Leuk, spannend en bijzonder nieuws

JONGENSMOEDER

Het is nu anderhalf jaar geleden dat ons leven met en zonder Yaèll begon. Al anderhalf jaar een bizarre rollercoaster. En deze is zeker nog niet aan het einde van zijn rit. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Yaèll denk. Ook Jenoah en Jesiah noemen regelmatig zijn naam en hebben het even over hun broertje. Trots, dat is wat ik dan ben. Trots dat ik de moeder ben van deze drie prachtige jongens. Trots op de manier waarop wij als gezin met dit enorme verlies zijn omgegaan en nog steeds omgaan. Dit zal iets zijn wat wij, voor de rest van ons leven mee zullen dragen en stil bij blijven staan. Wij hebben Yaèll op 29 april kunnen inschrijven in het Basisregister Personen, dit was voor ons zo bijzonder en belangrijk. Eindelijk erkenning dat onze zoon er écht is geweest.

"Daar lag ik, blote buik, de warme gel werd aangebracht en daar zagen we al meteen dat het hartje niet klopte"

MISKRAAM

Oktober 2018, een positieve test! Het moment zelf weet ik eerlijk gezegd niet meer echt, maar wel dat we beide erg nuchter waren. Afwachten maar weer, was de instelling. Niet TE blij. Ik kreeg vrij snel na deze test "last" van bloedverlies. Dit had ik bij mijn vorige zwangerschappen nooit gehad. Ik vond het dan zelf ook iet wat vreemd, maar kreeg van de verloskundige te horen dat dit wel vaker voor kwam. Na een paar dagen wilde ik toch wel een echo. Deze kon gelukkig nog voor het weekend worden ingepland.

Daar lag ik, blote buik, de warme gel werd aangebracht en daar zagen we al meteen dat het hartje niet klopte. Iets waar ik al sterk rekening mee had gehouden. Alsof je als vrouw zijnde een extra zintuig hebt waarbij je ergens toch haarfijn voelt of het wel of niet goed is. Maar toch waren deze beelden en de woorden van de echoscopiste even een klap. Die dag hebben Marcello en ik samen doorgebracht. Even eruit, tijd met en voor elkaar. Ik moest afwachten of het vruchtje zelf los zou laten. Ik was ergens wel angstig dat ik weer "gedoe" zou hebben in het ziekenhuis of thuis met pillen. Maar "gelukkig" liet het na een paar dagen vanzelf los. Zonder veel ellende. Moedernatuur had besloten.

NEGATIEVE TEST

December 2018, ik was al een paar dagen over tijd maar had telkens een negatieve test. Ik snapte er niks van. Na een week belde ik toch even de huisarts, zij gaf aan dat ik het op een later moment nog eens moest testen en anders even langs moest komen. Na een paar dagen deed ik dan nog maar een poging, met als resultaat een heel licht streepje. Ik wist het wel! Ik voelde gewoon dat de uitslag van de test niet helemaal klopte en er wel degelijk iets moois aan het groeien was. Ik voelde na deze test rust. Rust door mijn lijf en hoofd. Het was goed zo. Geen rare zenuw buikpijnen meer zoals de twee laatste keren, maar een heel goed en fijn gevoel. Zo bizar hoe moedernatuur werkt, hoe het vrouwen lichaam werkt.

"OMG! Lopen we hier straks echt naar buiten met de weet of we een zoon of dochter verwachten"

lees verder...