4 jaar geleden
Het leven met een 'zorgenkindje'
Laat ik voorop stellen dat ik zelf het woord 'zorgenkindje' een heel naar woord vind. Alsof ik als moeder continue overbezorgd rondhuppel en panikeer over elk klein dingetje. Maar gezien Julan zijn voorgeschiedenis, maakt dit hem toch echt een kindje met extra zorgen, zorgen om zijn niertjes in dit geval.
Koorts!!!
Vanaf dag 1 is er bij ons ingehamerd door de kinderartsen, dat plotselinge koorts een reden is om de huisarts over te slaan, en direct naar het ziekenhuis te komen. Er zijn 2 manieren om een nier kapot te maken;
- enorme druk (stuwing, veel vocht)
- een ontsteking aan zijn nieren
Julan zijn nieren zijn al vanaf vroeg in de zwangerschap ernstig gestuwd. Wonder boven wonder, heeft dit nog geen schade veroorzaakt. Een nierbekkenontsteking daar overheen gaat dit resultaat zeker niet ten goede komen. Hij heeft hier door de stuwing wel een hoger risico op. Koorts kan een symptoom zijn van een ontsteking: reden genoeg om hem bij plotselinge koorts dus direct na te kijken. In geval van een ontsteking is direct starten met antibiotica cruciaal.
2 weken terug was het dan zover. Ik werd snachts wakker van Julan, hij was aan het huilen, sowieso erg ongebruikelijk voor hem 's nachts (wat een luxe... I know). Eerst heb ik hem zijn speentje gegeven om weer terug in slaap te vallen, maar voor ik goed en wel zijn kamer uit was, huilde hij alweer. Toen pas raakte ik hem aan, zijn bolletje gloeide en bij mij begonnen de alarmbellen te rinkelen. Snel de thermometer erbij gepakt, en jawel; ruim 39 graden koorts.
Omdat dit uit het niks kwam, en hij verder geen symptomen had, ben ik direct overgegaan op actie. Urine opvangen, flesje geven en het ziekenhuis bellen. Alleen langskomen met urine was niet voldoende, de kinderarts moest hem per direct onderzoeken. Mijn vriend lag nog te slapen, maar heb hem wakker gemaakt met de mededeling dat hij zich zo snel mogelijk aan moest kleden, omdat we naar het ziekenhuis moesten.
Na bijna 3 uur in het ziekenhuis geweest te zijn, midden in de nacht, konden we naar huis. Geen urineweginfectie te vinden, waarschijnlijk een griepvirus. En jawel, de dag erna was hij flink aan het snotteren en kuchen.
Maar dit hadden we niet afgesproken onder het kopje 'gebroken nachten' bij het krijgen van een kindje!! Toch is dit voor ons voorlopig de realiteit; dit hoort nou eenmaal bij het leven van een zorgenkindje.
Charlie591
Hier ook een zoontje met één gestuwd niertje in “hoogste graad”, andere gelukkig wel goed. Krijgt dagelijks antibiotica, dit dit net zo in onze routine als de vitamine D! Met 4 maanden na de vaccinatie koorts, na 24 uur alleen maar erger dus toch maar controle en ja hoor, urineweginfectie! Gelukkig verslechterde de functie niet. Snap je zorgen, heb er zelf ook vooral in het begin erg over in gezeten. Nu zijn we veel rustiger. Op den duur waarschijnlijk een operatie, maar dat zien we dan wel weer.
huize_deberg
Herkenbaar, wij zitten in dezelfde modus. Al wordt het na 9 maand iets rustiger en heb ik echt naar ons kind leren kijken. Ik ga niet meer gelijk in de paniekstand.
Liesbethdegraaf
Beterschap. Hier ook een zorgenkindje met een half ontwikkeld immuunsysteem. Met vooral long probleem. Sterkte ondanks dat hij al vijf is en nu gelukkig niet meer elke paar weken aan de zuurstof ligt blijft elke kuch een alarmbel.
Angela41988
Dan is het een geruststelling dat hij mee naar huis mag met alleen maar een griepje. Hier ook een klein meisje van 1 jaar waarmee ik al regelmatig naar het ziekenhuis moest om een klopurine op te vangen i.v.m. versnelde kans op urineweginfecties. Altijd alert blijven en je moedergevoel volgen!