Het leed dat een verbeeld tweede lijntje op een zwangerschapstest heet

Ik moet eerlijk zeggen. Ik maak mij er schuldig aan. Zeg nou eerlijk. Die twee wacht weken zijn nou eenmaal lang, voor ons als vrouw. Het begint na de vermoedelijke ovulatie datum. Elk krampje word daarna neergezet als “een van de beginnende symptomen van een beginnende zwangerschap”. Terwijl dat natuurlijk niet logisch is, aangezien net na de ovulatie de innesteling nog niet eens is geweest. Dan begint het excuses zoeken. Het is mogelijk dat mijn ovulatie eerder is geweest, en mijn innesteling dus eerder zou zijn. Elke maand is het hetzelfde geintje. En het grappige is ook: Google is my best friend. Alle symptomen even naar Googlen, even de innestelingsdatum berekenen, gevolgd door het uitrekenen van de uitgerekende datum. Vervolgens toch ook maar de online “Ben ik zwanger?” test doen, want zeg nou eerlijk. Dat is goedkoper dan de berg zwangerschapstesten die gaan volgen. 

Het is zover, hoewel ik mij (en mijn man) elke cyclus plechtig beloof om niet voor mijn menstruatie datum te testen, slaat de testdrang een paar dagen voor mijn vermoedelijke menstruatie datum toe. Maar liefst 6 dagen ervoor. Hoewel ik weet dat 6 dagen ervoor in sommige gevallen nog echt té vroeg is, komen daar toch weer de excuses om de hoek. Want ik zou toch maar zwanger zijn, en volgens Google testen er meer vrouwen positief 6 dagen voor DE datum. Met dat in mijn achterhoofd bestel ik weer een aantal extra vroege zwangerschapstesten. En dan is het wachten, ik weet dat het risico van online bestellen het wachten is, wachten tot het pakketje weer door de brievenbus word gegooid, om er vervolgens als een gek naar toe te rennen en gauw een zwangerschapstest te doen.

En dan, de zwangerschapstest, deze keer pas 4 dagen voor de datum. Daarna volgen de 5, of 10 of zelfs 30 lange minuten. Al als de urine doorloopt kijk ik gauw of er een tweede lijntje verschijnt. Nog niets, oké. Geduld, want het kan nog. Voor de zekerheid even een timer aangezet, want ook ik ben bekend met indroog lijntjes. Vervolgens kijk ik naar een minuut weer, nog geen lijntje. Ja, wel een dikke controle streep, maar het zou fijn zijn als die tweede lijn er ook snel komt te staan, er zijn namelijk al 5 minuten verstreken en ik besef mij, dat het waarschijnlijk langer gaat duren, mijn hcg is nog laag, of.. 

10 minuten zijn verstrekken, ik bekijk het instructie boekje van de test en zie dat ik de test na 10 minuten niet meer mag aflezen. Nog gauw bekijk ik de test. Zojuist zag ik nog niets, maar dan kijk ik in het licht en zie ik daar nu een tweede lijntje.. klopte mijn vermoedens dan toch?

Vervolgens word dit gevolgd door een hele fotoshoot met de zwangerschapstest. Van elke kant wil ik een foto, van links, naar rechts, in het zonlicht, in het donker, onder de tl-lamp, en met de flits van de camera. Tuurlijk kan ik de foto in het negatieve zetten ook niet vergeten, dus gauw de foto bewerken door de foto in Bern negatieve te zetten, de foto word zwart/wit, en alleen de controle lijn verschijnt in de foto.

Vervolgens kijk ik nog een keer in het licht, en beland de zwangerschapstest uit frustratie in de dichtstbijzijnde prullenbak. Waarna even later hij er toch weer uitgevist word, en ik mijn man toch laat kijken. Hij houd hem in het licht, en zegt daarna dood leuk “Schatje, ik zie hem niet” waarna ik antwoord: “Daar kijk! Ik zie toch echt een tweede lijntje” vervolgens probeer ik hem te overtuigen, en herhaal ik heel het riedeltje nogmaals. Nadat het besef echt is gekomen dat het tweede lijntje, vooral in mijn hoofd zit. Beland de test in het, wat ik noem “het zwangerschapstesten laadje” Inmiddels zit deze bomvol met allerlei testen. Gewoon om nog eens terug te kijken, voor het geval ik wel een tweede lijn zie, ik heb geen idee. 

Vervolgens de volgende ochtend word er weer een zwangerschapstest gedaan. Want ik was waarschijnlijk gewoon nog te vroeg, weer negatief. Uiteraard gevolgd door hetzelfde “ritueel”.

Inmiddels staat heel mijn foto album vol met zwangerschapstesten, hou ik enigszins moed dat ik later positief test. Maar diep in mijn achterhoofd weet ik dat het ook deze maand weer niet gelukt is. Een paar dagen daarna komt volgens planning toch mijn menstruatie door. En hoe verdrietig het toch ook is, elke maand weer hetzelfde ritueel. De kosten van de zwangerschapstesten. Soms wel tientallen euro’s per maand. Ergens hou ik moed, dat na een tijd dat tweede lijntje, dat ik mij eerder in alle glorie verbeeldde, zal verschijnen. Maar voorlopig zal ik het moeten doen met mijn fantasie, want zeg nou zelf, ik zie toch echt een tweede lijntje... ergens, in de verte, onder het licht, een beetje bewerkt op de foto, na 30 minuten.

Dank voor het lezen van mijn blog. Ik heb deze blog puur uit eigen ervaring geschreven. Ik ben wel benieuwd of jij hetzelfde ervaart als mij, of zich herkent in de situatie met het “verbeeldige tweede lijntje?”