Ik kan je alleen vertellen wat mijn ervaring is.. Ik heb 2 kids van 2 en 6 jaar oud. Toen de oudste 3 was moest ik op zoek naat een nieuwe baan. Ik vond er een waarvan ik dacht dat het heerlijk relaxed zou zijn, 20 uur werken per week, weinig verantwoordelijkheid en relatief simpel werk. Toen ik ook nog eens zwanger bleek van de 2e leek die helemaal ideaal. Tot ik weer terug kwam van verlof en me realiseerde dat ik zonder uitdaging in m'n werk ook niet echt gelukkig werd. Ik had het gevoel "uit" de staan. Elke dag was hetzelfde, ik haalde weinig voldoening uit mijn werk en was vaak moe. Uiteindelijk werd ik door een reorganisatie gedwongen opnieuw te gaan solliciteren. En toen kreeg ik ineens van 2 bedrijven op dezelfde dag een aanbod. De ene baan leek weer lekker relaxed, maar 20 uur p/w, dichtbij huis, ideale werktijden en niet teveel verantwoordelijkheden. De andere baan was meer uren, een flinke reistijd en veel verantwoordelijkheden in een functie die ik niet eerder had gehad, waarvan ik me af vroeg of ik het wel zou kunnen. Ga je dan voor safe of grijp je die kans die je misschien nooit meer krijgt, terwijl dit ook zou kunnen betekenen dat je faalt en opnieuw op zoek moet maar een baan? Ik vond het erg moeilijk en heb gewoon vrienden en familie die mij goed kennen gevraagd wat zij het beste bij me vonden passen. Zij zeiden allemaal dat ik waarschijnlijk spijt zou krijgen als ik het nooit zou proberen. Dus voor die droombaan gegaan en ik heb geen moment spijt gehad. Ik heb het onwijs naar m'n zin, heb ondanks de lange werkdagen veel meer energie en ben als ik thuis met de kids ben ook echt bewust met hun bezig. Ik ben nu vrolijker, heb meer geduld en ga vaker op stap met de kids. Ik denk dat het als moeder zijnde belangrijk is dat ie iets voor jezelf hebt wat je leuk vindt, wat je energie oplevert zodat je ook weer een leukere moeder bent voor je kids. De ene moeder haalt dat uit hobby's en de ander uit werk. Het enige wat er bij mij onder lijdt is het huishouden, maar daar heb je inderdaad praktische oplossingen voor :)
Wat ik grappig vind on alle reacties is dat er steeds gesproken wordt over op welke punten jij zou moeten aanpassen... heb je het gesprek wel eens gevoerd of je man niet een dag minder kan en wil werken? Dat kan ook al gevoelsmatige lucht scheppen. Ik ben zelf ook de 'carrièrevrouw' in ons gezin. Een partner die daar achter staat is essentieel. Mijn partner werkt ook fulltime overigens, maar bij ziekte bijv kijken we vooral voor wie het mogelijk is om op te vangen, dat ben ik niet per definitie. Wat mij verder lucht geeft is dat ik eigen keuze heb over de spreiding van de uren. Zo werk ik ook veel's avonds en in het weekend een paar uurtjes. Daardoor kan ik per week de ideale mix zoeken tussen tijd voor werk, mijn kids en mijn partner. Het enige waar ik tegenaan loop, is dat ik soms tijd voor mezelf mis... maar dat is voor mij dan de keuze, daardoor kan ik wel al deze dingen doen die ik leuk vind, dat is ook kiezen voor mezelf. Kortom, mijn advies is vragen om flexibiliteit en het gesprek aangaan met je partner! Succes ermee!
