Hier is ie dan, Sam!

Een tijd geleden blogde ik over mijn zwangerschap, maar inmiddels ben ik al een tijdje geleden bevallen en vond ik het tijd worden dat jullie even 'kennis'  kunnen maken met mijn zoontje Sam.

Hij is geboren op 8 oktober 2015. Een mooie, speciale maar zware dag stond mij te wachten. Laten we eerlijk zijn, de pijn van een bevalling gaat niet over rozen. Sam is mijn eerste kindje, dus ik wist totaal niet wat mij te wachten stond. Op 7 oktober had ik nog visite in huis, en toen ik de volgende ochtend wakker werd voelde ik krampen, te vergelijken met menstruatiekramp. Ik vroeg mijn vriend thuis te blijven van zijn werk omdat ik het gevoel had dat het wel eens zou kunnen gaan gebeuren. Even later heb ik de verloskundige gebeld, ze kwam langs, en vertelde dat ik 2 cm ontsluiting had. 'Dus ik word vandaag moeder? Dus het gaat ECHT gebeuren vandaag? Dus vanavond zijn wij hier met z'n drietjes?' vroeg ik. Ja, ja en ja was het antwoord van mijn verloskundige.

Op dat moment was het 9.30 uur, en om 13.00 uur zou ze weer terugkomen. Maar om 12.00 uur werden de weeen zo heftig, dat ik ze bijna niet meer kon opvangen. Anyway, pijn zit tussen de oren, dus ik kon het makkelijk aan (maar niet heus...). Om 13:00 uur stond de verloskundige weer voor de deur. Ze ging wederom kijken hoeveel cm ontsluiting ik nu had..... 'Ziffra, je hebt 6 cm ontsluiting, je mag naar het ziekenhuis'. Oke dacht ik, hoe dan? Ik zit hier half naakt en heb geen idee hoe ik mijn kleren moet aantrekken? Uiteindelijk mijn lelijke joggingbroek aangetrokken en in de auto gestapt. Mijn vriend reed vervolgens over een drempeltje, maar had het idee als hij over de Mount Everest reed.

Aangekomen in het ziekenhuis komen we een vriend van ons tegen... uhh.... hoi! 'Gaat het vandaag gebeuren?' vroeg hij terwijl hij een selfie maakte met mij - uitgeput - op de achtergrond. Ja zegt mijn vriend, het is zover!

Om 13.45 uur lag ik op een bed in het ziekenhuis. Ik had een prachtige kamer, het leek wel een klein appartementje, helemaal geen ziekenhuiskamer. Ik had een eigen douche, bad, een klein keukentje en er stond een grote design stoel waar mijn vriend op kon zitten/liggen. Om 16.25 uur is Sam geboren, wat een moment. Ik wilde hem niet meer los laten alhoewel ik het ook heel lekker vond om even onder de douche te springen.

Nu, bijna 4 maanden later gaat het goed met Sam. Hij lacht de hele dag, dus het is echt een vrolijk ventje. Sinds januari ben ik ook weer begonnen met werken, en ik moet zeggen dat ik het heerlijk vindt. Ondanks ik volop heb genoten van Sam, heb ik mijn werk en collega's ook gemist.

Good to be back!

Liefs,
Ziffra