Snap
  • Baby
  • kraamweek
  • babygirl
  • newborn
  • mamablogger
  • Kraamzorg

Gevaar in mijn kraamweek

Noveé was de meest lieve baby die ik me maar wensen kon, maar toch was er veel verdriet.

10 september, de geboortedag van onze dochter Noveé Jolie. Ons geluk kon niet meer op. Wat een rijkdom wat was ze mooi en wat was ze klein.Om even een kleine intro te geven van mijn verhaal moet ik vertellen dat onze dochter Livèn een huilbaby was. Zij huilde (niet overdreven) zo'n 20 uur op een dag. Ik kan dan ook wel heel erg eerlijk zeggen dat ik heel erg bang was voor de eerste periode met Noveé. Zou zij net zo zijn, net zo veel huilen? Maar het tegendeel was waar. Noveé was de meest zoete en lieve baby die ik ooit had gezien. Natuurlijk huilde zij ook wel eens, maar dit was op te lossen met een flesje, schone luier of gewoon even wat liefde. En liefde dat was er genoeg. 

Snap

Ik heb lang getwijfeld of ik dit verhaal wel wilde delen. Maar het blijft door mijn hoofd gaan en wellicht is dit de manier om dit toch los te kunnen laten. Het is niet mijn bedoeling om iemand te beledigen of een vervelend gevoel te geven daarom ga ik geen namen noemen van de instantie waar mijn verhaal over gaat.Toen wij vanuit het ziekenhuis thuis kwamen heeft mijn moeder voor ons de kraamzorg gebeld. Wij hadden een voorkeur aangegeven qua kraamhulp. Deze dame was er ook bij de geboorte van Livèn en dit hadden wij als zeer prettig ervaren. Zij kwam dan ook de zelfde dag nog bij ons thuis om ons te helpen bij de opstart. Anders dan de vorige keer kregen we dit keer eigenlijk helemaal geen uitleg. Er is niet besproken wat onze wensen waren en wat wij van haar konden verwachten. Op dat moment dacht ik nog, nou dat komt misschien nog wel. Maar dit kwam in de loop van de dagen ook niet. Toen we eerste volle dag zorg af hadden gesloten heb ik liggen huilen in mijn bed. Het voelde niet goed, de zorg was zoveel anders dan de vorige keer. Overdag zat ze veel aan onze eettafel met haar telefoon. Terwijl zij daar zat was ik dan de woonkamer aan het opruimen. Begrijp me niet verkeerd ik zie een kraamhulp absoluut niet als een schoonmaakster. Maar volgens mij was dit de omgekeerde wereld. Toen ik in de avond naar het kamertje van onze dochter liep zag ik dat onze wasmachine nog aan stond op een veel te lang programma en op 60 graden met daarin alle babykleding. Ik opende gelijk onze droger om te kijken of hier ook wat in zat. En ja! Hier vond ik het geboortepakje van Noveé. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat hier vrij weinig van over was. Helemaal verpest in de was en weer liepen de tranen over mijn wangen.

In deze periode had ik heel veel contact met mijn vriendin Shirley. Zij werkt zelf in de kraamzorg en ik had ontzettend veel steun aan haar. Na twee dagen ben ik haar gaan vragen wat eigenlijk haar "verplichte taken" zijn wanneer ze aan het werk is. Ze gaf duidelijk aan dat dit kan verschillen qua kraamzorg organisatie. Maar al snel kwam ik er achter dat een aantal dingen toch echt niet gedaan werden die toch wel belangrijk waren. Een kleine opsomming: ons bed is niet verschoond, de luieremmer is niet geleegd, de badkamer is maar één keer gereinigd in de gehele periode, er bleven spullen zoals een aankleedkussen liggen op mijn bed. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Toen ik alles vertelde aan Shirley gaf ze aan hier enorm van te schrikken en wilde zelfs in de auto stappen om te komen helpen (ruim 130 km). Dit was het moment waarop mijn man besloot een gesprek aan te gaan met de kraamhulp. 

Snap

In dit gesprek hebben we o.a. aangegeven dat ik de was zelf wel ging doen. Er bleef zo ondertussen niks over van alle kleding.Uiteraard zijn bovengenoemde punten vervelend, maar niet gevaarlijk. Op het niet verschonen van het bed na, want dit kan resulteren in vervelende infecties. Het ging pas echt mis toen Noveé maar bleef afvallen. Ze was al meer dan 7% afgevallen en de kraamhulp zei alleen maar: ja, volgens mij is mijn weegschaal niet helemaal goed. Ik vond dit nou niet echt een prettig idee en vroeg haar om te kijken voor een andere weegschaal. De volgende dag had ze een andere mee, maar ook hier was Noveé wederom afgevallen. Ze heeft haar er vier keer opnieuw opgelegd waarbij de weegschaal 1 keer 100gram meer aangaf dan bij de andere keren en ze zei. Zo dan houden we mooi dat aan dat scheelt toch weer. Ik wist niet wat ik hoorde. Het maakte me bang en onzeker. Ik gaf borstvoeding en begon ontzettend te twijfelen of er iets niet goed zou zijn met de voeding maar volgens haar was alles heel normaal. En de dag verliep erger en erger. Ze liet een emmer water vallen, die ruim ik zo op zei ze. 1 keer raden wie dat heeft opgeruimd. Juist! ik! In de middag zat ze wederom aan tafel met haar telefoon. Waarop mijn man heeft gevraagd: als je het niet te druk hebt zou je er dan voor kunnen zorgen dat mijn vrouw haar fruit nog krijgt vandaag? Dat heeft ze gemaakt en is vervolgens naar huis gegaan zonder het aanrecht op te ruimen. Uiteindelijk kwam ik er achter dat er wederom een was gedaan was en dus weer alle kleding gekrompen. Ik was een wrak, ik was druk met het huishouden, mijn dochter die maar niet aan kwam, en ik ergerde me meer aan de kraamhulp dan dat ik er wat aan had. Ik wilde zo ontzettend graag genieten.

