Snap
  • Baby
  • baby
  • zwanger
  • zwangerschapstest
  • help

Help, ik ben zwanger!

Ik was 2 weken over tijd, maar ik kon toch niet zwanger zijn? De krampjes en de pijn komen toch allemaal door de fibromyalgie?

Om met het begin te beginnen. Ik had van de reumatoloog te horen gekregen dat ik fibromyalgie heb. Een 'soort' wekendelen reuma waar ze helaas niks aan kunnen doen. Moet je mee leren leven werd er gezegd. Fijn, dan ben je 25 jaar oud.

Ik ben via het werk bij Winnock terecht gekomen, dat is een revalidatie centrum wat mee kijkt hoe je het op je werk 'beter' aan kan pakken. Kort gezegd, hoe kom jij de dag door met zo min mogelijk pijn.Ik moest op een kennismakingsgesprek komen en langs de revalidatie arts. Ik weet nog goed dat die arts aan me vroeg of ik zwanger was, want dat moesten ze wel weten. Ik zei vol mondig, nee. Want ja, wie had nou gedacht dat ik mijn wondertje al bij me droeg?

Ik kreeg wel krampjes, buikpijn en alles wat er bij hoort. Ik gooide alleen echt alles op de fibromyalgie. Toen ik ook nog eens over tijd was, begon het toch te knagen. Ik had het er met mijn man over, ik zou een zwangerschapstest gaan doen. Zo dat ik aan de huisarts al kon zeggen dat het daar niet aan zou liggen.

Als ik je dus een tip mag mee geven, doe nooit een zwangerschapstest net voor het avond eten! Echt, dat raad ik dus niemand aan. Wij hebben die avond namelijk niks meer kunnen eten door de schrik.

Ik had al wel eens vaker een test gedaan, maar ik was op dat moment al zo zwanger dat ik niet eens heb moeten wachten op de uitslag. Het streepje dat de test het deed kwam direct in beeld, gevolgd met meteen het tweede streepje! 

OMG! IK BEN ZWANGER! De woorden die daarna kwamen zal ik nu maar niet herhalen. Ik was in shock! Dit kon toch niet echt waar zijn? Ik ben naar de woonkamer toe gelopen, en heb daar zeker 10 minuten stil in de deuropening gestaan voordat mijn man überhaupt opviel dat ik daar stond. Het enigste wat ik nog kon zeggen was, ik heb een baby in mijn buik dus jij wordt vader. 

Daar stonden we dan, af te vragen hoe dit had kunnen gebeuren. Naja we wisten allebei wel hoe het gebeurd was. Maar de details zal ik je besparen. Ik heb op dat moment alle emoties ervaren die er volgens mij maar bestaan. Ik ging van heel blij, naar heel bang. Want ja, een baby is niet niks. Dat doe je het er niet 'even' tussen door. Mijn man was op dat moment zelfs nog aan het studeren. Hoe in vredesnaam moesten we dit gaan doen dan?

Dat we de baby wouden houden was meteen vrij duidelijk. Hoe we dit moesten gaan doen was een tweede. 

Het liefst was ik op dat moment meteen naar mijn ouders toe gegaan om het ze te vertellen. Het probleem was echter, die waren net een dag op vakantie en zouden na een week pas thuis komen. Het nieuws dat ze opa en oma zouden worden vertel je niet via een telefoon gesprek. Ik heb mijn ouders nog nooit zo ontweken als die week. Achteraf begrijpen zij dit gelukkig volledig.

De shock van omg we krijgen een baby! Heeft ongeveer een week geduurd, en vanaf toen, kon ik alleen maar blij zijn en genieten dat ik een wondertje 24/7 bij me droeg.

Nu is mijn meisje alweer 3 jaar oud en kan ik me echt geen leven meer zonder ons cadeautje voorstellen.

Hoe ben jij er achter gekomen dat je zwanger was?