Het geluk van de slapende baby

Toen ik nog zwanger was, en ‘s avonds met mijn moeder en mijn dikke buik op de bank voor de TV zat verslaafd series te kijken, zei ze eens, “Lieverd, na een dag hard werken om jullie wakker, aangekleed, en gevoed te krijgen, en na ervoor gezorgd te hebben dat jullie fijn gespeeld hadden en genoeg aandacht hadden gehad, en na de was weer te hebben gedaan en het huis schoon en aan kant…oh…als jullie dan zo lekker lagen te slapen, veilig in jullie schone bedjes, dan kon ik daar echt van genieten”.

Ik knikte dan, wreef even over mijn babybump, en drukte al “hmmmmm”-hummend op PLAY. Overspel scheen weer de kamer in, en weg was wat mijn moeder net gezegd had.

Maar nu, dat ik Baby in mijn hart, leven en huis heb, moet ik toegeven dat ze gelijk heeft, die lieve moeder van mij. Ik kan intens genieten van het kijken naar mijn slapende baby. Hoe hij bovenop Slaappaard klimt, en zijn gekleurde manen in mijn mond duwt ter vervanging van een verloren speen. Zelfs met zijn ogen dicht oogt hij dan tevreden, en dan weet ik eventjes dat ik het goed gedaan heb als nieuwe mama. Hij heeft gegeten en gedronken. Hij is gewassen en heeft met de grootste lol geprobeerd zijn schone luier van zich af te scheuren. Hij heeft gedanst, geknuffeld, gespeeld en gelachen. En nu is het rust.

Ik loop op mijn tenen de slaapkamer uit, sluip van de trap af, en maak in alle stilte met veel kabaal een Senseo koffie. Die zet ik naast mijn laptop neer en begin te typen. Het is namelijk belangrijk om de wereld te vertellen hoe je even grandioos kunt genieten, van zo’n piepklein mensje, dromend in zijn kleine, warme slaapzakje.