Mijn eerste zwangerschap, die niet zo vlekkeloos verliep #

Een positieve test in mijn handen, het begin van een compleet nieuw avontuur. Al vanaf jongs af aan was er maar één ding wat ik in het leven wilde worden; mama! En nu was het dan zo ver (2017), ik ging mama worden!! Eigenlijk heb je dan nog geen idee wat je te wachten staat, en gelukkig maar want hoe fijn is het om er open-minded en blanco in te gaan. Optimaal genieten van het wonder in je buik. 

Mijn eerste zwangerschap was niet bepaald een 'optimaal genieten'. Naast de zwangerschapskwalen als misselijk, maagzuur, moeheid en slapeloosheid, die heel vervelend zijn maar er nou eenmaal bijhoren. Begonnen er bij mij klachten op te treden als veel vocht vasthouden, het gevoel van een riem die strak getrokken wordt om je buik tot achter je rug, sterretjes zien en een ontzettend hoge bloeddruk. Juist alle klachten van een zwangerschapsvergiftiging! 

Daar lag ik dan met 18 weken compleet uitgeteld op de bank, ontzettend moe en niet in staat om nog veel dingen te doen. Ik bleef nog een paar weken werken, maar nadat ik vertelde dat ik half in slaap viel elke auto rit van en naar het werk moest ik stoppen van de verloskundige. Ook hadden collega's al een paar keer geroepen dat dit niet meer te vertrouwen is aangezien ik toen een uur moest rijden per keer. Ook deden mijn voeten zo ontzettend veel pijn van het vocht dat ik niet goed meer het gaspedaal in kon drukken. Het auto rijden zat er de rest van de zwangerschap dus ook niet meer in. 

Ik zat nog maar op de helft van de zwangerschap, dus wist dat dit een spannende zwangerschap ging worden. Elke week extra controles bij de verloskundige en daarnaast nog extra telefoontjes als ik me niet goed voelde (terwijl je dan denkt 'misschien stel ik me aan en moet ik maar niet bellen') Maar uiteindelijk is de gezondheid van je kind het belangrijkste dus liever een keer te vaak bellen dan niet bellen terwijl het wel nodig was. Bij mij was het zeker vaak nodig en werd ik vaak naar het ziekenhuis gestuurd voor controles en CTG. Elke keer een hoge bloeddruk maar nog geen eiwit in de urine (dan spreken ze van een zwangerschapsvergiftiging). 

Tot op een dag ik weer naar het ziekenhuis werd gestuurd. Ik zag er inmiddels uit als een michelin poppetje zoveel vocht hield ik vast. In één week 10 kg extra een vocht. Mijn onderdruk was toen zo hoog dat die arts besloot om me in te leiden met precies 37 weken. Om zo door te lopen was te gevaarlijk. 

We mochten het weekend nog thuis zijn, maar de maandag moesten we om 06:00 uur bellen hoelaat er plek voor ons was in het ziekenhuis. 

Zo gezegd, zo gedaan...