Mama maakt zich zorgen

Vorige week zijn we een weekje in Adana bij mijn schoonfamilie geweest. Hartstikke gezellig! Alleen werd de kleine man weer flink ziek. Weer een flinke keelontsteking en hij moest antibiotica. Sinds de eerste dag antibiotica, pakte hij de fles niet meer. Maar gelukkig kreeg hij nog wat binnen via de borst en at hij verder nog goed. Echter kwamen we dit weekend weer thuis en sindsdien pakt hij ook de borst niet meer. Hij heeft 2 dagen erg slecht gegeten, gelukkig gaat dat nu wat beter. Maar nog steeds weigert hij zowel de fles als de borst.

Hij drinkt wel uit een tuitbeker, maar geen melk. Ook een papje wilt hij niet. Zodra hij de fles ziet, of ik hem aan probeer te leggen, of hij merkt dat er melk in zijn tuitbeker zit, begint hij gefrustreerd te gillen. Wat is dat toch? Door dat hij geen flesje melk drinkt voor het slapen gaan, wordt hij 's nachts wakker van de honger. Gillen, brullen, maar weigeren iets te eten, zo zielig! En dan uren lang wakker.. Wat kun je je dan als mama een zorgen maken, ook al is hij overdag wel gewoon vrolijk en speelt hij lief.

Morgen gaan we eventjes op controle, toch maar even laten nakijken of er iets lichamelijks is of niet. Hopelijk is mijn kleine lieve mannetje gauw weer de oude!