Koorts!!!

Mijn dochter Denvy is nu 10 maanden oud en mankeert nooit iets. Om mij heen hoor ik moeders roepen dat hun kinderen verkouden zijn, koorts hebben, over geven en last hebben van hun buikje maar hier? Niets, nada, noppes! Tot afgelopen zondag...

Voor het eerst sinds 10 maanden ging ik er eventjes alleen tussen uit. Oma zou op Denvy passen en moeder de gans ging een hapje eten bij een kennis. Met pijn in mijn hart liet ik voor het eerst mijn lieve meisje "alleen" en vertrok . In de auto had ik al de neiging om te bellen en te vragen hoe het ging maar in mijn hoofd gaf ik mijzelf een tik op mijn vingers en deed het dus maar niet. Na een paar uur gezellig bijgeklets te hebben waren we bijna aan het eten toe en ik kon mij toch echt niet langer bedwingen. Ik MOEST bellen!!!! Oma nam de telefoon op en op mijn vraag hoe het ging vertelde ze mij dat Denvy net al haar eten had uitgespuugd. Op zich maakte ik mij nog geen zorgen. Dat kan natuurlijk een keer gebeuren. Ik hing op met de mededeling dat ik het niet al te laat zou maken en vervolgens gingen we aan tafel.

Tijdens een heerlijke zelfgemaakte Marrokaanse maaltijd  bleef mijn gedachten maar afdwalen naar mijn dochtertje.... Hoe zou het gaan? Zou ze al slapen? Zou ze misschien ziek zijn terwijl ik niet bij haar was? enz enz enz... Om half 9 gingen we (eindelijk) naar huis en thuis aangekomen zag ik oma met Denvy op haar arm door de kamer heen lopen. Ze had nog niet geslapen en zag er wat duf uit. Ik kreeg een glimlach van oor tot oor toen ik binnen kwam maar toen ik haar optilde schok ik toch een beetje. Ze was gloeiend heet! Ik besloot toch nog een flesje voor d'r te maken en we zij gelijk samen naar bed gegaan. (wat is er nu fijner dan slapen bij mama als je je niet lekker voelt toch?) In de nacht is ze nog een paar keer wakker geworden want ze had het ontzettend warm.

Maandag ochtend besloot ik gelijk haar temperatuur op te nemen en deze viel mij mee. 38.4. Een paar uur later was deze ineens weer vele malen hoger. 39.8 en vond ik een telefoontje aan de huisarts toch noodzakelijk. Denvy is mijn eerste kindje dus voor mij is ook alles nieuw en advies in hoe te handelen in dit soort situaties is dan welkom. Volgens de huisarts was er geen reden tot paniek. Zolang ze wou eten en drinken is er niets aan de hand. Wel adviseerde zij om O.R.S in huis te halen maar hoe doe je dat als alleenstaande ouder met een ziek kind? Ik ben niet zo van het hulp vragen en wil altijd graag alles zelf doen maar ik kwam er deze keer niet onderuit...Mijn zusje was zo lief om naar de drogisterij te gaan en de O.R.S óók nog langs te brengen.

Denvy en ik hebben de rest van de dag op de bank door gebracht. Omdat de nacht nogal gebroken was was ik ook doodop dus zodra zij sliep sliep ik heerlijk mee. Om 5 uur was het etenstijd en ik besloot haar toch wat te geven. Iets lichtverteerbaars maar wat? In 1x had ik het! Ik heb nog vis in de vriezer!!! De vis ging er goed in. Niet veel... maar toch zo'n 8 hapjes. Na het eten viel het mij op dat ze minder warm was. Dat klopte ook want bij het temperaturen bleek ze 38 graden te hebben. Het zou toch nu al niet over zijn dacht ik nog. Ik had mij ingesteld op een paar dagen bankhangen namelijk. Normaal gaan we rond half 7 naar boven en mag Denvy in bad maar ik wist niet zeker of dat nu wel zo verstandig was. Na een tijdje wikken en wegen zijn we om 7 uur naar boven gegaan en is ze toch in bad gegaan. Voor het eerst deze dag zat ze te lachen en te dollen dus ik had de goeie keus gemaakt. Rond half 8 viel ze als een blok in slaap...

Vandaag, dinsdag, is er niets meer aan het handje lijkt het. Haar temperatuur is normaal, ze is vrolijk en kruipt weer door de kamer alsof er niets gebeurd is. We blijven voor de zekerheid nog een dagje binnen en gaan morgen (mocht ze zich goed voelen) een ochtendje naar de dierentuin. Gewoon om te vieren dat we dit ook weer hebben doorstaan samen!