Op dat moment besloot mijn man om contact op te nemen met de kraamzorg organisatie. Ik wilde niet meer dat ze terug zou komen. De leidinggevende schrok enorm van alles wat ze hoorde en heeft haar de zelfde avond nog laten weten dat de zorg bij ons zou stoppen. We kregen iemand anders en twee dagen verlenging. Wat een verademing was dat! De eerste dag heb ik alleen maar in mijn bed gelegen, het hele huis was schoon gemaakt en ik kreeg twee keer fruit op een dag. Uiteraard hebben we direct een plan gestart voor het afvallen van Noveé. En wat bleek, de borstvoeding ging helemaal niet goed. Ik had voldoende productie dat was het probleem niet, maar de manier van aanleggen was totaal niet oké. Hier had ik zoveel meer begeleiding bij nodig. Na één dag kwam de stijgende lijn al in de groei, en weer liepen de tranen over mijn wangen. Maar dit keer van geluk. Als we zo door waren gegaan was het een ziekenhuisopname geworden voor Noveé. Achteraf gezien was het gewoon een gevaarlijke situatie. Ik ben dan ook zo ontzettend dankbaar voor de hulp die ik heb gekregen van Shirley in mijn kraamperiode en natuurlijk mijn lieve man. Maar tot de dag van vandaag doet het me nog steeds verdriet.

Sorry, het is nogal een lang verhaal geworden en dan heb ik nog lang niet alles verteld. Ik ben erg benieuwd of er meer mensen zijn die dit hebben mee gemaakt (ik hoop het niet) of misschien werk je zelf wel in de kraamzorg en wil je hier je mening over geven. Ik hoor het heel graag. Dankjewel voor het lezen van mijn verhaal.Liefs xx

Snap
4 jaar geleden

Herkenbaar hoor! Bij onze oudste hadden wij ook een kraamhulp die meer aan tafel zat dan dat ze dingen deed. Ik kon zelf ook niks ivm een totaalruptuur en mijn man ging na twee dagen weer aan het werk. Ik wist ook niet beter, nooit eerder kraamhulp gehad en stond er op dat moment ook niet zo bij stil. Ze deed bijvoorbeeld een was in de wasmachine op het moment dat ze naar huis ging en dat kon mijn man dan ophangen als hij thuis kwam. Pas de laatste dagen kwam er een stagiaire bij die opeens veel meer deed! Pas toen had ik door hoe het eigenlijk hoorde!

4 jaar geleden

Wat een nare ervaring! Helaas is bij ons de kraamweek ook niet fijn geweest, we kregen maar weinig dagen elke dag max 3 uurtjes alleen de eerste 2 dagen volle dagen van een ander kraambureau gehad want ons eigen kraambureau had geen plek... daarna alleen halve dagen gehad, ze deed wat ze moest doen daar was t ook wel mee gezegd, mijn man moest hierdoor ook nog veel doen en zelfs die begon op zn eind te lopen. Het was onze eerste dus alles was nieuw en spannend. Enigste geluk dat bij mij de borstvoeding wel heel goed ging en Sophie ook heel goed aankwam. Maar heel veel reacties nu zelfs nog dat het zo jammer is als je geen goede kraamweek hebt want daar kun je dan zo van genieten. Kan er nog wel s en traantje om laten en hoop als er ooit n tweede komt dat het dan toch echt anders gaat, en we meer kunnen ontspannen en genieten. Geniet van je meisjes, helaas is het niet meer terug te draaien en kun je het zo toch een plekje geven.

4 jaar geleden

Wow wat een verhalen (ook in de reacties). Na een zwaar voortraject (ivf) en een zware zwangerschap (hg) had ik besloten dat de kraamweek mijn week zou worden. Vooraf al ruzie gehad met mijn man dat als ze niet zou bevallen ik haar naar huis zou sturen (kon je niet maken volgens hem). Gelukkig was het niet nodig en was onze kraamhulp een topper.

4 jaar geleden

Jeetje wat is dit heftig! Ik schrik hier heel erg van, wat een nare ervaring voor jullie..