Hebben wij weer, een lachbaby

Nee even serieus, het is heeeeeerlijk en dat al voor de tweede keer.

Jackie was een vrolijke rustige baby. Vele om mij heen zeiden; “Wacht jij maar tot je een tweede krijgt, die is vast heel anders! Slapeloze nachten en vooral niet makkelijk, want een tweede keer kan nooit zo zijn en een tweede is altijd anders!”

Zal dat echt zo zijn? Zijn we met Jackie zo verwend en kan dat inderdaad niet een tweede keer? Jackie sliep vrijwel meteen door en de eerste jaren sliep ze uit tot 09.00/09.30 uur. Ik moet eerlijk toegeven de laatste tijd is het 08.00 uur en ja dat vind ik vroeg. Ik kan niet zonder slaap, ik word daar niet bepaald een leuker mens van. En heel vroeg opstaan al helemaaaaal niet, ik ben namelijk echt een avondmens. We waren al bang, nog zo’n perfect kind kan toch nooit? Maar het is toch echt zo, Lilly lacht de hele dag, zelfs al vanaf het begin met geluid! En anders slaapt ze of kijkt ze rustig om zich heen. Ze slaapt 's nachts al heel wat uren door en huilt alleen als haar eten niet snel genoeg komt. Net als haar zus. Waar ik nu wakker van word is niet Lilly's gehuil, maar door een natte bh en borsten die op springen staan (hoe lang gaat dit nog duren???)

Maar een pasgeboren baby kan toch helemaal niet lachen? Dat zijn stuipjes wordt er gezegd. Maar toen ik bij het consultatiebureau was ging ze vrolijk verder. Lachen, lachen, lachen, de arts vroeg of zij nu het eerste lachje had, nee mevrouw zo is ze de hele dag. En ze is zelfs al een tijdje aan het brabbelen, ja ik heb het op camera mensen! Nou, ze is wel erg tevreden, voegde de arts toe, je ziet dat jullie als ouders rustig zijn want dat straalt ze uit.

Uhh rustig?! Ik heb haar maar niet verwezen naar mijn blog over de verhuisstress, er staan hier nogsteeds onuitgepakte dozen en mijn roos was blijkbaar ook als sneeuw voor de zon verdwenen. Maar blijkbaar geven wij toch de rust en regelmaat die ze nodig heeft.  Maar ik denk ook dat er een stukje “geluk” meespeelt. Want als ik om mij heen kijk zie ik veel lieve mamma’s die het toch wat moeilijker hebben. Mamma’s met veel geduld en liefde maar waarbij het er wel anders aantoe gaat. Damn wat heb ik respect voor deze moeders, dan besef ik dat wij best een uitzondering zijn en dat wij echt wel geluk hebben en dat al voor de tweede keer.