Is het een optie dat hij minder gaat werken? Of een dag thuiswerken? En ook in je nieuwe baan misschien vragen of thuiswerken een optie is. Ik zou in ieder geval gaan voor een gesprek en kijken wat ze te bieden hebben, maar ook eerlijk naar hun toe zijn dat je een jong gezin hebt en dat ook belangrijk vind. Het kan nooit kwaad om te kijken wat ze voor je kunnen doen! Ik ben zelf hoogzwanger op sollicitatie gesprek geweest (en werd nog aangenomen ook ondanks dat ik van het halfjaar contract maar twee maanden kon werken) dus bedrijven kunnen verrassend uit de hoek komen!
Hallo,
Allereerst wil ik zeggen dat ik het al knap van je vind dat je er over nadenkt: alles is er tegenwoordig zo op gericht dat je als moeder zijnde zoveel mogelijk bij je kids moet zijn, je wordt al bijna als buitenaards aangekeken als je fulltime werkt, goed dat dat je in elk geval niet tegenhoudt!
Ook ik weet uit ervaring dat minder werken en er meer voor je kinderen zijn niet altijd werkt; ik werkte tot 2 jaar geleden 24 uur maar in wisselende diensten dus veel 's avonds weg. Door omstandigheden moest ik 32 uur gaan werken. In mijn baan die ik had was dat niet mogelijk. Ik vond ander werk waardoor ik en 32 uur werkte maar daarnaast elke avond thuis was. Mijn kinderen zijn wat ouder(nu 14, 11 en 4) maar zij zijn zo blij dat ik er in de avonden maar vooral elk weekend ben. Ik heb mezelf heelschuldig gevoelt maar dat werd minder toen ik zag hoe ze het deden. Natuurlijk redden de oudste 2 zich ook makkelijkee maar de jongste vind het geweldig om naar de gastouder te gaan.
Mijn ervaring is een gelukkige moeder betekent gelukkige kinderen: hoe fijn zou het zij als je straks na je werk thuis komt en je voelt je goed, je humeur is goed... daardoor krijg je ook meer energie en dat merken je kinderen dan ook weer!
En misschien is het nog een optie als je partner een vrije dag of middag kan nemen?
Heel veel succes in elk geval!
Mari Anne
Ik kan je alleen vertellen wat mijn ervaring is.. Ik heb 2 kids van 2 en 6 jaar oud. Toen de oudste 3 was moest ik op zoek naat een nieuwe baan. Ik vond er een waarvan ik dacht dat het heerlijk relaxed zou zijn, 20 uur werken per week, weinig verantwoordelijkheid en relatief simpel werk. Toen ik ook nog eens zwanger bleek van de 2e leek die helemaal ideaal. Tot ik weer terug kwam van verlof en me realiseerde dat ik zonder uitdaging in m'n werk ook niet echt gelukkig werd. Ik had het gevoel "uit" de staan. Elke dag was hetzelfde, ik haalde weinig voldoening uit mijn werk en was vaak moe. Uiteindelijk werd ik door een reorganisatie gedwongen opnieuw te gaan solliciteren. En toen kreeg ik ineens van 2 bedrijven op dezelfde dag een aanbod. De ene baan leek weer lekker relaxed, maar 20 uur p/w, dichtbij huis, ideale werktijden en niet teveel verantwoordelijkheden. De andere baan was meer uren, een flinke reistijd en veel verantwoordelijkheden in een functie die ik niet eerder had gehad, waarvan ik me af vroeg of ik het wel zou kunnen. Ga je dan voor safe of grijp je die kans die je misschien nooit meer krijgt, terwijl dit ook zou kunnen betekenen dat je faalt en opnieuw op zoek moet maar een baan? Ik vond het erg moeilijk en heb gewoon vrienden en familie die mij goed kennen gevraagd wat zij het beste bij me vonden passen. Zij zeiden allemaal dat ik waarschijnlijk spijt zou krijgen als ik het nooit zou proberen. Dus voor die droombaan gegaan en ik heb geen moment spijt gehad. Ik heb het onwijs naar m'n zin, heb ondanks de lange werkdagen veel meer energie en ben als ik thuis met de kids ben ook echt bewust met hun bezig. Ik ben nu vrolijker, heb meer geduld en ga vaker op stap met de kids. Ik denk dat het als moeder zijnde belangrijk is dat ie iets voor jezelf hebt wat je leuk vindt, wat je energie oplevert zodat je ook weer een leukere moeder bent voor je kids. De ene moeder haalt dat uit hobby's en de ander uit werk. Het enige wat er bij mij onder lijdt is het huishouden, maar daar heb je inderdaad praktische oplossingen voor :)
