3 jaar geleden
Jayvano zijn nieroperatie
Little did i know, dat de operatie al sneller was dan gedacht!
In mijn vorige blog heb ik verteld over de prenatale hydronefrose van Jayvano.
Door alle onderzoeken/echo’s wisten wij dat een operatie onvermijdelijk was. Little did i know, dat de operatie al sneller was dan gedacht. Toen Jayvano geboren was kreeg hij gelijk antibiotica, om zo blaasontstekingen en nierbekkenonstekingen tegen te gaan. Na zijn geboorte is er ook gelijk een echo gemaakt om te kijken hoe z’n nieren ervoor stonden. Hier kwam uit dat zijn rechter nier toch wel redelijk vergroot was. Op 24 april 2020 moesten wij naar het ziekenhuis voor een nierscan. Hier kreeg hij een infuusje met contrastvloeistof en tijdens die scan, konden ze zo goed zien hoe de vloeistof werd verwerkt door zijn nieren en urineleiders. Omdat Jayvano al heel vaak was geprikt voor infusen, was het dit keer heel lastig om hem te prikken. Ik geloof dat ze hem 4 keer hebben moeten prikken voor de naald er goed in zat.
Op 7 mei kregen we de uitslag van zijn nierscan en tijdens dit belletje kregen wij te horen dat hij geopereerd moest worden, en dat zou binnen 3 weken zijn.
Wow, alsof ik een klap van de molen kreeg. Ik was echt in shock. De arts vertelde wat ze zouden doen tijdens de operatie. Dat ging allemaal langs me heen, ik heb er niet veel van meegekregen.
25 mei 2020 moesten wij ons melden in het ziekenhuis voor een COVID test en een bloed test. De COVID test moest Jayvano laten afnemen, omdat hij anders niet geopereerd mocht worden. De bloed test moesten ze doen, zodat ze wisten welke bloed groep hij had en hoe de onstekingswaarden waren. Jayvano zijn bloed stolde steeds te snel, waardoor ze geen buisjes konden afnemen dus helaas moest hij aan het infuus en al in het ziekenhuis slapen (wij mochten hem eerst mee naar huis nemen die nacht).
26 mei 2020 was dan de grote dag aangebroken. Jayvano werd geopereerd. Ik was stik zenuwachtig en voelde me schuldig naar Jayvano. Arm kind, wist hij veel wat er ging gebeuren. Ik had besloten om met hem mee te gaan naar de OK, dit in verband met een trauma van vroeger. Daar liep ik dan, in mijn OK pak, haar netje, schoenen beschermers aan, met Jayvano in mijn armen richting de OK. Toeval of niet, dit was dezelfde OK als waar ik was geopereerd net na mijn bevalling. Het was er heerlijk warm gemaakt, er lag een verwarmd matrasje op de tafel en er stond een warmte lamp boven de operatie tafel. Er stonden een stuk of 8/9 mensen in deze ruimte, ieder met zijn eigen taak. Er was zelfs een vrouw speciaal om Jayvano af te leiden. Mama was niet meer belangrijk en Jayvano was alleen maar aan het lachen en brabbelen naar iedereen. Er werden nog vragen gesteld aan mij, of alle informatie nog steeds klopte.
Toen kwam het moment dat het kapje over zijn neus en mond ging en binnen een paar seconden was hij weg. Ik werd naar buiten begeleidt. Ik voelde mij wonderbaarlijk goed. Ik had verwacht dat ik in tranen zou uitbarsten, omdat ik mijn 2,5 maand oude zoon daar moest achterlaten bij vreemden, maar ik heb niet gehuild want het voelde goed!
De operatie heeft in totaal 4 uur geduurd. Er zat 200 ml vocht in zijn nier, waardoor deze op klappen stond, en ze er echt op tijd bij waren.
In mijn volgende vlog vertel ik hoe Jayvano uit de operatie kwam en hoe zijn revalidatie verliep.
Volgen jullie mij al op instagram?
Jullie kunnen mij volgen op : kmoermann