Hij wordt al zo groot

Langzamerhand is Nino niet meer het kleine baby'tje wat hij was bij de geboorte. Hij wil staan en springen, hij kan al enigszins zitten in een stoeltje (al dan wel met behulp van een verkleiner en wat handdoeken of een dekentje). Hij pakt van alles vast en krijgt zelfs regelmatig zijn speen zelf weer in zijn mond, al kost het hem meestal redelijk wat poging voordat het lukt.

Nu is Nino echt uit zijn kinderwagenbak gegroeid. Want hoe geweldig de kleine stadskinderwagen van Easywalker is, de bak is daardoor niet al te groot en Nino is een lange jongen. Hij komt dus met zijn hoofd tegen de bovenkant en met zijn voeten tegen de onderkant en als ik de kap naar beneden doe ligt die boven op zijn hoofd. Duidelijk te klein dus. Dus heb ik gister het zitgedeelte van de kinderwagen van zolder gehaald en geïnstalleerd. Nino vond het heerlijk om erin te rijden (natuurlijk nog wel in de lig stand) maar ik heb toch een beetje pijn in mijn hart.

Zitten in een eigen stoeltje, echte hapjes eten (nu nog gepureerd maar vanaf 6 maanden begin ik met de rapley methode), springen, in de grote kinderwagen, dingen pakken, ai wat het gaat het snel. Ik mis mijn kleine mannetje al een beetje. Gelukkig is hij niet met alles super snel en heeft hij ook nog veel te leren voordat het ECHT baby af is. Zo heeft hij het rollen nog niet echt onder de knie, trekt hij zichzelf nog niet op en vind hij het buik liggen nog niet echt leuk (al is dat wel belangrijk dus oefenen we dat regelmatig met hem). Maar ergens voelt het ook fijn dat niet alles in treinvaart gaat, ik heb het volste vertrouwen dat hij deze ontwikkelingen met de tijd ook onder de knie krijgt maar voor mij mag hij nog heel even mama's kleine jongen blijven.