2 alleen met ‘m thuis en word stilletjes aan he-le-maal gek. Werkelijk niets helpt: vaste routine, wel of niet aan de borst, kolven, flesje, vasthouden, wegleggen, oefeningen doen tegen de krampjes, zalfjes, korreltjes, massages, kruikjes  noem het maar op. Alles is de revue gepasseerd en niets helpt. 

Nu is hij 19 weken en is het huilen ietwat afgenomen naar zo’n 4 uur per dag. Hele verlichting, we beginnen er nu een beetje van te genieten! Want het is echt een ondernemend, onderzoekend en lief schatje :) vergeten doen we de periode van 7-8 uur huilen per dag echt niet en we zijn er ook nog niet dat we een normale krijs-vrije dag hebben. Maar we zijn op weg!

Als ik nu verhalen lees van mensen die baby’s hebben die zo’n 3-4 uur per dag huilen en door artsen worden doorverwezen naar het ziekenhuis voel ik me niet serieus genomen. Levi huilde 2x zoveel, de roze wolk was in geen velden of wegen te bekennen, we hebben nauwelijks kunnen genieten en ik zit thuis met een depressie. 

Dus alsjeblieft, heb je ook een baby die veel huilt/krijst en heb je het gevoel niet serieus te worden genomen, kaart dit aan bij je arts en laat je niet wegsturen zoals wij hebben laten doen. Dit gun ik niemand.. 

4 jaar geleden

Klinkt erg heftig. Is er inmiddels al een oorzaak gevonden. Hoop dat je goede hulp krijgt inmiddels want dit is gewoon super heftig.

4 jaar geleden

"Zelfs nu 5 jaar later hier nog steeds als ze het een keer op een krijsen zet ben je veel sneller gefrustreerd... Gewoon door die eerste periode. " Zo herkenbaar dit. Ben "blij" te horen dat dit vaker voorkomt

4 jaar geleden

Als ik dit lees krijg ik flashbacks.. Mijn meisje heeft 3 maanden gehuild van sochtends tot savonds (snachts was ze doodmoe), ze had koemelkallergie en we zijn op eigen initiatief overgestapt op hypoallergeen voeding (hero). Vanaf die tijd heb ik mijn vrolijke meid terug. Helaas heb ik nu ontzettend veel moeite met het loslaten van haar en ontspanning te vinden. Oftewel let echt heel goed op jezelf. Breng haar af en toe naar een familielid zodat je zelf rust vind. P.s vaste voeding komt er bijna aan dat zal ook verlichten. Succes ! Je bent niet alleen hierin!

4 jaar geleden

Heel herkenbaar, en het sloopt je... Zelfs nu 5 jaar later hier nog steeds als ze het een keer op een krijsen zet ben je veel sneller gefrustreerd... Gewoon door die eerste periode. Ons meisje is 5 maanden een huilbaby geweest... Ze huilde zelfs in haar slaap(en sliep niet veel) waardoor het huilen op zo'n 20 uur per dag uitkwam. Met 2 maanden zelfs een nacht op balkon in de vrieskou geslapen zodat ik even een nacht kon slapen. Meis heel veel sterkte, goed dat je erover praat.. blijf dat doen... Want het is niet makkelijk. Maar er komt een dag dat het makkelijker wordt, niet vergeten misschien, maar dan kan je genieten van de lachjes en leuke dingen van je zoontje! En probeer nu al van die kleine momentjes te genieten