Gelukkig begint er een nieuw jaar

Precies een jaar geleden was ik 15 weken zwanger. Gelukkig vrij op oudjaarsdag, want dat is de drukste dag van het jaar.  En wat hadden we zin in 2016. Eindelijk zou onze tweede zoon geboren worden, na twee miskramen in 2015. 

Onze zoon die is er gekomen, maar helaas niet vanzelf.  Vanaf de eerste week van januari kreeg ik last van bekkeninstabiliteit en moest ik minder gaan werken. Ook kon ik niet goed meer voor mijn oudste zorgen en raakte ik steeds meer fysiek op. Gelukkig konden we nog wel leuke dingen doen zoals een weekje weg, uitjes naar de kinderboerderij en natuurlijk naar de speelhal. In april kon ik echt niet meer en stopte ik met werken. Helaas was ik veelste lang doorgegaan en kon ik ook niet goed meer voor mijn oudste zorgen ook al had ik alle rust. Wat voelde ik me een slechte moeder. 

Gelukkig werd het snel juni en zou mijn kleine vent geboren worden, alles zou dan over zijn. Maar wat ik dacht dat een frisse start zou zijn werd na drie dagen een nachtmerrie. Onze baby was doodziek en moest vechten voor zijn leven. Na diverse operaties en ruim een maand van huis mocht hij weer met ons mee. Na anderhalve maand moesten we weer terug voor de volgende operatie. En tussendoor tweemaal per week voor controles anderhalf uur rijden naar het ziekenhuis.  En dat allemaal tijdens mijn bevallingsverlof.  

In oktober moest ik weer gaan werken, en wat is dat zwaar. Naast de zorgen voor onze chronisch zieke baby hadden we ook de normale babydingen.  Zoals onrustige nachten, niet slapen, poepluiers tot het plafond en babykrampjes.  De oudste had ook een klap gehad en had extra aandacht nodig. 

Al met al was 2016 niet ons beste jaar. Maar het heeft me wel mijn mooie tweede zoon gebracht.  En naast al het verdriet,  onrecht en machteloosheid bracht het ons ook veel liefde, vreugde en plezier.

Nu maar hopen dat 2017 een stukje makkelijker word.