Hoop voor jou, part two

Februari 2019 poste ik een bericht voor jou. Jij weet dat niet. Of tenminste, wij weten niet van elkaar of we dit weten. Ik post deze woorden uit een redelijke anonimiteit. Als je mijn foto herkend en de voorletters N en S van mijn kinderen,  ja, dan weet je wie ik ben en zijn de blogs makkelijk koppelbaar aan mij maar over het algemeen maak ik niet bekend dat ik op dit forum af en toe dingen post. Ik voel die drang niet en vind het prima zo.

Soms werkt het iets fijner om vanuit een veiligere setting van anonimiteit te schrijven, ik zeg dan net iets meer ook al weet ik dat er vast mensen zijn die dus mijn foto herkennen. Afijn, lekker boeiend ook. Het gaat niet om mij, het gaat om jou.

Want inmiddels zijn we dus bijna 2 jaar verder dat ik je een brief schreef. Over de hoop, het vertrouwen, de pijn en het gemis van het willen krijgen van een kindje. En nu, bijna 2 jaar later is je hart nog even vol voor een baby en je buik nog even leeg. Stekend leeg.  Inmiddels ben je een heel traject verder en start je met iets nieuws maar ook hierbij gooide corona roet in het eten. Om ons heen worden vrienden uit de groep zwanger, in je familie worden baby's  geboren en eigenlijk is het wachten tot de volgende zich meld. Met fantastisch nieuws, want wat gun jij de hele wereld een baby!  Omdat je weet hoe groot die wens is. Maar wat gun ik jou die baby. Die wens die werkelijkheid word, een hart dat explodeert van een ongekende vorm van liefde. Het mogen dragen van een mensje, het voelen, ervaren en uiteindelijk het moment dat je als vrouw zo in je kracht staat; de bevalling. Ik gun je een eerste blik van intense liefde met je kindje. Ik gun je de geur, het geluid, de sfeer als je baby net geboren is. Ik gun je een kraamweek waarin alles nieuw en onbekend is maar tegelijk zo vertrouwd. Ik gun je moederliefde, opnieuw verliefd worden op je parner omdat hij de vader van je kindje is. Ik gun je eerste lachjes, woordjes en stapjes. Oh, ik gun je zo een kindje.

Alles lijkt soms gezegd. We praten erover en soms doen we dat ook niet. Omdat het niets veranderd en we van elkaar weten dat dit niet iets is dat weg gestopt word. Het is er . Het is enorm aanwezig maar niet overheersend.  Ik hoef niet te zeggen aan het einde van het jaar dat 2021 vast en zeker jouw jaar gaat worden. 2019 en 2020 werden dat op babygebied ook niet. Maar ik hoop het. Iedere vezel in mijn lijf gunt jou dit geluk. Misschien word het niet jouw jaar, dan ben ik er, altijd. Maar ik hoop enorm dat het , eindelijk, wel zo mag zijn.