Hoe ons lieve kindje een engel werd

Toen ik mijn man leerde kennen hadden we allebei al twee kinderen. Hij twee mooie zoons en ik twee mooie dochters. Na een tijd zijn we eerst gaan samen wonen en later ook getrouwd. De kinderen waren allemaal al wat groter maar wat leek het ons heerlijk om ook een kindje van ons samen te hebben.

Omdat we allebei niet meer super jong waren besloten we het een jaar te gaan proberen en als het in dat jaar niet zou gebeuren dan was het goed zo. Binnen drie maanden stonden we met tanen in onze ogen met een positie test in onze handen. We waren dol gelukkig en de kinderen vonden het geweldig dat ze een broertje of zusje zouden krijgen.

De zwangerschap verliep goed en we leefde steeds meer toe naar de komst van ons kindje. We zouden ons bij de bevalling wel laten verassen of het een jongetje of meisje zou zijn.

Omdat de lieve schat in stuit lag en ik zwangerschap diabetes had kregen we de laatste weken extra echo’s. Zo ook op de dag dat we 36 weken zwanger waren.

Giechelend zijn we in de auto gestapt om nog een keertje naar ons kindje te gaan kijken en daarna een datum te plannen voor de keizersnede als het nog steeds in stuit lag. Niets maar dan ook niets kon ons voorbereiden op wat er ons die dag te wachten stond.

De dame van de echo begon en binnen een minuut bleek het allemaal niet goed te zijn. Ik had te veel vruchtwater en er zat vocht in de borstkas van ons kindje en vocht tussen de schedel en huid en ook bewoog de baby niet. Het hartje klopte stevig dus het kon nog alle kanten op maar we werden meteen doorgestuurd naar het amc voor een betere echo. In het amc hebben ze zolang gekeken en daar kregen we voor het eerst te horen dat we ons erop voor moesten bereiden dat ons kindje het wel eens niet zou kunnen gaan overleven. Alsof we in een of andere slechte film terecht waren gekomen. Dit kon toch niet waar zijn?

Door alle stress kwamen de weeen op gang en ik werd opgenomen. Mijn man moest die avond naar huis om naar onze kinderen toe te gaan. Ik zou bellen als er iets zou veranderen. Maar we hoopte dat de weeen nog af zouden zwakken en ze hadden me een prikje gegeven om de longen sneller te laten rijpen en ieder uur dat ons kindje in mijn buik zou blijven zou kunnen helpen. Dus ik ging er alles aan doen om ons kindje zo lang mogelijk in mijn buik te houden.

Helaas braken diezelfde nacht mijn vliezen....