Mama met een camera

Ik ben Esther, getrouwd met de allerliefste en moeder van 3 al dan niet nog lievere, grappige en eigenwijze dametjes van 6, 2 en 1. Daarnaast ben ik ook fotograaf. Familiefotograaf. Die staan in allerlei soorten en maten, in allerlei situaties bij mij voor de camera. Uitdagend soms, maar vooral heel leuk. Vooral kinderen vind ik heerlijk om op de foto te zetten. Het is altijd de vraag hoe ze op de camera reageren en op welke manier ik ze het best kan bereiken. Sommige kinderen hebben hier iets meer de tijd voor nodig. Kijken liever eerst de kat uit de boom of willen alleen maar boos kijken, of gekke bekken trekken... Hoe vaak ouders zich verontschuldigen.. Niet doen, hoor... Nergens voor nodig. Als fotograaf weet je dat dit kan gebeuren. En hij of zij weet ook wel hoe dat doorbroken moet worden. Tenminste... 

Kijk.. Door de drukte van de dag vergeet ik echter regelmatig dat die dametjes van mij ook veel te hard groot worden. Dus werd het hoog tijd om ze netjes aan te kleden, snot weg te vegen en ze mee te nemen naar de studio. Maar ze hadden geen zin. Ze wilden spelen. Vooral de jongste diva. Dat is natuurlijk best logisch als je iets meer dan 1,5 bent.. Maar ja.. ik was nu die moeder die wilde dat ze lief stil ging zitten en lief in de camera zou kijken. En dan denk het draakje van 2 natuurlijk niet; ik stel even het goede voorbeeld. Ze keken alle kanten op.. Behalve de goede kant. En als ze eindelijke zaten zoals ik het voor ogen had, dan was het gekke bekken trekken.. Want dat was wat de jongste diva net geleerd had van d'r grote zussen. En de oudste wilde nu toch echt buitenspelen. En als moeder heb ik toch iets minder geduld dan als fotograaf. Nu waren het mijn eigen kinderen.. Ik voed ze toch netjes op? 

Weet je.. Dat is het dus ook. Als ik gestresst doe, heeft dat direct een weerslag op mijn kinderen. Als een kind niet op de foto wil en de ouder geeft het kind, goed bedoeld, steeds aan hoe het wel en niet moet, dan werkt dat vaker tegen dan mee. Zo ook bij die pareltjes van mij.. Tja, hoe heerlijk ik mijn werk vind, ik ben vooral moeder. Dus dan is het ook voor mij toch even schakelen.. Dus liet ik ze uiteindelijk maar. Tot ze er wel zin in hadden. En zo kwamen toch de foto's. De foto's die ik voor ogen had voor het fotoalbum en voor de opa en oma's.. Maar ook de foto's die eigenlijk juist zo leuk zijn. De foto's die laten zien hoe ze zijn. Want uiteindelijk zijn die ook zo leuk!