'Hadden ze nog geleefd als ze ook een piemel hadden?'

“Hoe heet hij ook al weer?” Vrolijk kijkt mijn vierjarige zoon Memphis van Zoë naar mij. Het is zaterdag en we verschonen ‘samen’ de baby in de babykamer. Hij relaxed op een krukje, terwijl hij Zoë lief toespreekt, en ik ietwat zenuwachtig omdat ze steeds harder begint te huilen. Een hongerhuiltje. Je zou denken dat ik het na de zoveelste baby wel gewend ben, maar ik word er nog steeds nerveus van. Hup, even een schone luier en dan heel snel naar beneden om een flesje te maken, zeg ik bemoedigend tegen mezelf. Niks aan de hand, zodra ze straks de speen van de fles in haar mond heeft, is ze weer helemaal tevreden.

“Zoë, schat”, zeg ik afwezig tegen Memphis. “En ze is zij he, niet een hij. Ze is toch een meisje?”

“O ja!”, zegt Memphis terwijl hij zijn vinger in de lucht steekt. “Vergeten!”

Ik glimlach. Sinds haar geboorte vraagt hij continu hoe ze heet. Een verschil tussen hij en zij kent hij nog niet. In zijn beleving heeft iedereen net als hij een piemel (en dat woord gebruikt hij graag, heel graag), dus ik snap zijn verwarring wel.

“Mama?”

“Ja lieverd?”

“Hadden Joëlle en Féliz ook een piemel?”

Ik lach. Hij vraagt heel vaak dingen over zijn overleden zusjes, maar deze vraag heb ik nog niet eerder gehoord.

“Nee schat, zij waren meisjes, net als Zoë.”

“Maar hadden ze nog wel geleefd als ze ook een piemel hadden?” 

Het blijft fascinerend hoe zo’n kleuterhoofd werkt… 

"Dat denk ik niet schat", zeg ik. "Bij Joëlle en Féliz ging het helaas mis in mijn buik. Meestal gebeurt dat niet, maar omdat ze met z’n tweeën waren, groeiden ze niet gelijk en dat was voor hen allebei gevaarlijk. En uiteindelijk zijn ze daarom ook overleden.”

Twijfelend kleed ik Zoë weer aan. Ik wil graag eerlijk zijn naar Memphis en zijn zesjarige broer Jimmy-Dean over de meisjes. Ze hebben het hele drama van dichtbij meegemaakt en ze hebben regelmatig vragen over wat er allemaal gebeurd is. Hopelijk leg ik het goed uit. Hoe vertel je anders aan een vierjarige wat het Tweeling Transfusie Syndroom inhoudt? Aan volwassenen vertel ik altijd dat de meisjes samen een placenta deelden en hierdoor een gezamenlijke bloedsomloop hadden. Meestal gaat dat bij een eeneiige tweeling prima, maar bij een klein deel is de bloedsomloop niet in evenwicht. Hierdoor geeft de ene baby alles weg en krijgt de ander teveel wat voor beiden levensgevaarlijk kan zijn…

“Zullen we er beneden even verder over praten?” vraag ik. “Dan geven we Zoë eerst een flesje.” Memphis knikt en hij volgt me met een inmiddels krijsende Zoë in mijn armen naar beneden. Als ik niet veel later met een licht bonkend hart het flesje in haar mondje stop, is ze gelijk stil. Opgelucht haal ik adem. Snel trek ik Memphis dichter naar me toe en sla mijn arm om hem heen. “Zo, waar waren we gebleven?” vraag ik.

Hij grinnikt. “Oh, dat de piemels van Joëlle en Féliz niet goed groeiden en dat ze daarom overleden zijn”, zegt hij droog. “Nou, dat was niet helemaal wat ik net vertelde, maar…” Lachend wurmt hij zich onder mijn arm vandaan. “Gekke piemels… Ik ga in mijn kamer spelen. Doei!”

Voordat ik nog wat kan zeggen, rent hij nog steeds lachend naar de trap.

Juist…

Tot zover zijn spanningsboog. Daar moeten we het vast nog vaak over hebben…