Ik weiger mijn baby af te leveren als een pakketje aan de deur

In België is het een standaard gegeven om je baby na drie maanden naar de opvang te brengen. Kort afscheid nemen van jouw kleine pruts en wegwezen. Letterlijk afleveren aan de deur, zoals een pakketje. Aanvankelijk was het niet mijn bedoeling om hier iets over te schrijven, bang dat vele mijn visie overdreven zullen vinden. Maar waarom zelfs? Ik merkte al snel dat dit toch iets is dat bij veel mama's wringt, en omdat het bij ons toch echt wel geholpen heeft, besloot ik om ons verhaal te doen.

Bij de eerste onthaalmoeder ben ik samen met Noah gaan wennen, wekenlang een tweetal uurtjes per dag. Dat is veel, en ik kon mijn tijd misschien wel leuker spenderen dan in de tuin van onze onthaalmoeder te gaan zitten samen met Noah. Maar op dat moment voelde dat gewoon juist. Op deze manier kon Noah wennen aan de nieuwe onthaalmoeder en nieuwe omgeving terwijl hij zich veilig voelde.

Ik krijg vaak te horen dat ik hem beter gewoon aan de deur overhandig en meteen vertrek, korte pijn want ‘zo hoort het toch’. Dit veroorzaakt bij Noah alleen maar paniek dat niet over gaat na 5 of 10 minuten (zoals dit vaak gezegd wordt). Integendeel, de paniek blijft tot hij uit complete vermoeidheid in slaap valt (been there done that). Dat voelde dus écht niet goed. Een kind dat in paniek is kan geen nieuwe info opnemen, laat staan nieuwe mensen toelaten. Samen wennen maakt het in ons geval echt makkelijker, zowel voor Noah, mezelf maar zeker ook voor de onthaalmoeder.

Door een plotse uitval van onze onthaalmoeder (schouderblessure) moest Noah op twee nieuwe plaatsen opstarten: een onthaalmoeder en een kleinschalige opvang. Ook hier ga ik mee wennen en blijf ik dagelijks een halfuurtje voor ik weer vertrek.

Ik weet dat dit niet overal vanzelfsprekend is. Ik heb zelf alleen maar ervaring met kleinschalige opvangmogelijkheden. Zij stonden hier allemaal voor open en daar ben ik enorm dankbaar voor. Buiten het feit dat dit voor Noah de juiste keuze was, vind ik het een hele fijne manier om de onthaalouders en hun manier van werken te leren kennen. Na onze moeilijke start heb ik het moeilijk met Noah ergens naartoe te brengen. Het samen wennen geeft mij vertrouwen dat ik anders niet had. Dus het is niet enkel voor Noah nuttig, maar ook voor mezelf.

Zeker niet elk kind of elke ouder zal hier nood aan hebben maar ik vind het jammer dat de keuze er niet standaard is. Voor diegene waar dit toch bij wringt, durf - te - vragen, echt!

Hoe ging dat bij jullie?