Leeg

"Ja maar dit was niet de bedoeling". Dit was de eerste zin van onze gynaecologe gisteren die vorige week een kloppend hartje constateerde. 

Op 1 augustus had ik nogal onverwacht een positieve zwangerschapstest. Ik was blijkbaar 2 weken over tijd maar door de drukte van onze verhuizing had ik daar totaal niet meer op gelet. 

Een week later lag ik bij de verloskundige voor de 1e echo...helaas net zo als bij onze dochter vorig jaar kon ze weinig nog zien. En toen begon het bloeden.....

Ik was van de vorige zwangerschap nog wel gewend dat mijn baarmoedermond erg gevoelig was dus ook nu bloedde ik soms...tot het ineens te heftig werd. 

Na 2 dagen buikpijn en bloeden toch de verloskundige gebeld waar we een afspraak kregen voor een extra echo, die kon ons alleen vertellen dat het vruchtzakje leeg was en dat ik een miskraam had gehad. 

Heel verdrietig weer naar huis met een afspraak voor de gynaecoloog de week erop.

Na het een plekje gegeven te hebben ging ik naar de gynaecoloog toe om te bespreken hoe nu verder en kreeg ik nog een echo. En toen zagen we daar een kloppend hartje. Het was gewoon nog een kleine alien die zich nu toonbaar liet zien. Wat waren wij zo blij dat er toch een kindje in mijn  buik groeide.

2 dagen geleden ging het mis...ik bloedde al 2 dagen  non stop en ineens lekte ik door op de bank. Via de huisartsenpost zijn we 's avonds toch weer bij de gynaecoloog beland en helaas ons kindje was met 7 weken overleden. 

De klap kwam best hard aan want de eerste keer was het voor mijn gevoel nog niet levend maar nu was mijn kindje echt overleden in mij buik. 

Gisteren waren we dus niet voor de leuke echo bij de gynaecologe maar om te bespreken hoe nu verder, nog een echo gehad maar het hartje klopte echt niet meer.

Ik kreeg medicatie mee om alles op te wekken en nu zit ik af te wachten, vannacht begon het bloeden pas echt heftig te worden en als het goed is ben ik na het weekend weer " schoon".

Maar jeetje wat voel ik mij leeg..de emotionele rollercoaster van wel/niet zwanger zijn is voorbij maar ik ben mijn kindje kwijt. En dat kan ik nog niet loslaten. 

Het kindje wat zo gewenst was door ons maar ook door grote broer. Hoe moet ik die nu gaan uitleggen dat het broertje of zusje nu niet meer komt ?.