4 jaar geleden
Mijn borstvoeding ging dramatisch
En dat vind ik nu nog steeds rot.
Voor de geboorte van ons kleine ventje hadden wij al direct besloten dat ik borstvoeding zou gaan geven. Achteraf had ik mij misschien beter moeten voorbereiden, want ik had nooit gedacht dat het zo pittig zou zijn, maar de motivatie was erg groot om het te laten slagen. Toen Senn geboren was begonnen we dan ook direct met het stimuleren van de borstvoeding. We lieten Senn zoeken, aanhappen en bij mij werden de aanlegmethoden geleerd.
Ik bracht uren door met Senn aan de borst, ik doorstond de stuwing, tepelkloven en lichamelijke ongemakken. Toch was ieder voedingsmoment een ware struggle. Het aanhappen ging gewoon niet, ik had heel veel pijn en eigenlijk begon Senn na de eerste slok al te brullen. Zit je dan, met je kindje van 1 week oud, die alleen maar aan het huilen was. De borst bood hem overduidelijk geen rust en de frustratie begon te komen. Ik takelde lichamelijk, maar vooral mentaal enorm af. Onzeker, omdat ik faalde in het geven van borstvoeding. Stoppen was nog geen optie, dus naast het aanleggen ging ik ook kolven, om Senn evengoed voldoende te kunnen geven. Ik denk dat we dit twee maanden volgehouden hebben, tot de stress te veel werd. We zaten inmiddels in de medische molen met Senn omdat hij zoveel huilde. In mijn eerdere blogs kan je lezen over zijn huilperiode en de koemelkallergie plus reflux. Dit was achteraf de reden dat Senn aan mijn borst ook niet gelukkig was: ik nam tenslotte wel gewoon melkproducten en dit zit dan ook in mijn melk. Dat arme kind kreeg gewoon buikpijn van mijn melk. Ik heb vaak gedacht "hadden we dit maar eerder geweten, dan had ik mijn dieet kunnen aanpassen", maar in plaats daarvan werd alles te zwaar en door de stress produceerde ik bijna niets meer. We gingen over op dieetkunstvoeding en na drie verschillende voedingen geprobeerd te hebben hadden wij eindelijk een compleet ander kind. Blij, tevreden en hij ging zich ontwikkelen. Wat een verademingIk heb na alle drukte en stress van die periode nog geprobeerd om te relacteren, maar toen ik door alles wat er gespeeld heeft (van huilbaby tot verhuizen, van afstuderen tot geen nachtrust) een burn-out kreeg, heb ik mijn gevoel en borstvoedingsavontuur compleet laten varen. Met een traan, dat wel. Maar ik denk ook dat ik alles op alles gezet heb om het te laten slagen, met de kennis van nu had ik kunnen slagen, maar met de kennis van toen niet. Wie weet bij een volgend wondertje. Dan gaan we er weer voor!Liefs,Erin
Veermama
Met reflux en koemelkallergie is het echt geen wonder dat de borstvoeding zo dramatisch ging! Mijn oudste had ook allebei en ik was begonnen met borstvoeding. Op de eerste stuwing na ging dat heel vlot, maar op den duur zat ik de hele dag te voeden. Ze bleef maar willen drinken om te blussen, maar voor ze vol zat stopte ze en begon ze te wenen van de pijn van de reflux (verborgen reflux, dus maagzuur klachten). Op den duur zat ik aan 10 voedingen per dag die dan nog vaak onderbroken werden omdat ze te veel pijn had om verder te drinken. Maagzuurremmers (omeprazole) hielpen niet genoeg, omdat die kma haar reflux verergerde. Uiteindelijk was ik het beu om alleen maar met voedingen bezig te zijn en toen ze twee maanden oud is stapte ik over op flesvoeding (NAN AR). Zodra ze merkte dat ze met die ingedikte voeding minder pijn had weigerde ze mijn borst volledig, een bevestiging van mijn beslissing. We hebben daarna een hele zoektocht gehad naar de juiste voeding tegen kma, maar ik heb zelf spijt dat ik niet eerder overgestapt was op flesvoeding. We hebben zowel reflux als een heel speciale vorm van voedselovergevoeligheden in de familie, dus bij de tweede zijn we al preventief met speciale flesvoeding tegen kma begonnen. Dat heeft veel miserie voorkomen!