SiBo
Wat ik grappig vind on alle reacties is dat er steeds gesproken wordt over op welke punten jij zou moeten aanpassen... heb je het gesprek wel eens gevoerd of je man niet een dag minder kan en wil werken? Dat kan ook al gevoelsmatige lucht scheppen. Ik ben zelf ook de 'carrièrevrouw' in ons gezin. Een partner die daar achter staat is essentieel. Mijn partner werkt ook fulltime overigens, maar bij ziekte bijv kijken we vooral voor wie het mogelijk is om op te vangen, dat ben ik niet per definitie. Wat mij verder lucht geeft is dat ik eigen keuze heb over de spreiding van de uren. Zo werk ik ook veel's avonds en in het weekend een paar uurtjes. Daardoor kan ik per week de ideale mix zoeken tussen tijd voor werk, mijn kids en mijn partner. Het enige waar ik tegenaan loop, is dat ik soms tijd voor mezelf mis... maar dat is voor mij dan de keuze, daardoor kan ik wel al deze dingen doen die ik leuk vind, dat is ook kiezen voor mezelf. Kortom, mijn advies is vragen om flexibiliteit en het gesprek aangaan met je partner! Succes ermee!
moesje10
Is het een optie dat hij minder gaat werken? Of een dag thuiswerken? En ook in je nieuwe baan misschien vragen of thuiswerken een optie is. Ik zou in ieder geval gaan voor een gesprek en kijken wat ze te bieden hebben, maar ook eerlijk naar hun toe zijn dat je een jong gezin hebt en dat ook belangrijk vind. Het kan nooit kwaad om te kijken wat ze voor je kunnen doen! Ik ben zelf hoogzwanger op sollicitatie gesprek geweest (en werd nog aangenomen ook ondanks dat ik van het halfjaar contract maar twee maanden kon werken) dus bedrijven kunnen verrassend uit de hoek komen!
Mama Cindy
Hallo, Allereerst wil ik zeggen dat ik het al knap van je vind dat je er over nadenkt: alles is er tegenwoordig zo op gericht dat je als moeder zijnde zoveel mogelijk bij je kids moet zijn, je wordt al bijna als buitenaards aangekeken als je fulltime werkt, goed dat dat je in elk geval niet tegenhoudt! Ook ik weet uit ervaring dat minder werken en er meer voor je kinderen zijn niet altijd werkt; ik werkte tot 2 jaar geleden 24 uur maar in wisselende diensten dus veel 's avonds weg. Door omstandigheden moest ik 32 uur gaan werken. In mijn baan die ik had was dat niet mogelijk. Ik vond ander werk waardoor ik en 32 uur werkte maar daarnaast elke avond thuis was. Mijn kinderen zijn wat ouder(nu 14, 11 en 4) maar zij zijn zo blij dat ik er in de avonden maar vooral elk weekend ben. Ik heb mezelf heelschuldig gevoelt maar dat werd minder toen ik zag hoe ze het deden. Natuurlijk redden de oudste 2 zich ook makkelijkee maar de jongste vind het geweldig om naar de gastouder te gaan. Mijn ervaring is een gelukkige moeder betekent gelukkige kinderen: hoe fijn zou het zij als je straks na je werk thuis komt en je voelt je goed, je humeur is goed... daardoor krijg je ook meer energie en dat merken je kinderen dan ook weer! En misschien is het nog een optie als je partner een vrije dag of middag kan nemen? Heel veel succes in elk geval!