Snap
  • Baby
  • ziekenhuis
  • kraamweek
  • onzekerheid
  • Kraamzorg
  • kraamplan

Kraamweek van mijn derde kind

rust als hoofdingrediënt

Waar veel vrouwen nadenken over een bevalplan dacht ik na over de belangrijkste eigenschappen die de kraamperiode met zich mee zou nemen. Wetende dat ik twee keer eerder na de zwangerschap psychisch moeilijk herstelde, wilde ik mezelf en mijn gezin dit besparen. Rust was dan ook het hoofdingrediënt van de kraamweek. Mezelf laten verzorgen en hieraan overgeven was mijn wens. Net zoals een bevalplan niet te voorspellen is, is dat ook een kraamweek. Het liep helemaal anders.

Mijn baby was in de nacht geboren, mijn vriend was genoodzaakt om vroeg in de ochtend naar het werk te gaan en een ander in te werken. Geeft niks, er zou immers kraamzorg zijn om 9.00 uur, verzekerde de kraamverzorgster mij die er alleen was ten tijde van de bevalling. Om half negen besloot ik zekerheidshalve te bellen. Ik had immers twee kinderen rondspringen terwijl ik net een baby had gebaard. Dikke domper dat het kraambureau aangaf dat er pas in de middag iemand kwam en de rest van de week halve zorg geleverd zou worden. Huilend belde ik mijn verloskundige, ik stond er 8 uur na de bevalling helemaal alleen voor met drie kinderen. Ze is gelijk het bureau gaan bellen dat halve zorg bij mij niet kon gezien de eerdere postnatale problemen. Geregeld, er zou vanmiddag iemand komen en de dag erna zou een vast iemand komen. Mijn vriend was ondertussen terug naar huis aan het gaan om mij te helpen. Dapper als ik was redde ik het op om mijn kinderen alle drie in de kleren te krijgen en te eten te geven. 

De volgende dag belde wij familie op om te laten weten dat ons kindje geboren was. We hadden de wens dit pas de dag erna te laten weten, zodat we eerst even konden bijkomen. In de avond van die dag liep de temperatuur van de baby op naar 38.1 graden. Dat betekent verloskundige bellen, die gaf het advies onze baby een laagje kleding uit te trekken en na een half uur weer te meten. Ze was toen 38.3 graden en dus werd de kinderarts gebeld. Ritje ziekenhuis was het gevolg, saturatie was goed. Bloed was goed. We mochten naar huis, met neusdruppels want ze zou verkouden zijn.

Dat kan niet. Ze is een dag oud. Ik geef borstvoeding. "Het kan wel." zei de kinderarts. De hele week beheersten het temperaturen en neusdruppelen van dat kleintje mijn leven.