3 jaar geleden
Het leed dat 'babykleding' heet
Je dacht het moeilijkste gehad te hebben als je eindelijk door hebt hoe je de kinderwagen inklapt? Kleed dan maar eens een baby aan!!
Toen ik zwanger was van nummer 1, hebben we dit aangekondigd met een rompertje. Heel leuk er op laten drukken 'nog eendje er bij'. Het eerste dat er werd gezegd, na de felicitaties,
"zo dit is wel een groot rompertje hoor, het duurt nog wel heel lang voordat de baby er in kan"
Ik had geen flauw idee! Ik had er eentje uit de bak gegrist bij de zeeman om te kunnen bedrukken. Niet naar de maat gekeken, maar naar de praktische kant zodat ik iets kon gaan bedrukken.
En ik vond hem al zo klein. Maar blijkbaar zou de baby nog kleiner zijn.
Wat een toestand! Wat wist ik eigenlijk weinig van kinderkleding!
Er lag ook niet echt meer mijn intresse, nadat ik er zelf uitgegroeid was, moet ik eerlijk zeggen. Dus de maten zeiden me niets. Evenals de functie van bepaalde onderdelen van de kleding.
Ik werkte dus maar braaf met de lijstjes die overal terug te vinden zijn op Internet. Daarin stond precies beschreven hoeveel ik van elk kledingstuk nodig had en in welke maat. Dit zorgde dat ik in ieder geval de juiste richting op ging.
En bij Bente, toen we hoorde dat het een meisje werd, kon ik ook echt kiezen tussen verscheidene kleding!
Maar wat viel dat tegen bij Guus. Wat is er weinig leuke kleding voor jongens te krijgen zeg!
En dan de kansloze details aan babykleding!
Want dacht je het moeilijkste gehad te hebben als je eindelijk door hebt hoe je de kinderwagen inklapt? Kleed dan maar eens een baby aan!!
Neem een capuchon; het ziet er stoer uit hoor, maar dat gevecht om die capuchon op een fatsoenlijke manier onder het babyhoofdje te krijgen in de maxi - cosi; kom op zeg! En het comfort voor de baby, laat denk ik ook te wensen over!
En dan jeans. SKINNY Jeans!! Verschikkelijk om aan te krijgen bij een gezellig spartelende baby! Heb ik net het ene voetje er in weten te krijgen, door 3 heupjes uit de kom te trekken en een knie te ontwrichten, begin ik vol enthousiasme met het andere been, piept het eerste voetje er weer uit! Frustratie al om!
En die zelfde jeans; waarom zitten daar zakken in? Zodat babylief zijn eigen sleutels, portomonee en mobiel kan mee nemen?
Of is het een soort sadisme om dingen kwijt te raken? Als je het kind naar bed brengt en denkt "handig, ik doe de sokken in zijn zakjes" om vervolgens te vergeten dat je dit gedaan hebt en dan stad en land af zoekt naar die sokken. Over het algemeen roept de baby niet "och, moeders, kijk dan, je had ze in mijn super functionele zakken gedaan"
Zo'n badcape dan, die ziet er in de advertentie altijd onwijs lief uit! Mijn zwangere brein zei altijd 'MOET IK HEBBEN'. Maar in de praktijk had ik de baby volledig gemummificeerd in zo'n badcape, waarna ik 1 maal met mijn ogen knipperde en, daarna keek naar een blij, spartelende en blote baby die op de badcape lag, in plaats er in gewikkeld!
En rompertjes zonder speling bij de hals? Het is dat die fontanelletjes nog niet aan elkaar gegroeit zijn, want die speling heb je echt nodig om dat hoofdje door die opening te wurmen!! Het voelt als zware mishandeling!
En met onvoorwaardelijke liefde begin ik elke dag weer aan deze worsteling om mijn baby toch maar weer in de kleding te hijsen
Wat dan wel weer een hele fijne uitvinding is, is de romper met envelophals. Buiten het feit dat je die lekker wijd kan maken, wanneer je hem over het hoofd van de baby trekt, is het ook nog eens super handig bij een spuitluier.
Want juist omdat hij zo wijd kan worden, kun je hem ook uit trekken zonder over het hoofdje te moeten gaan, maar gewoon, Hups, bij de schouders naar benee.
En zo eindigen we met een bloot kindje, welke ook weer aangekleed moet worden
<iframe frameBorder="0" src="https://www.mamaplaats.nl/iframe/badge.html?u_id=191268&b=large" style="width: 193px; height: 193px;"></iframe>