Snap
  • Baby

Je kindje niet durven achter laten,ook niet bij familie

Het hoort er allemaal bij zeggen ze dan, je kindje aan iemand toevertrouwen, heb het natuurlijk wel vaker gehoord maar hoe ga je ermee om?

De enige waar mijn kleintje op dit moment bij alleen is geweest, is bij mijn eigen moeder. Gelukkig dat vele er wel begrip voor hebben en weten dat het bij bepaalde mama's erbij hoort alleen zijn er ook mensen die er geen begrip voor hebben. Zoals bv. familie of schoonfamilie wat ook graag op je kleintje wil letten. Ze denken dan allemaal dat ze er goed aan doen en ze het voor jou doen zodat jij je handen even vrij hebt maar wil ik dit wel ? Ik zit er dan de hele tijd aan te denken en dan is er nog niks gebeurd. Ik krijg het gewoon niet uit mijn hoofd, alle horrorscenario's die dan kunnen gebeuren, je kindje helemaal hysterisch en jij die niks kunt doen omdat je er niet bent! Moet er niet aan denken dat mijn schoonmoeder me op belt om te vragen wat ze zou moeten doen als hij hysterisch huilt en hem niet kan troosten. Helaas is de band toch anders met schoonfamilie en merk ik dat toch alles een stukje moeilijker gaat dan met mijn eigen moeder. Daarbij komt ook nog eens dat mijn moeder de beslissing heeft genomen te gaan scheiden en ver weg te gaan wonen van ons. Wat betekent dat ik er eigenlijk alleen voor sta nu, mijn broertje is nog te jong om zo'n verantwoordelijkheid te moeten nemen! Het lijkt me nu gewoon elke keer het makkelijkst hem gewoon overal mee naartoe te nemen. Vind het ook niet erg, achteraf alleen maar blij want dan zit mijn hoofd niet zo vol met spanningen en stress. Er zal wel een tijd komen dat het misschien goed is voor hem om ergens opgevangen te worden of kan ik ook gewoon wachten tot hij naar school kan gaan? Iemand er nog ervaring mee?

9 jaar geleden

Het klinkt makkelijker dan gezegd, maar je moet dit gaan 'leren'. Als de kleine straks naar school gaat, krijg je al helemaal een shock. Dan kun je beter eerst je kindje bij je moeder (wat je al hebt gedaan) en je schoonouders brengen. Je kunt ook met de kleine samen naar je schoonouders gaan, en dan blijf je erbij. Dan kun je zien hoe ze met de kleine omgaan, en dat geef jou weer een gerust gevoel. Je moet ze dan schone luiers om laten doen, de kleine naar bed laten brengen, aankleden etc. etc. Succes!

9 jaar geleden

Klinkt misschien niet leuk maar ben blij dat ik niet de enige ben! Het is ook zo, je geniet gewoon niet van je eigen tijd omdat je met je hoofd bij je kindjes zit. Ik heb alleen mijn zoontje dan en die gaat nu gewoon overal mee naartoe! Denk als ze naar school gaan dat het dan makkelijker word! Dan zijn ze met andere kindjes en is goed voor hun ontwikkeling. Ik zie ook inderdaad als mijn vriend dan thuis is van het werk dat hij ook heel anders reageert als hij zich ineens optrekt aan iets of als hij wat ziet, er naar toe kruipt en het in zijn mondje wil pakken, ik ben er dan gelijk bij en hij blijft er vrij nuchter onder. Mijn schoonmoeder net hetzelfde, ik zei laatst tegen haar dat hij heel erg overstuur is als we bij haar op bezoek zijn geweest en er zijn dan veel mensen op bezoek maar ook haar andere kleinzoon van 7, is een heel druk kindje dus dat merk je meteen. Ja zegt ze, hij moet er maar aan wennen. Ik vind hem nog zo klein en vind dit gewoon niet, dus daar beginnen die meningsverschillen dan. Is gewoon niet leuk als ze je niet begrijpen of niet voelen wat ik voel als hij dan zo overstuur is. Groetjes

9 jaar geleden

hoi laura, ik herken veel in wat je schrijft. Ik ben een mama van een zoontje van bijna 3, een dochter van 1 en een zzon van 9 weken. Ook ik vind t erg moeilijk om ze aan iemand anders toe te vertouwen...zelfs aan mijn eigen man. Waar k ook ben dan, op t werk of ergens anders...ik zit continue met mijn hoofd bij de kids. Als maar niet dit en als maar niet dat en wat nou als....enz...wordt er ook aardig gek van! het zorgt ervoor dat ik moeilijk kan genieten van tijd voor mezelf waardoor ik vaak vermijd om dingen te ondernemen zodat ik ze niet uit handen hoef te geven! ik denk en hoop dat het beter wordt als ze wat ouder zijn...vind ze nu nog zo afhankelijk en kwetsbaar! zie ook overal gevaar in...bang dat ze ergens hard vanaf vallen, dat iemand niet goed oplet en dat er echt iets ergs gebeurd, bijv dat ze de poort niet goed dicht doen en dat me kind zo de straat op kan lopen. geloof me...je bent echt niet de enige met horrorscenario's! Ik doe dus met je mee! grtz femke