7 jaar geleden
Koortsstuipen, vreselijk!
Wij hebben een prachtige dochter van 7 maanden oud. We genieten intens van haar en ze ontwikkelt zich goed. Ze is altijd lief en vrolijk en
wij hebben een prachtige dochter van 7 maanden oud. We genieten intens van haar en ze ontwikkelt zich goed. Ze is altijd lief en vrolijk en nooit ziek totdat...
Onze dochter was al een aantal avonden onrustig. Normaal gesproken slaapt zij van 19:00 tot 07:00 maar ze werd al een aantal avonden meerdere keren wakker. Ik geef nog borstvoeding dus ik legde haar steeds aan en dan viel ze weer in slaap. Ook deze avond werd zij wakker toen wij naar bed wilden gaan. Ik ging even bij haar kijken en ontdekte dat zij erg warm aanvoelde. Ik had haar maar even uit bed gehaald om haar slaapzak uit te doen en te kijken of zij misschien wat wilde drinken. Ik naam haar mee naar onze slaapkamer en legde haar neer op bed. Ze lachte lief naar ons en ze oogde niet ziek. Ineens begon zij uit het niets vreemd te ademen en ging haar liefje schokken. Wij voelde aan dat dit niet oké was en mijn man pakte haar direct op. Ik was in paniek en schreeuwende wat er aan de hand was. Ze bleef schokken en haar ogen draaide weg. Ik besloot 112 te bellen, er zou direct een ambulance komen. De mevrouw aan de telefoon vermoedde een koortsstuip en vroeg ons haar kleertjes uit te trekken, temperatuur te meten en haar dan op haar zij te leggen. Haar temperatuur bleek 39,6 graden te zijn. Ik ging beneden de lichten vast aan doen en de deur open zetten voor de ambulancebroeders. Er stonden inmiddels al mensen voor ons huis te wachten die via een app kunnen zien waar ambulances heen gaan....vreselijk! Ik bleef in de gang wachten en mijn man was boven met onze dochter. Ik durfde niet meer naar boven want ik kon niet zien hoe mijn meisje aan het schokken was. Het was een vreselijk beeld. Na 10 min. Was de ambulance er en op dat moment kwam onze dochter weer bij. Het was inderdaad een koortsstuip. Ze was zo slap als een vaatdoek en erg ziek. We moesten haar om de 4 uur paracetamol geven om de koorts te onderdrukken.
De volgende dag ben ik met mijn dochter naar de huisarts geweest om te onderzoeken waar de koorts vandaan zou kunnen komen. Ze had geen long- keel of oorontsteking dus de huisarts dacht aan een virusinfectie. We mochten gewoon paracetamol blijven geven.
Na 2 dagen zakte de koorts goed. Ik haalde haar 's middags van bed en ze was erg vrolijk. Temperatuur was toen 37,4. 30 min. Later werd zij hangerig en huilerig en voelde ik haar warm worden. Ze begon weer schokjes en rare trekkingen te krijgen. Ik raakte lichtelijk in paniek, bang dat ze het weer zou krijgen. Ik belde direct de huisarts waarop de assistente als eerst vroeg of ik een momentje had. Na 7,5 minuut pakte ze de telefoon pas weer op. In die minuten werd ik zo bang en ook boos op de assistente omdat het steeds erger werd met mijn dochter. De assistente zou met de huisarts overleggen of ik mocht komen, ik zou snel teruggebeld worden. Mij dochter kreeg ondertussen dus weer een koortsstuip. Op dat moment was ik erg verdrietig en bang. Het is zo'n naar gezicht om je meisje zo te zien. Ik had de huisarts weer direct gebeld en zij kwam gelukkig gelijk naar ons toe. De koortsstuip duurde 10 minuten. De huisarts kon ook nu niks ontdekken en wilde dat ik naar de eerste hulp ging om haar te laten onderzoeken door een kinderarts. 2 koortsstuipen in 1 koorts periode was volgens haar een reden om het te laten onderzoeken.
Bij de eerste hulp konden ze niet vinden waar de hoge koorts vandaag kwam dus ook zij dachten aan een virusinfectie. We moesten een nachtje blijven slapen zodat ze een hersenfilmpje konden maken van mijn dochter. Uit het hersenfilmpje is gelukkig ook niets gekomen. De volgende dag mochten we weer lekker naar huis. De stuipen zijn gekomen door een te snelle temperatuurverhoging. De hersenen kunnen dit niet verwerken. Inmiddels is de koorts helemaal gezakt maar zijn wij wel bang dat het weer gebeurd. Volgens mij neemt die angst pas af als ze een tijd weer gezond is. We hebben direct een babyfoon gekocht. We zijn zo blij dat zij de eerste keer dat het gebeurde onsaid 'waarschuwde' door wakker te worden. Wat als het was gebeurd terwijl wij lagen te slapen. Ze maken op dat moment helemaal geen geluid. Ik wil daar niet meer over nadenken. Het leven is wat dat betreft kwetsbaar. Van het ene op het andere moment kan je met een heleboel zorgen te maken hebben. We gaan haar nu extra vertroetelen :)
Anoniem
Beste G90, Heel herkenbaar. Bij mijn dochter begon dit toen ze ook ongeveer die leeftijd had en het is doorgegaan tot zij 4 was. Dit was dood eng omdat zij na een jaar wakker werd en de koortsstuipen voelde aankomen. Ze schreeuwde dan moord en brand van paniek. Omdat ze ouder was kon ze alleen maar schreeuwen door de stuipen heen. Ik moest me echt vermannen zodat ik haar bij kon staan om haar t vertrouwen te geven dat ik er was. Ik heb hier echt angsten van gehad. We zijn hierdoor meerdere malen naar de dokter geweest en zelfs doorverwezen naar een specialist in het ziekenhuis. Hij gaf mij juist t advies geen koortsremmers, zoals paracetamol, te gebruiken omdat de temperatuur dalingen en stijgingen juist een trigger waren voor de stuipen. Nu ga ik je dit advies absoluut niet geven, want dit was in mijn dochter's situatie. Wel wil ik je "aanraden" als het nogmaals gebeurd je te laten doorverwijzen zodat je adviezen kan krijgen van een specialist. Gelukkig is het niet meer voorgekomen sinds mijn meisje 4 jaar is. En mijn zoontje heeft gelukkig nergens last van. Mn vriend heeft er nog een trauma van.
