Hello world! Hello Donna!

Zondag 31 januari verscheen er geen laatste aftel blog, het was stil en bleef stil. En dat had een reden... 

Zondag 31 januari was de uitgerekende datum van mijn bevalling. Een zwangerschap en bevalling zijn niet te plannen of regisseren. Of toch wel... 

Hoeveel procent van de zwangere vrouwen bevalt ook daadwerkelijk geboren op de uitgerekende datum? Slechts zo'n 4%. 

Zondag 31 januari is alweer een week geleden. Een week geleden dat ik zwanger was. Een week geleden dat ik bevallen ben. Bevallen van onze prachtige dochter Donna. 

Mijn eerste wee begon zondagochtend rond de klok van 07.00 uur, de gehele bevalling heeft 16 uur geduurd met als resultaat om 23.02 uur de geboorte van onze dochter. 
De bevalling was pittig en bijzonder. Pittig in de hevigheid van de weeën, gevolgd door een ruggenprik. De ruggenprik heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer hoefde te kronkelen van de onbeschrijfelijk doordringende pijnen en de nodige rust tot aan de persweeën kon opbouwen. Alles behalve kleinzerig aangelegd en pijn zal ik niet snel toegeven maar nu... Auw! En bijzonder door het kunnen en mogen bevallen op de natuurlijke manier, de oerkrachten van een vrouw die ik ervaarde en het moment dat de laatste perswee ervoor zorgde dat Donna en ik het eerste huid op huid contact met elkaar kregen. 

Inmiddels zit de eerste week met Donna er al weer op. Wat gaat de tijd snel! 
Het was een spannende, interessante, drukke en overweldigende eerste week. Na een nachtje slapen en ontbijten in het ziekenhuis zijn we huiswaarts gegaan, daar stonden ouders en schoonouders al te wachten. De kraamhulp was inmiddels ook ingelicht en arriveerde zo'n drie kwartier later wat ons even quality time met de opa's en oma's opleverde. Fijn, heel fijn! 
De kraamhulp, Jeannette, was precies wat ik had gevraagd. Een zeer ervaren dame met de nodige pit en tegengas naar mij zodat ik de rust zou nemen die ik verdiende en nodig had. Als een wervelwind ging ze dagelijks door het huis waardoor alles spik en span heerlijk fris was, leerde mij alle beginselen voor de zorg van Donna en was ook nog eens heel gezellig voor dagelijkse praatjes met een groot glas thee erbij. Dat ze afgelopen zondag voor het laatst was, zorgde dan ook even voor een paar tranen. Ze ging weg met de woorden 'Jij kan dit, je deed het allemaal al zelf en ik vond het geweldig om je erbij te helpen en het was ontzettend gezellig.' Ik kan nu zeggen: een goed kraamhulp is een zegen!!! 

De eerste week heeft in het teken gestaan van wennen, rust, bijkomen, genieten, ontdekken, alle ogen op Donna, felicitaties beantwoorden, de hordes cadeautjes voor Donna uitpakken en ritme ontwikkelen. 

Een nieuw leven is begonnen. Het leven van en met Donna. Vanaf nu zal ik jullie op de hoogte (proberen te) houden van mijn kersverse moederschap, de ontwikkelingen van en met ons kleine prinsesje en de vele andere belevenissen en of ergernissen (de hormonen gieren nog wel even na...). 

Welkom lieve Donna, onze grote trots!