Je lieve baby de eerste keer ziek

Onze kleine meid is al bijna één jaar. En tot nu toe nog nooit ziek geweest. 
Dus eigenlijk hebben we niks te klagen en best geluk gehad.
Ja na haar vaccinaties is ze wel hangerig geweest maar nog nooit zomaar uit het niks, zonder aanleiding ziek. 

En dat terwijl na al die moeilijke maanden met veel huilen en ontevreden baby ik net dacht dat ik het baby gedoe door had. Ik dacht dat ik eindelijk door had wat ze wanneer wilde, hoe ze dat wilde en en hoe ze dat vooral niet wilde!
Ze was tevreden, ik was tevreden en de wereld was mooi. 

Tot vorige week donderdagochtend 3:30. Baby werd gillend wakker naast ons. (Ja, wij doen aan co-sleeping, daarover later meer!) Gloeiend als een kacheltje, niet te troosten en brullen. Slaapzakje uit gedaan en bij mama slokje drinken (Nog een ja, ik geef borstvoeding, daar vertel ik later ook nog wel een keer meer over) was ze op mij in slaap gevallen. Geprobeerd om haar voorzichtig in haar eigen bedje te laten glijden maar zodra ze haar eigen matras ook maar rook was het al weer brullen. 
Gevolg, hele vroegen ochtend voor mama, met een slapend kind op schoot.

Al met al, 3 dragen hoge koorst, niet willen eten en moeilijk drinken. En man wat ben je dan weer onzeker. 
Dan is het in een keer nog zo'n klein meiske, zo kwetsbaar. Gelukkig op dag 4 geen koorts meer.
Maar nog wel een heel ontevreden en huilerig kind. Echt huilen wat we niet kennen van haar. 
Zondag middag al erg uit haar doen, twijfelen, moeten we naar de dokterspost. Uiteindelijk niet gedaan. Zondag avond echt overstuur. Alleen maar huilen en schreeuwen. Weer die twijfel, moeten we naar de dokters post? Eerst maar eens een zetpil geven. Toen viel ze in slaap gelukkig, maar wel elk uur weer huilend wakker. 

Dus maandag ochtend toch maar de huisarts bellen. "Kan ze niet zeggen waar ze last van heeft" vroeg de doktersassistent.
Nou nee, ze is 11 maanden! We mochten langs komen, en gelukkig troffen we een vervanger van onze huisarts die vertelde dat hij  zelf een kindje van 13 maanden heeft. En ons dus niet al zeur zag, maar serieus alles controleerde. 
Gelukkig niks te vinden, maar het is wel de leeftijd dat ze tandjes krijgen vertelde hij, waarschijnlijk heeft ze daar last van. 

Dus nu nog steeds heel ontevreden kindje wat niet wil eten omdat het haar pijn doen. Een bijtring doet ze niks mee, waarschijnlijk ook omdat dat pijn doet.
Zo zielig, zou er alles voor geven om het van haar over te kunnen nemen. 

Hopelijk binnenkort een nieuwe tand en weer een vrolijk meiske. 
Voor mij zijn het nog korte nachten met een erg zielig meisje...