Anoniem
Ons dochtertje van 2,5 heeft het ook, toen ze voor het eerst naar de kinderopvang ging. Vorig jaar gebeurde het voor het eerst. Ze was verkouden en heel hangerig. Voor ons was het normaal en wij noemen die dagen "bankhang dag" omdag wij dan altijd de hele dag met haar op de bank gaan zitten en liggen. In de avond wilde ze niet eten en ik was bezig in de keuken. Ze was bij mijn man op de bank. Gelukkig hebben wij open keuken en de keuken is werkelijk in de woonkamer. Mijn man ging mij heel rustig roepen, dus ik dacht dat hij mij wilde laten weten dat het beter ging met haar. Maar tevergeefs... Ze begon te stuipen. Wij hebben over koortsstuip net gelezen en ik heb het ook altijd gehan toen ik klein was (vanaf 9-36 maanden) dus wij wisten wel wat het was. Maar haar zien blauw worden en zo levenloos en rare beweging maken maakte mij wel bang. Gelukkig, hoewel ik iemand ben altijd zo snel in paniek raak, kon ik heel kalm blijven. Onze buurman was arts dus ik ging meteen daar naartoe terwijl mijn man HAP probeerde te bellen. Hij heeft ons geadviseerd om gewoon 112 te bellen omdat ze sneller reageren. Dus 112 gebeld en binnen 10 minuten was de ambulance er en was ons dochtertje net klaar met stuipen. Het was eng... Wij hebben daarna besloten om haar niet meer naar de opvang brengen aangezien het was alleen om haar te laten leren omgaan met andere kinderen (ze heeft eigenlijk wel best contact met kinderen via zwemles, zondagsschool en kennissen. Maar wij dachten toen dat het nog niet genoeg was...). Het gebeurde nog 2x in 1 jaar tijd (1x toen ze nog naar de opvang ging door hand voet en mond ziekte en 1x toen ze niet meer naar de opvang gaat door lichte oorontsteking). Wij vonden voor de koortsstuip nooit erg als ze ziek werd, het was een manier om haar weerstand op te bouwen, maar nue zien wij het met tege zien als ze ziek ik... Heel jammer is dat terwij die tijd is juist wanneer ze extra aandacht en liefde nodig heeft. Wij willen haar alleen niet meer zo zien stuipen. Maar de arts heeft gezegd omdat het in het DNA zit (die van mij) dat kunnen wij gewoon niet ontwijken. Het gebeurt nou eenmaal totdat ze 4 of 6 jaar is. Hopen maar dat het eerder zal aflopen. En ik hoop het ook voor jullie. Ik weet hoe eng het is. Veel sterkte en lekker dubbel genieten tijdens dat jullie ukkie gezond is!! En wat betreft paracetamol, de artsen zijn verdeeld erover. Ik geloof niet echt dat het helpt. De eerste keer kregen wij het verwijt van de ambulance broeder dat het onze schuld was dat wij te lang afwachte met paracetamol (hadden wij daarvoor NOOIT gebruikt!!). En de 2e en 3e keer hebben wij gegeven maar het gebeurde toch.... Onze huisarts heeft gezegd dat het oneerlijk was dat wij het verwijt hebben gekregen en het belangrijkste is dat het nooit onze schuld is geweest want zo werkt het lichaam nou eenmaal!!
Anoniem
Wat betreft de paracetamol; dat klopt, maar daarom moesten we ook precies om de zes uur er een toedienen. Maat iedere arts heeft waarschijnlijk zijn eigen idee hierover.
Wiebelien
Ons dochtertje heeft er inmiddels vijf gehad, het blijft schrikken! Bij ons wordt geadviseerd om geen paracetamol te geven omdat de wisselingen in temperatuur een stuip kunnen opwekken. Ze heeft er vorige winter ook een gehad in de sneeuw, ze kon toen net lopen en viel steeds in de sneeuw... Opeens lag ze op grond te schokken, dit door de temp wisselingen. Maar het kan geen kwaad zeggen ze steeds!!