Lactulose

Al vanaf het begin dat Davy geboren was hebben we met hem voedingsproblemen gehad, ik heb hier altijd open en eerlijk over geschreven en ook over het feit dat ik helemaal naar de knoppen was door de pure wanhoop, gevecht en opnames.

Gekukkig gaat alles weer goed met mij, maar ben ik alles nog wel een plekje aan het geven en heb ik nog lang gevochten tegen de nee van artsen, er was niks met Davy, behalve een gevoelige maag en reflux terwijl mijn gevoel me anders vertelde. 

Het laatste bezoek aan de kinderarts was dan ook niet om naar huis te schrijven, en daar waar ze me in het begin in de laatste opname zo goed hebben geholpen, stelden ze me nu weer vrezelijk teleur en verliet ik met enige frustratie haar kamertje nadat ze ons zei: "Ik heb niet echt het gevoel dat ik jullie goed geholpen heb, nee dat klopt, doeg he!"

Het enige wat ze kon bieden was weer een opname, maar waarom, want er is toch geen probleem volgens jou? Nee dus, niet weer over de rug van mijn kind! 

Na mijn vertrek heeft ze buiten ons om de huisarts benadert, omdat ze zich toch wel zorgen maakte om de situatie, you say? Ik was pis link! 

De maandag daarop zaten we bij de huisarts om alles te bespreken, hoe moe ik word van de problemen waar we tegen aan liepen met de voeding van Davy, het niet gehoord worden en het maar niet kunnen vinden van een oplossing! En zo nam hij eindelijk eens de tijd om eens écht te luisteren naar mij en mijn man. De reflux klachten, zijn harde ontlasting, alles zat dat ventje in de weg, en eten wilde hij wel, maar het ging gewoon niet naar binnen, duwde z'n flessen weg maar bleef wel jammeren, kwam niet genoeg aan enz. 

Toen kwam de huisarts met een idee waar ik nooit bij stil gestaan had, was het een idee om eens lactulose te proberen gezien zijn ontlasting. Natuurlijk, ik wil alles proberen of doen om Davy zich prettig te laten voelen! En zo gingen we naar huis met een grote fles lactulose en begonnen we vol goede moed aan deze poging tot verbetering! 

Na dag 1 merkte we al meteen verschil, de vaste hapjes gingen nog matig maar zijn flessen gingen stuk voor stuk helemaal op! Na 1 week ging ook de fruit en groente hapjes likkend naar binnen, zou dit het zijn? Zat hij gewoon Constand vol waardoor hij dus niet meer kon eten als dat hij zou willen, zou dat de oprispingen veroorzaken? Ik durfde langzaam te hopen op.... 

Nu zijn we een aantal weken verder en zweren we bij de lactulose en durven papa en mama weer te ademen en ontspannen want hij eet! Als een dijker, hij blijft maar hmmm roepen en ook het poepen gaat veel beter als toen! Hij eet nu ook kleine stukjes brood en vla en yoghurt en Naja laat ik zeggen, hij komt om de 2 uur wel voor iets lekkers te eten en smullen dat hij doet, en hij is een stuk relaxter en vrolijker en ontspannen! En waar ik ook heel blij mee ben... Hij slaapt de nachten door! 

Een dikke 10 maanden, 10 maanden waarin ik vanuit het diepste dal weer rechtop ben gaan staan, nooit het gevecht heb opgegeven voor davy, 10 lange maanden van frustratie, onmacht, vechten, tranen...... 10 @#&*!  Lange maanden heeft het 2 kinderartsen, het cb, een diëtist en eerst ook nog de huisarts gekost om er achter te komen dat de oplossing zo iets simpels als dit kan zijn! 

Ik ben zo blij voor ons allemaal! Voor nu! Want tsja lactulose is slechts een symptoom bestrijder... Dus wat is nou de oorzaak van zijn moeilijke stoelgang, maar dat zien we dan wel weer tijdens de volgende afspraak met de huisarts, die overigens ook erg blij was met dit resultaat en die davy nou wat beter in de gaten houd! 

Maar dat is pas na onse vakantie, want voor nu zijn we heerlijk aan het genieten op de camping! 

Veel liefs van mij!