Mijn kraamweek was vreselijk!

Ik was zwanger van onze Xam toen ik op Facebook een kraambureau voorbij zag komen. Het zag er zo ontzettend leuk uit, de lunch was gezellig en alles leek tot de nopjes verzorgd te zijn. Het was onze derde zwangerschap en na lang wikken en wegen dacht ik dat het een goed besluit was om eens een ander kraambureau te doen want ja ik wist inmiddels wel hoe een kindje in bad moest, hoe hij zijn voeding moest krijgen en ik wist ook wel hoe een baby verzorgd moest worden. Tja naïef kan je wel zeggen. 

De baas van het kraambureau kwam op gesprek en dat was een ontzettend gezellig en leuk gesprek, de kinderen kwamen erbij zitten en ook aan hen werd veel aandacht besteed. Ze had nog een leuke goodybag bij voor ons en de kinderen en dat maakte het feestje af. Mijn man en ik keken elkaar aan en het voelde goed, we besloten om dit kraambureau te nemen voor onze 3e kraamweek.

Zoals ik eerder heb geschreven was mijn derde zwangerschap niet zo heel fijn ( alle drie niet trouwens) maar na een lange ziekenhuis opname werd ik ingeleid wegens zwangerschapsscholestase en hevig bloedverlies. We hadden het kraambureau van te voren al gebeld om te melden dat ik ingeleid ging worden en diezelfde dag had ik nog contact met de baas van het kraambureau om te vertellen dat mijn vliezen waren gebroken. Toen mijn man om 13.00 belde om door te geven dat wij bevallen waren van onze lieverd Xam kwam dat eigenlijk al niet zo goed uit, we moesten maar in het ziekenhuis blijven vandaag en daar overnachten want ze had er niet op gerekend dat ik nu al bevallen zou zijn. Daar gingen wij niet mee akkoord en spraken vervolgens om 17.00 bij ons thuis af. 

Eenmaal thuis stond er een lieve jonge meid op ons te wachten, we hadden een fijne klik en konden het gelukkig goed met onze kraamverzorgster vinden. Ze was in opleiding en deed ontzettend haar best voor ons, de afpraak met het kraambureau was dat de baas supervisor was en kwam kijken wanneer nodig. ( achteraf harstikke dom maarja ik zat op een roze wolk) Helaas bleek onze zoon wat problemen te hebben met de voedingen ( lees geen tot weinig zuigkracht) en werd erg geel. Ook zijn navelstompje was ontzettend onstoken en ik had er geen vertouwen in. Toen mijn kraamverzorgster op een avond naar huis ging vertelde ze me dat ik altijd de verloskundige moest bellen mocht ik het echt niet vertrouwen. Nou dat deed ik ook, Xam zijn navel werd steeds roder en hij kreeg koorts. Hij dronk niets meer en werd erg slap. Ik belde de verloskundige en vertelde wat er met onze zoon aan de hand was. Ze kwam er meteen aan om te komen kijken. De volgende ochtend kreeg ik ruzie met de baas van het kraambureau want ik zou de verloskundige niet zonder overleg met haar gebeld mogen hebben.  Dat is harstikke onzin maargoed, volgens haar waren dat de regels. 

De verloskundige die mij diezelfde avond geholpen heeft kwam de volgende dag weer bij ons kijken hoe het met onze zoon ging, ze vond hem te geel en wilde graag een extra check voor. Ook daar werd de baas van het kraambureau erg boos over want alles zou in overleg moeten met haar.  Gelukkig was zijn bloeduitslag goed maar wel op het randje, we moesten het goed in de gaten houden. 

Op dag 7 werd onze zoon harstikke ziek, ik lag die avond al op bed en mijn man kwam in paniek naar boven lopen met Xam, hij had gespuugd en was aan het stikken in zijn eigen overgeefsel. Ik heb Xam overgepakt en al het slijm uit zijn mondje proberen te krijgen met gaasjes en mijn man heeft 112 gebeld. Die avond is Xam meegenomen met de ambulance en zijn wij opgenomen in het ziekenhuis, ik stuurde de baas van het kraambuerau vervolgens laat in de avond een berichtje dat wij waren opgenomen zodat onze kraamverzorgster niet morgen ochtend voor een dichte deur stond. Ze reageerde erg betrokken en leek de situatie te snappen.   Tot ik de volgende ochtend mijn kraamverzorgster sprak die op bezoek was gekomen in het ziekenhuis.

Volgens de baas van het kraambureau zouden wij alles verzonnen hebben om aandacht want in mijn zwangerschappen verzon ik ook altijd wat want dat had ze van de verloskundige gehoord. Ze had twijfels over mijn moederschap en alles werd die avond via de app naar mijn kraamverzorgster gestuurd. Mijn kraamverzorgster was zo overstuur dat ze het mij vertelde en liet zien, natuurlijk had dat niet gemogen maar als er zo over iemand gesproken zou worden had ik het ook gedaan. Mijn man heeft contact met haar opgenomen  en ook de verloskundige heeft contact met haar gehad. Ik was boos, verdrietig en vooral leeg. Ik had geen vertrouwen meer in de kraamzorg, ziekenhuis of verloskundige wie moest ik in hemelsnaam nog geloven. Uiteindelijk hebben wij in het ziekenhuis een goed gesprek gehad met de verloskundige, verpleegkundige en gyneacologen en niks van het verhaal wat de baas van het kraambureau beweerde was waar.

Het is inmiddels 2.5 jaar geleden maar nog doet het mij veel, nu ik er over schrijf word ik weer boos en verdrietig , het liefst noem ik haar naam en kraambureau nu maar ik wil de eer aan mezelf houden.  Er zijn natuurlijk klachten tegen haar ingediend waarij de verloskundige mij heeft geholpen maar toch, zullke mensen mogen toch gewoon niet in de zorg werken??Dit is blog geschreven door een moeder met heel veel emotie, niks te verwijten aan onze lieve kraamverzorgster maar wel over haar inmiddels ex-baas. Ik hoop dat als jij dit leest, jij jezelf schaamt en jezelf in een hoekje verstopt want echt zo ga je niet met mensen om!