Gezegend, het blijft een wonder!

Nu dat het wat drukker wordt en er steeds meer blogs verschijnen met ieders verhaal, veelal over de eerste tijd van het leven van de baby, dan bedenk ik me weer hoe gezegend ik ben. Okay mijn zwangerschap was niet helemaal super, en als ik thuis bevallen was, was de kans erg groot dat ik er zelf niet meer geweest was maar mijn kindje is (ogenschijnlijk) helemaal gezond. Met haar 16 maanden heeft ze pas 1 keer een griepje gehad en voor de rest gaat ze lachend door het leven. Ik voel me gezegend en hoewel ik het al wist realiseer ik me steeds meer wat een wonder een kindje toch is. En hoe blij je moet zijn als alles goed lijkt te gaan. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend helaas. 

Ik snap dan ook nooit dat mensen roepen: "bevallen van een kerngezonde zoon of dochter!" Natuurlijk hoop je dat maar is het ook zo? De tijd zal het leren denk ik. Want ook al lijkt mijn dochter nog altijd kerngezond, als ze 90+ is en in haar slaap overlijdt na een mooi en gezond leven weet ik het pas zeker :D

Hoewel hondjes natuurlijk iets anders is dan kindjes, is het ook iedere keer een wonder om een nestje pups geboren te zien worden (wij fokken zelf rashonden), ook hun gezonheid is (ondanks testen van de ouderdieren) niet volledig te garanderen. Nu dat ons laatste nest uitvliegt de komende dagen hebben we dan ook besloten dat de pups dit keer een doel steunen dat met kinderen te maken heeft. Namelijk de bouw van het Prinses Maxima Centrum (www.kikabouw.nl). We hebben namens de pups bouwstenen gekocht. In de hoop dat er nog meer kindjes zullen genezen! 

Alle vaders en moeders die nu zware tijden mee maken vanwege de gezondheid van hun kindje(s) wens ik snel weer zonnige tijden toe!