Het leed dat koemelk allergie heet.

Mensen stellen me regelmatig de vraag wat ik de zwaarste periode vond? De zwangerschap of de bevalling..

maar geen van die 2 vond ik zo zwaar als de periode na de bevalling. Wat was ik trots na de bevalling maar NOOIT had ik gedacht zo te moeten vechten om te worden gehoord.

Ons kindje deed het in de kraamweek prima. Was wel huilerig wilde snel drinken en leek niet verzadigd te zijn na de voeding.. gaf regelmatig wat golven terug. Hikte en niesten veel.. was moeilijk in slaap te krijgen en leek niet echt tevreden te zijn.. na de kraamweek werd de roze wolk snel zwart. Lloyd onze zoon deed niks anders dan huilen.. hij was ontroostbaar. Uren heb ik met hem gelopen op mijn arm maar zodra hij in slaap viel in mijn armen, ik hem probeerde in zijn bedje te leggen en probeerde op mijn tenen weg te sluipen begon het gekrijs weer.. als ik snachts lag te slapen maakte ik mijn man regelmatig wakker met Lloyd huilt weer. Uhmm nee hoor? Ik werd er zo gek van dat ik dacht het gehuil constant te horen.

Wij zijn die periode naar de huisarts geweest waar ze het vermoeden hadden van reflux het zou vanzelf over moeten gaan dus we werden weggestuurd met een huilend kind. Lloyd was hier ongeveer 6 weken oud..

Na 8 weken zijn we nogmaals bij de huisarsts geweest. Dit keer kregen we medicatie mee tegen reflux. Dit moesten we 2 weken proberen. Ondertussen had ik ons probleem ook neergelegd bij het consultatie bureau. Die adviseerde om de voeding wat in te dikken. En het maar weer aan te kijken.. ook stelde ze ons de vraag ofdat we het wel aankonden. Het leek alsof ze aan ons twijfelde... alsof we iets niet goed deden.. ik werd er erg onzeker van.

Lloyd bleef spugen. Zag lijkbleek kon moeilijk poepen en was nooit maar dan ook nooit tevreden. Als ik in de stad liep huilde hij ik werd aangesproken door mensen hij zal wel honger hebben he... mensen om ons heen zeiden zelfs nou hij doet niks anders dan huilen he? Ik brak op dat moment.. ik voelde me door niemand gehoord.. ik voelde dat er iets niet goed was met mijn zoon.. ik voelde dit al de eerste week na de kraamweek ondertussen hadden we al andere voeding geprobeerd voor hongerige babys gezien meneer niet verzadigd leek.. we hadden de voeding ingedikt.. verschillende spenen geprobeerd. Ik wist het niet meer... ondertussen was ik ook weer aan het werk.

Het was vrijdag avond. Ik haalde Lloyd op van de opvang waar ze me al 5 keer hadden geprobeerd te bellen omdat ze niet wisten wat ze met hem aan moesten. Hij deed niks anders dan huilen. Toen ik thuis was heb ik het aangekeken. Mijn man was op het werk.. ik was het zat ik heb de huisartsenpost gebeld.

We mochten met hem komen. Daar hebben we ons verhaal mogen doen. Ze konden niks voor ons betekenen maar een verwijsbrief voor de kinderarts konden we regelen bij onze huisarts.. Het was vrijdag avond helaas betekende dit dat we pas maandag naar de huisarts konden voor een verwijsbrief. Ik ging met tranen in mijn ogen naar huis..

De volgende dag had ik een vroege dienst. Mijn man belde dat ik naar huis moest komen want ze wilde Lloyd opnemen.. Ik kon het niet geloven.. ze wilde lloyd opnemen EINDELIJK. Daar lag mijn kleine mannetje in het ziekenhuis.. te gillen.. waar er al snel uitkwam dat hij ernstige vorm van koemelk allergie heeft.. hij kreeg andere voeding. En na die tijd hebben wij een heel ander kind. Hij heeft zo'n afkeer van melk gekregen dat hij na 9 maanden geen flesvoeding meer heeft gedronken.. En het super goed deed op vaste voeding.

Wat voelde ik me onzeker.. ik dacht dat het aan mij lag. Mijn eerste kindje.. Ik heb vanalles geprobeerd en me niet gehoord gevoeld. Als moeder voel je gewoon of er iets met je kind is of niet.. en nooit zal ik me meer laten afwimpelen bij dit gevoel.