Mijn dochter werd gereanimeerd

Dit moment. Vergeet ik nooit meer.

2 augustus. De meisjes waren een dag oud. Wij zouden 's avonds rond 19.30u naar de meisjes gaan maar waren al eerder klaar. De verpleegkundige van de afdeling belde naar de neo of 't uit kwam of we eerder konden komen. Na een kort gesprek vertelde ze ons dat ze met Jet bezig waren en dat de arts hier zo zou komen. Ik kon aan haar merken dat 't niet goed was. Het leek lang te duren, toen daar eindelijk de arts binnenkwam. Hij vertelde ons dat de navellijn,( voeding wat door haar naveltje ging) had gelekt in haar longetjes, waardoor ze was gestopt met ademen. Geluk of het had zo moeten zijn, maar de artsen stonden op de gang voor haar kamer, waardoor ze snel konden handelen. Ze hebben haar een kwartier lang gereanimeerd. Ze was uiteindelijk stabiel, maar moest wel naar een academisch ziekenhuis voor de beste zorg. We wisten niet wat voor schade ze had gekregen en of het goed zou gaan met d'r.

Vreselijk. Ik kon op dat moment alleen maar huilen, zo bang om haar kwijt te raken. We mochten naar haar toe om afscheid te nemen, voordat ze per ambulance naar Nijmegen gebracht zou worden. Wij moesten een plan maken, hoe we daar heen zouden gaan.

Ik ging uiteindelijk per ambulance er achter aan, gevolgd door Daniel in de auto.

Het was vreselijk om Fien achter te laten, niet wetende voor hoelang.

Aangekomen in Nijmegen vertelde ze ons daar dat het, naar omstandigheden goed ging met haar. Ze heeft meerdere echo's en scans gehad van haar hoofdje om te kijken of ze verdere schade heeft. Maar dit lijkt niet zo te zijn. Zo dankbaar. Uiteindelijk heeft ze van vrijdagnacht tot Dinsdagmorgen in Nijmegen gelegen. Hierna werd ze weer herenigd met haar zusje in Deventer. Ze hebben uiteindelijk 6 weken in het ziekenhuis gelegen, en toen mochten ze eindelijk naar huis. Zo dankbaar dat het zo goed mag gaan met allebei.