11 jaar geleden
Help?! Ik moet bijna weer aan het werk.
Inmiddels zijn we zover gevorderd dat ik nog maar drie weken vrij ben en dan moet ik weer aan het werk.
Twintig weken vrij, 16 weken zwangerschapsverlof en nog vier weken vakantie. Het klonk tijdens mijn zwangerschap allemaal helemaal geweldig, ik leefde er naartoe en was blij toen het zover was. Inmiddels zijn we zover gevorderd dat ik nog maar drie weken vrij ben en dan moet ik weer aan het werk.
Werk Afgelopen week ben ik weer even een uurtje op kantoor geweest (om wederom de kleine nog even te showen) en het was erg gezellig. Tijdens mijn verlof is er ontzettend veel gebeurd, nieuwe collega's, verhuisd naar een ander kantoor en noem het maar op. Ik kreeg na alle verhalen al snel weer de smaak te pakken, ik heb een leuke baan en weer aan het werk gaan is ook niet wat mij tegenstaat.
Het probleem zit hem in de kleine man wegbrengen. Als ik er nu al aan denk dan staan de tranen in mijn ogen. Tot nu toe ben ik slechts één uurtje zonder de kleine geweest. Aankomend weekend gaan we uit eten en dan gaan opa en oma voor het eerst een paar uur oppassen. Ik weet dat ik er aan moet wennen maar het valt me zwaar (veel zwaarder dan verwacht).
Tips? Hebben jullie tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Iedereen zegt dat het even wennen is en dan wel goed komt. Toch hoor ik graag jullie ervaringen. Ik weet overigens dat de kleine goed terecht komt, zowel bij een gastouder als bij de oma's maar het blijft lastig om hem ergens achter te laten.
Anoniem
Laat de kleine 1 nachtje bij iemand die je heel goed vertrouwd bijvoorbeeld je ma. Het is even door de zure appel bijten. Ik moet dit ook nog tegemoet komen, durf hem amper bij mn partner alleen te laten met allemaal wilde gedachtes in mn hoofd van: ojeej strax laat ie m vallen of doet ie niet waarvoor ik m had gewaarschuwd of word ie snel afgeleid zoals altijd Ik hou mn hart vast. Maar de kinderopvang hebben waarschijnlijk ook al veel verschillende kindjes meegemaakt. It's all about the trust, en als 't moet dan moet het. Het lot zal de kleine ook ergens naartoe brengen, zo zal hij bv ook niet eenkennig worden denk ik maar zo..
Anoniem
Ik heb mijn kleine gisteren voor het eerst een uurtje achter gelaten bij mijn moeder en zus. Het was maar voor 1,5 uur omdat ik op controle moest in het ziekenhuis. Toen het tijd was om te gaan ben ik er snel vandoor gegaan, want anders had ik vast en zeker tranen in mijn ogen gekregen. Ik kan je helaas dus geen tips geven, want ik zit met hetzelfde probleem.