Mijn geheugen is een ramp & mama-hormonen

Vandaag is mijn vriend voor z'n werk een paar dagen naar Finland. E. & ik hebben hem vanmorgen naar Schiphol gebracht. Op de terug weg naar huis hebben er toch wat traantjes gevloeid. Het idee dat ik hem 4 dagen moet missen en de zorg van onze baby "alleen" moet doen vond ik toch best wel spannend. 

Twee weken geleden was mijn vriend voor 't eerst een weekendje weg. Met z'n voetbal team ging hij naar Dusseldorf. En dat was even wennen. Maar het is allemaal goed gegaan en extra leuk om hem daarna weer te zien!

Maar nu ben ik dus 4 dagen met haar alleen en dat vind ik best wel spannend. De dagen staan volgepland want ik moet gewoon werken en m'n huishouden doen. Ook gaat E. vrijdag bij opa en oma logeren en dan is 't alweer zaterdag en mogen we hem 's avonds ophalen! Dus de tijd gaat vast heel snel. 

Ik was nooit zo emotioneel maar sinds mijn bevalling kan ik echt om alles janken. Ik noem het ook wel de mama-hormonen. Ik slaap ook niet zo heel goed dus misschien versterkt de vermoeidheid ook mijn emoties. Ook om gekke dingen kan ik huilen. Als de les babyzwemmen in 't zwembad niet door gaat of tot een spin die dood gaat. Oke, die spin misschien niet want die heb ik liever dood dan levend maar bij wijze van! Maar meestal ben ik emotioneel als het gaat om mijn gezin. Ik ben net een leeuwin die haar gezin wilt beschermen voor 't kwaad. Bizar wel.. maar wel realiteit. 

Als m'n kind mij knuffel of als ze weer eens super schattig slaapt. Zodra ik naar haar kijk, vloeien de tranen over m'n wangen. Pfff, hoort dit bij 't moeder zijn? Die rollercoaster van emoties? 

Ook merk ik dat ik zo vaak dingen vergeet. Mijn geheugen is niet meer wat het is geweest. Ik onthoud kleine afspraken op 't werk niet meer. Kan maar niet onthouden wie er wel of niet zindelijk is van de kindjes op m'n werk, of ik 's ochtends eten uit de vriezer heb gehaald.. Ook stond ik laatst mijn tanden te poetsen en vroeg ik mij af of dit wel mijn kleur tandenborstel was. Ik wist het niet meer. Ik vroeg het aan mijn vriend en die barste in lachen uit. "Ik heb al jaren groen!" riep hij. Waarop ik zei dat dus nu met de zijne had staan poetsen. Wereldramp? Nee, lastig? Ja, vaak wel!

Ervaren jullie ook heftige of meer emoties na de bevalling? En hoe staat het met jullie geheugen? Ik ben benieuwd!